Η υπονόμευση της λειτουργικής αυτοτέλειας των ανεξάρτητων ρυθμιστικών αρχών, είναι επικίνδυνη εξέλιξη για την σύγχρονη δημοκρατία και αντισυνταγματική πρακτική, για τα δεδομένα του ελληνικού συντάγματος.
Με το άρθρο 101Α Σ κατοχυρώθηκε η προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των μελών των Ανεξάρτητων Αρχών και η διαδικασία εκλογής των μελών τους. Ωστόσο η πρόβλεψη αυτή αναφέρεται μόνο στις πέντε συνταγματικά κατοχυρωμένες Ανεξάρτητες Αρχές, οι οποίες αναγνωρίστηκαν με την αναθεώρηση του 2001. Οι αρχές αυτές είναι: α) η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων (άρθρο 9Α Σ), β) το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (άρθρο 15 § 2 Σ), γ) η Αρχή Προστασίας του Απορρήτου των Τηλεπικοινωνιών (άρθρο 19 § 2 Σ), δ) Το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού (άρθρο 103 § 7 Σ) και ε) ο Συνήγορος του Πολίτη (άρθρο 103 § 9 Σ).
Οι ρυθμιστικές αρχές, αποτελούν κρατικά όργανα, που εκφεύγουν όμως του ιεραρχικού ελέγχου ή της εποπτείας της κεντρικής διοίκησης και υπόκεινται μόνο σε δικαστικό έλεγχο νομιμότητας. Έτσι, δεν υπέχουν υποχρέωση υπακοής έναντι των οργάνων της εκτελεστικής λειτουργίας.
Τα μέλη τους διαθέτουν προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία αντίστοιχη με αυτή των δικαστών. Προσωπική ανεξαρτησία σημαίνει ότι δεν λαμβάνουν εντολές και δεσμεύονται από το νόμο, ενώ λειτουργική ότι τα άλλα όργανα του κράτους, ιδίως η εκτελεστική λειτουργία, δεν μπορούν να παρέμβουν στον τρόπο με τον οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους.
Διαθέτουν ευρείες αποφασιστικές αρμοδιότητες (ιδίως κανονιστικές και κυρωτικές) με αντικείμενο τη ρύθμιση ζωτικών και ευαίσθητων τομέων της πολιτικής, οικονομικής και γενικά κοινωνικής ζωής.
Επιπλέον, οι αποφάσεις τους λειτουργούν δεσμευτικά για τα υπόλοιπα κρατικά όργανα.
Οι ρυθμιστικές αρχές, αποτελούν κρατικά όργανα, που εκφεύγουν όμως του ιεραρχικού ελέγχου ή της εποπτείας της κεντρικής διοίκησης και υπόκεινται μόνο σε δικαστικό έλεγχο νομιμότητας. Έτσι, δεν υπέχουν υποχρέωση υπακοής έναντι των οργάνων της εκτελεστικής λειτουργίας.
Τα μέλη τους διαθέτουν προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία αντίστοιχη με αυτή των δικαστών. Προσωπική ανεξαρτησία σημαίνει ότι δεν λαμβάνουν εντολές και δεσμεύονται από το νόμο, ενώ λειτουργική ότι τα άλλα όργανα του κράτους, ιδίως η εκτελεστική λειτουργία, δεν μπορούν να παρέμβουν στον τρόπο με τον οποίο ασκούν τα καθήκοντά τους.
Διαθέτουν ευρείες αποφασιστικές αρμοδιότητες (ιδίως κανονιστικές και κυρωτικές) με αντικείμενο τη ρύθμιση ζωτικών και ευαίσθητων τομέων της πολιτικής, οικονομικής και γενικά κοινωνικής ζωής.
Επιπλέον, οι αποφάσεις τους λειτουργούν δεσμευτικά για τα υπόλοιπα κρατικά όργανα.
Στο ερώτημα αν είναι πράγματι ανεξάρτητες αυτές οι αρχές απαντούμε. Αυτός είναι ο στόχος και ο σκοπός. Όπως η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των πολιτών έτσι και η ανεξαρτησία των αρχών προσδιορίζεται από την ευθύνη των μελών τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν είναι κρατικές και υπάρχουν οι προϋποθέσεις να μην είναι κομματικά εξαρτημένες...
Σε κάθε περίπτωση όμως έτσι λειτουργούν και μπορούν να ισορροπήσουν το πολιτειακό μας σύστημα σε ικανοποιητικό βαθμό…
Ελέγχοντας το αξίωμα περί αυτορρύθμισης στην οικονομία στο σύγχρονο δυτικό κόσμο της ελεύθερης οικονομίας επιλέγουν διάφορους θεσμούς ως "ρυθμιστές" στην λειτουργία της οικονομίας...
Εκτιμώντας λοιπόν όλο και περισσότερο την αξία των "ρυθμιστικών" αυτών οργάνων, στην σύγχρονη εξέλιξη της Δημοκρατίας και της Οικονομίας, οι πολιτικές δυνάμεις ευρωπαϊκού προσανατολισμού πρέπει να εργαστούν όλο και περισσότερο για την θεσμική τους κατοχύρωση σε αντίθεση με όσους ακόμη σήμερα όπως εδώ και χρόνια εναποθέτουν αποκλειστικά στο κράτος τη λειτουργία της κοινωνίας με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση του κομματικού κράτους με τα πελατειακά χαρακτηριστικά.
Σε κάθε περίπτωση όμως έτσι λειτουργούν και μπορούν να ισορροπήσουν το πολιτειακό μας σύστημα σε ικανοποιητικό βαθμό…
Ελέγχοντας το αξίωμα περί αυτορρύθμισης στην οικονομία στο σύγχρονο δυτικό κόσμο της ελεύθερης οικονομίας επιλέγουν διάφορους θεσμούς ως "ρυθμιστές" στην λειτουργία της οικονομίας...
Εκτιμώντας λοιπόν όλο και περισσότερο την αξία των "ρυθμιστικών" αυτών οργάνων, στην σύγχρονη εξέλιξη της Δημοκρατίας και της Οικονομίας, οι πολιτικές δυνάμεις ευρωπαϊκού προσανατολισμού πρέπει να εργαστούν όλο και περισσότερο για την θεσμική τους κατοχύρωση σε αντίθεση με όσους ακόμη σήμερα όπως εδώ και χρόνια εναποθέτουν αποκλειστικά στο κράτος τη λειτουργία της κοινωνίας με αποτέλεσμα την ενδυνάμωση του κομματικού κράτους με τα πελατειακά χαρακτηριστικά.
