Οι πυρκαγιές και τα "ασύμμετρα χτυπήματα"...

Οι πυρκαγιές και τα "ασύμμετρα χτυπήματα", από εχθρούς προφανώς, πού πάντα ερευνά κάποια ΕΥΠ...

Στη Χίο μέχρι και το 2012, η χρονιά της τελευταίας μεγάλης φωτιάς στο νησί, συνειδητοποίησα τι θα πει άγρια πυρκαγιά που συνοδεύεται από αέρηδες πάνω από 5 μποφόρ...

Στο νησί σχεδόν κάθε χρόνο είχαμε φωτιές, που του περιόριζαν το ποσοστό "πρασίνου" που διέθετε όπως και των αγροτικών καλλιεργειών...

Αλλά όμως σταθερά κάθε φορά οι ίδιες συνωμοσιολογικές θεωρίες...

... περί γκρίζων λύκων και Τούρκων πρακτόρων, που όμως δεν αποδείχθηκαν ποτέ...

Αντιθέτως και εκ των υστέρων μαθαίναμε ότι οι έρευνες των αρμοδίων αρχών είχαν ευρήματα ενόχων Χιωτών πολιτών και κάποιες φορές επισκεπτών τους...

Τη μια φορά κάποιος αγρότης έκρινε πως μπορεί να κάψει τα ξεροκλαδά του...

Την άλλη ένας μελισσοκόμος την ώρα που άναβε το φυσερό του για να καπνίσει το μελίσσι του...

Ενίοτε κάποιος με "ψυχολογικά" θέματα που ο κοινωνικός του περίγυρος δεν είχε αντιληφθεί...

Συνήθως από κάποιον πυλώνα της ΔΕΗ είχε ξεκινήσει και όλοι οι παίκτες θεσμικοί και απλοί πολίτες έκαναν ότι μπορούσαν για να αποσιωπηθεί για να προστατευθεί η κρατική εταιρεία...

Τρεις φορές η αιτία από σπινθήρες χαλασμένης εξάτμισης...

Δύο φορές από εργασίες ηλεκτροσυγκόλλησης...

Αντίστοιχες οι περιπτώσεις με ηλικιωμένους που ήθελαν να καθαρίσουν το χωράφι από τα κλαδιά τον θάμνων που είχαν κόψει...

Αλλά και τρεις έως τέσσερις αυτοαναφλέξεις κάποιων αυθαιρέτων σκουπιδότοπων...

Καταγράφουμε πρόχειρα κάποιες από τις αιτίες για τις πυρκαγιές στη Χίο, που εξιχνιάστηκαν αρμοδίως, ενώ σε καμιά των περιπτώσεων, δεν εντοπίσθηκε, από αρμόδια Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας, δάκτυλος των "απέναντι"...

Ο μύθος όμως οργιάζει και διαμορφώνει βάση για μια ευρεία "αντιτουρκική", εν γένει, προδιάθεση σε λαϊκά στρώματα...

Δυστυχώς αυτό συμβαίνει και σήμερα με υπουργό της κυβέρνησης, μέλος του πρωθυπουργικού επιτελείου, να σέρνει το χορό...

Έστω και καθυστερημένα, κάτι για τον πληθωρισμό

Κάτι φαίνεται να αλλάζει στη κυβέρνηση, στη μάχη για τον πληθωρισμό...

Αφού είπαν ότι μπορούσαν, οι εν Ελλάδι κυβερνητικοί, για να απαξιώσουν κρατικές πολιτικές αντιμετώπισης του πληθωρισμού και αρκέστηκαν στην καταγγελία της διεθνούς κατάστασης, ως υπαίτιας των πληθωριστικών τιμών υπηρεσιών και αγαθών, παρέμειναν αδρανείς και αμήχανοι, χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο γίνονται η αιτία για να τροφοδοτείται περισσότερο, με την επιδοματική πολιτική ενίσχυσης στην ουσίατης Ζήτησης...

Μέχρι που ήρθαν ευτυχώς οι διεθνείς θεσμοί και τους μίλησαν περί "πληθωρισμού απληστίας" (greedlation)...

Κατάλαβαν και στην ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς ίσως αδιόρθωτα καθυστερημένα, ότι ενώ ο πληθωρισμός έχει εξωγενείς αιτίες, δεν σημαίνει ότι οι εθνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να λάβουν μέτρα για να τον μετριάσουν σε χαμηλά επίπεδα, σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου θεώρησαν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα...

Χωρίς δισταγμό διαστρέβλωναν τα πράγματα για τις κρατικές επιλογές σε άλλες χώρες, για παράδειγμα στην Ισπανία, όπου εκεί, με παρεμβάσεις στην αγορά, έβαλαν πλαφόν στις τιμές ηλεκτρικού ρεύματος και ενέργειας, μείωσαν τους συντελεστές ΦΠΑ, πήραν διοικητικά μέτρα για τις τιμές των εισιτηρίων και τα ενοίκια, και κατάφεραν η οικονομία τους να αναδειχθεί η πρώτη μεγάλη οικονομία της Ευρωζώνης όπου έπεσε ο πληθωρισμός κάτω από 2% – με συγκριτικά μεγάλη μείωση των τιμών των τροφίμων. 

Ας θυμηθούμε τι ακριβώς έλεγαν όλοι οι φιλοκυβερνητικοί  προπαγανδιστές, με κοινή γραμμή, σε όλη την προεκλογική περίοδο των διπλών εκλογών...

Η εκ των υστέρων και καθυστερημένη πρωθυπουργική διάγνωση, που αναγνωρίζει την ανάγκη για παρεμβάσεις στην αγορά, δεν θα έχει αποτέλεσμα αν δεν συνοδευτεί από αναγνώριση του λάθους της αγνοήσης της ανάγκης και αξίας για τις δυνατότητες κρατικών πολιτικών στη μάχη για τον εισαγόμενο πληθωρισμό, το οποίο συμπληρώνει και τροφοδοτεί ο εθνικός αντίστοιχος, της βουλιμίας και απληστίας για κέρδη...

Η περίπτωση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων είναι χαρακτηριστική. Οφείλεται στην κυβερνητική  αδράνεια της προηγούμενης θητείας. 

Θα καταλάβουν άραγε ότι τα διάφορα something pass τροφοδοτούν τον πληθωρισμό και τον καθιστούν επιδοτούμενο?

Ας ευχηθούμε ότι αυτή η έστω καθυστερημένη πρωθυπουργική διάγνωση, θα συνοδευτεί από συγκεκριμένα μέτρα, τύπου Ισπανίας, που είχαν σαρκαστικά στην προηγούμενη κυβέρνηση απορρίψει, μήπως δούμε και κάτι αποτελεσματικό στη μάχη για τον πληθωρισμό...

Τελικά ούτε “Πανεπιστημιακή” αστυνομία ούτε καν “έφιππος”.

 

Τα περί της "πανεπιστημιακής" αστυνομίας, προεξοφλημένα...

Σκέφτομαι τώρα όσους/ες, από το ανθρωποδίκτυο μου, με το πάθος της άγνοιας και το πείσμα της αλαζονείας, είχαν, με απλουστευτικές προσεγγίσεις ( ίσως και οπαδικές, κάποιοι ελάχιστοι είναι η αλήθεια), αγνοήσει την ευρωπαϊκή "καλή πρακτική" για το θέμα...

Εμείς, εδώ μέσα και όπου αλλού εκφράζαμε γνώμη, είχαμε καταγράψει και προβλέψει την εξέλιξη αυτή...

Τότε, το 2020, με υπουργό προστασίας του πολίτη τον κο Μ. Χρυσοχοΐδης, πολλοί πανεπιστημιακοί και ανάμεσα τους ή αφεντιά μας, είχαμε επισημάνει ότι, η πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά κεκτημένα αυτή πρακτική, δεν θα έχει τύχη εφαρμογής.

Λοιδορηθήκαμε από τα συνήθη τρολλς της κυβέρνησης στα κοινωνικής δικτύωσης μέσα και από τους ευεπίφορους στην απλούστευση ακραιοκεντριστές αρθρογράφους, που επέλεγαν, με την φλογερή τους σχολιογραφία, την προπαγάνδα από φωτογραφίες του Cambridge, του Ηarvard κλπ. ως προβολή για το άμεσο αύριο της χώρας με αυτή την κυβερνητική επιλογή...

Τελικά μας μένει η πρόσληψη 1000 νέων αστυνομικών, εκτός ΑΣΕΠ και σχετικών εισαγωγικών εξετάσεων στην ΕΛΑΣ!!!

Εμείς είχαμε υποστηρίξει αυτό το απλό που, επί τέλους σήμερα, φαίνεται να ψελλίζει και η κυβέρνηση, δια μέσω του κου υπουργού επί της δημόσιας τάξεως...

Η κανονική αστυνομία έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει σε όποιο σημείο του πανεπιστημίου εντοπίζεται πράξη παραβατικότητας. Τελεία και παύλα.

Υ.Γ. Την ίδια τύχη θα έχει και η αντίστοιχης ιδεοληπτικού υπόβαθρου επιλογή για ιδιωτικά πανεπιστήμια...

Προσοχή αναφερόμαστε στα ιδιωτικά και όχι στα μη κερδοσκοπικά σχετικά ιδρύματα, ούτε αγνοούμε την ανάγκη αναπροσαρμογής και αντιμετώπισης των περιορισμών του άρθρου 16 του Συντάγματος...

Σκέψεις με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση σχετικά με τα "Ιδιωτικά" πανεπιστήμια στην Ελλάδα.

 

Δάσκαλε, γιατί δεν έχεις πει κάτι αυτές τις μέρες για την συζήτηση περί ιδιωτικών πανεπιστημίων?

Μου κάνει την ερώτηση στο InBox, ένας παλιός μου καλός φοιτητής, που τότε ήταν ΔΑΠ και σήμερα δεν είμαι σίγουρος τι είναι πολιτικά, αλλά γνωρίζω πως είναι ένα πετυχημένο στέλεχος σε ναυτιλιακή επιχείρηση και υπεύθυνος Πολίτης στη κοινωνική του αλλά και επαγγελματική του συμπεριφορά.

Ας επαναλάβω λοιπόν τον εαυτό μου, για λόγους συγκυρίας...

==============

Είμαι στην κατηγορία των πανεπιστημιακών που νοιώθουμε περήφανοι για την ανταγωνιστικότητα των δομών εκπαίδευσης στις οποίες εργαζόμαστε.

Το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής και ερευνητικής μας εργασίας απευθύνεται και αξιολογείται κατά τεκμήριο στην "αγορά"...

Ανταγωνιζόμαστε διεθνώς ομότεχνα Τμήματα και δεν υπερβάλουμε όταν αναφέρουμε ότι στις διεθνείς κατατάξεις μας βρίσκουμε στα καλύτερα του είδους παγκοσμίως...

Αλλά και στην σύγκρισή μας με τα αντίστοιχα του ιδιωτικού τομέα κολέγια, εδώ στην Ελλάδα, είτε συνεργαζόμενα άμεσα, είτε έμμεσα με ξένα Πανεπιστήμια, είτε θεσμών με την αιγίδα της εργοδοσίας (ΣΕΒ), αξιολογούμαστε (τα σχετικά ελληνικά Τμήματα) ως άνευ άλλων πραγματικών ανταγωνιστών.

Γιατί στο δικό μας πεδίο, υπάρχουν αρκετές δομές στη χώρα μας, με διάφορες μορφές, που επιχειρούν, παρέχοντας υπηρεσίες εκπαίδευσης Ανώτατης Παιδείας σε ανταγωνισμό μαζί μας είτε σε προπτυχιακό είτε σε μεταπτυχιακό επίπεδο, μιας και προφανώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις για διδακτορική έρευνα, στις συνεργασίες τους με τα πανεπιστήμια της αλλοδαπής...

Επιμένω πως αναφέρομαι στα Πανεπιστημιακά Τμήματα της χώρας και για το συγκεκριμένο είδος Σπουδών και γνωστικό πεδίο...

Ως εκ τούτου και εμπειρικά αλλά και πολιτικά, δεν αντιπαρατίθεμαι στην άποψη για την κατάργησης της κρατικής αποκλειστικότητας στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ως θέμα αρχής.

Όμως δεν μου επιτρέπω, για λόγους αυτοσεβασμού, να συμμετάσχω σε συζήτηση με όποιον/α θεωρεί ότι το τάδε "διάσημο" πανεπιστήμιο του εξωτερικού δεν έρχεται να επενδύσει στην Ελλάδα γιατί του το απαγορεύει το Σύνταγμα...

Ούτε με εκείνους/ες που θεωρούν ότι λόγω Συντάγματος, πάλι, δεν μπορούν να αναπτυχθούν επενδυτικές δραστηριότητες, στην "βιομηχανία της ανώτατης εκπαίδευσης", όπως είδαμε σε κάποιες άλλες χώρες κατά το παρελθόν...

Θέλετε την εκτιμησή μας για το τι μπορεί να συμβεί όταν και όποτε αντιμετωπιστεί η θεσμική, κατ' εμέ, παρεξήγηση?

Θα υπάρξει κάποιο, συγκυριακό, επενδυτικό ενδιαφέρον και κινητικότητα, που θα αντέξει βραχυπρόθεσμα και όχι μακροπρόθεσμα, το πολύ σε κάποιες, μικρής σε επιστημονικό επίπεδο συμβολής και αξίας, μεταπτυχιακές πρωτοβουλίες...

Τόσο όσο για να δικαιολογηθεί η 20ετής μανιοκαταθληπτική και ιδεοληπτική επιλογή, τμήματος, των διαμορφωτών των πολιτικών επιλογών...

Λοιπόν, ας προχωρήσουμε...

Αλλά μη σπέρνουμε προσδοκίες για το τι θα προκύψει...

Τέτοιες προσπάθειες μόνο σε σχετικά με κοινωνικές επιστήμες αντικείμενα, ίσως να προκύψουν και σε αντίστοιχα σχετικά με τις νομικές επιστήμες. Όχι σε άλλα γνωστικά πεδία, που απαιτείται εργαστηριακή υποδομή και αναλώσιμα, υψηλών δαπανών...

Ας κοπιάσουν λοιπόν...

Τη "σκόνη" των δημόσιων πανεπιστημιακών τμημάτων θα μαζεύουν, όπως συμβαίνει και τώρα, παρά το ότι στην Ελλάδα, συγκριτικά με την Ευρώπη, έχουμε από τους μικρότερους δείκτες δημόσιας δαπάνης ανά σπουδαστή και αριθμό μελών ΔΕΠ αντιστοίχως.

Όταν δε σηκωθούν να φύγουν οι "επενδυτές", γιατί δεν θα βγαίνει οικονομικά η επένδυσή τους (βλ. Πορτογαλία), ας τρέχει το κράτος να καλύψει διοικητικές νόμιμες απαιτήσεις των αποφοίτων τους (ένα πιστοποιητικό Σπουδών π.χ., από δομή που έχει κλείσει...).

Όλοι γνωρίζουν και δεν υπάρχει δικαιολογία για να αγνοεί κάποιος/α, ότι αυτό που κάνει ένα πανεπιστήμιο "Πανεπιστήμιο" είναι η έρευνα...

Αυτή απαιτεί πόρους που, επειδή στις περισσότερες επιστημονικές περιοχές είναι πανάκριβη και υψηλού ρίσκου, δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή προτεραιότητας του "επενδυτή".

Θα μείνει στην εκπαιδευτική και μόνο δραστηριότητα, χρησιμοποιωντας το φτηνότερο από το διαθέσιμο, για αυτού του είδους εργασία, επιστημονικό προσωπικό...

Όπως συμβαίνει σήμερα και όχι μόνο, στη δική μας χώρα, αλλά ιδιαίτερα σε αυτές που εισήλθαν με σχετική καθυστέρηση στη λειτουργία της αγοράς...

Ας μεριμνήσουμε λοιπόν για την προστασία του σπουδαστή/ στριας αυτής της κατηγορίας, πριν βρεθούμε μπροστά σε μια κατηγορία θυμάτων της αγοράς, χωρίς ρυθμισμένο καθεστώς λειτουργίας, κατάσταση που χαρακτηρίζει σήμερα την ελληνική πραγματικότητα...

Κανόνες λοιπόν, προδιαγραφές και θεσμοί εποπτείας και ελέγχου της λειτουργίας όλων των σχετικών δομών ανώτατης εκπαίδευσης. Ιδιωτικών και Δημόσιων. Με τους ίδιους όμως κανόνες αξιολόγησης των ποιοτικών στοιχείων της λειτουργίας τους.

Γιατί όχι, εφόσον υπάρξει επιμονή για την ΕΒΕ, να μην αποτελέσει κριτήριο που θα αφορά και στις πανεπιστημιακές δομές του ιδιωτικού τομέα, όπως σε αυτές του δημόσιου?..

Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο περισσότερο. ..

Ποιος τόσα χρόνια απέτρεψε τις διακρατικές συμφωνίες με βάση το άρθρο 28, να διευκολυνθεί και να επιταχυνθεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων?

Είμαστε πολλοί/ες που το είχαμε επισημάνει (πανεπιστημιακοί και πολιτικοί), με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του κου Ευ. Βενιζέλου.

Προφανώς και ως μεθοδολογία είναι γνωστή στο δημόσιο λόγο, τουλάχιστον σε έμενα, εδώ και 16 χρόνια (περίοδος ενασχόλησης μου με την ΠΟΣΔΕΠ). Όποιος είχε στοιχειώδη ενασχόληση με το θέμα γνώριζε ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος, αφορούσε μόνον σε διασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων, λόγω θεσμισμένων συντεχιών και σε προσλήψεις στο ελληνικό δημόσιο.

Τώρα το ανακάλυψαν?

Η αναφορά κατά τα άλλα ( ειδικότητες με κατεύθυνση την αγορά, συνεργασίες με ιδρύματα του εξωτερικού κλπ) στο άρθρο 16, ως αιτία έλλειψης σχετικού επενδυτικού ενδιαφέροντος, αποτέλεσε άλλοθι για την σκιαμαχία των τελευταίων δύο δεκαετιών μεταξύ των τιμητών των ιδιωτικών ιδρυμάτων ενάντια σε όλους όσους είχαμε κάθε είδους επιφύλαξη για το αποτέλεσμα, την αξία και τις επιδράσεις, εφόσον το δημόσιο δεν ορίζει τους κανόνες λειτουργίας και δεν εποπτεύει την υλοποίηση όλων των δομών ανώτατης εκπαίδευσης, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις.

Εδώ να είμαστε, να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσει η ζωή της εκτιμήσεις μας, όπως αυτές τις καταγράψαμε μόλις παραπάνω...

Αυτά είχα να σου πω αγαπητέ μου Αλέξανδρε, για το συγκεκριμένο θέμα και δεν θέλω να ξεχνάς ότι, όπως πάντα, υποστηρίζω τις απόψεις μου όσο μπορώ, χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο να κάνω για μια ακόμη φορά λάθος εκτίμηση... Καταλαβαίνεις λοιπόν τι μου συμβαίνει όταν μελετώ και με απασχολούν απόψεις άλλων, με διαφορετική προσέγγιση και αφετηρία...

Μαθήματα από τη κοινωνική έκρηξη στη Γαλλία.

Η άδικη δολοφονία του 17χρονου στη Γαλλία φαίνεται πως ήταν η αφορμή...

Όπως φλέγεται τις τελευταίες μέρες είχαμε αντίστοιχα φαινόμενα και πριν λίγους μήνες για το συνταξιοδοτικό..

Αυτή η κοινωνική έκρηξη, με τα χαρακτηριστικά δράσεων υψηλής παραβατικότητας, ξεπερνά τα όρια μιας όποιας αντικυβερνητικής δράσης...

Είναι κοινωνικό φαινόμενο μεγάλης δυναμικής και κοινωνικής διαστρωμάτωσης...

Αυτό το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις εσωτερικού "πολέμου" στη χώρα...

Όσο δεν παρεμβαίνουν πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου να ενσωματώσουν τις αντιδράσεις, εντός ενός πολιτικού πλαισίου δημοκρατικής διεξόδου, τόσο οι ακραίες δυνάμεις θα ψαρεύουν και θα δυναμώνουν, τσαλαβουτωντας στα θολά νερά του λαϊκισμού. ..

Οι δυνάμεις της προοδευτικής διεξόδου θα κριθούν αν είναι ικανές να υποκαταστήσουν την έλλειψη πολιτικής, από την κουρασμένη και αναποτελεσματική συμμαχία γύρω από τον Μακρόν, που, αποστειρωμένη πολιτικά, επιχειρεί τεχνοκρατικά αγνοώντας τους νόμους για το ρόλο της κοινωνίας στο γράψιμο της Ιστορίας...

Η Γαλλία παρουσιάζει σημαντικά ποσοστά “νέας φτώχειας” και έκρηξη κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι μια χώρα με αναγνωρισμένο παρελθόν και επιτυχία για την κοινωνική συνοχή στο μοντέλο της υποστήριξης και αποδοχής της κοινωνικής κινητικότητας. Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια και με την άνοδο συντηρητικών και ακροδεξιών απόψεων, χάνει αυτό το πλεονέκτημα και δεν μεριμνά για να διαμορφώσει δυναμικές αναδιάταξης και ενσωμάτωσης στο κοινωνικό στάτους, αυτής της σημαντικής κατηγορίας, των Γάλλων πλέον πολιτών, που είναι τα παιδιά των μεταναστών από τις πρώην αποικίες της Γαλλίας.

Όσοι θελήσουν να αναζητήσουν ως αίτιο το φαινόμενο της Ισλαμοποίησης του ριζοσπαστισμού στα Προάστια ως αντίδραση στις διακρίσεις και όχι ως αποτέλεσμα, απλώς κάνουν λάθος.

Η πιθανότητα από όλα αυτά να ενισχυθεί περεταίρω η κα Λεπέν και η συμμαχία γύρω από τις ιδέες της, στο όνομα της "τάξης και της ασφάλειας", εφόσον δεν υπάρξει ανασχεδιασμός από τις δυνάμεις ευθύνης για το μέλλον της Δημοκρατικής διευθέτησης των κοινωνικών αντιθέσεων στην Γαλλία και στην Ευρώπη, είναι προφανής.

Η Δημοκρατία στην Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει “χωρίς λαό".

Στη Γαλλία βλέπουμε κάτι από τα μελλούμενα για πολλές χώρες στην Ευρώπη αν δεν μεριμνήσουν οι πολιτικές δυνάμεις της κοινωνικής ευθύνης... Δεξιές, κεντρώες, κεντροαριστερές και αυτές της ευρωπαϊκής αριστεράς...

Δεν είναι νωρίς ούτε υπερβολικό να μεριμνήσουμε από τώρα στη χώρα μας, όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, για την διαχείριση σχετικών φαινομένων πριν αυτά εμφανιστούν... Για την ακρίβεια για να μην εμφανιστούν. ..

Ο αυταρχισμός και η μέριμνα απλώς για ενδυνάμωση των όποιων μηχανισμών καταστολής, είναι αναποτελεσματικές και θνησιγενείς επιλογές...

Αλλού πρέπει να αναζητηθούν οι διέξοδοι...