Μαθήματα από τη κοινωνική έκρηξη στη Γαλλία.

Η άδικη δολοφονία του 17χρονου στη Γαλλία φαίνεται πως ήταν η αφορμή...

Όπως φλέγεται τις τελευταίες μέρες είχαμε αντίστοιχα φαινόμενα και πριν λίγους μήνες για το συνταξιοδοτικό..

Αυτή η κοινωνική έκρηξη, με τα χαρακτηριστικά δράσεων υψηλής παραβατικότητας, ξεπερνά τα όρια μιας όποιας αντικυβερνητικής δράσης...

Είναι κοινωνικό φαινόμενο μεγάλης δυναμικής και κοινωνικής διαστρωμάτωσης...

Αυτό το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις εσωτερικού "πολέμου" στη χώρα...

Όσο δεν παρεμβαίνουν πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου να ενσωματώσουν τις αντιδράσεις, εντός ενός πολιτικού πλαισίου δημοκρατικής διεξόδου, τόσο οι ακραίες δυνάμεις θα ψαρεύουν και θα δυναμώνουν, τσαλαβουτωντας στα θολά νερά του λαϊκισμού. ..

Οι δυνάμεις της προοδευτικής διεξόδου θα κριθούν αν είναι ικανές να υποκαταστήσουν την έλλειψη πολιτικής, από την κουρασμένη και αναποτελεσματική συμμαχία γύρω από τον Μακρόν, που, αποστειρωμένη πολιτικά, επιχειρεί τεχνοκρατικά αγνοώντας τους νόμους για το ρόλο της κοινωνίας στο γράψιμο της Ιστορίας...

Η Γαλλία παρουσιάζει σημαντικά ποσοστά “νέας φτώχειας” και έκρηξη κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι μια χώρα με αναγνωρισμένο παρελθόν και επιτυχία για την κοινωνική συνοχή στο μοντέλο της υποστήριξης και αποδοχής της κοινωνικής κινητικότητας. Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια και με την άνοδο συντηρητικών και ακροδεξιών απόψεων, χάνει αυτό το πλεονέκτημα και δεν μεριμνά για να διαμορφώσει δυναμικές αναδιάταξης και ενσωμάτωσης στο κοινωνικό στάτους, αυτής της σημαντικής κατηγορίας, των Γάλλων πλέον πολιτών, που είναι τα παιδιά των μεταναστών από τις πρώην αποικίες της Γαλλίας.

Όσοι θελήσουν να αναζητήσουν ως αίτιο το φαινόμενο της Ισλαμοποίησης του ριζοσπαστισμού στα Προάστια ως αντίδραση στις διακρίσεις και όχι ως αποτέλεσμα, απλώς κάνουν λάθος.

Η πιθανότητα από όλα αυτά να ενισχυθεί περεταίρω η κα Λεπέν και η συμμαχία γύρω από τις ιδέες της, στο όνομα της "τάξης και της ασφάλειας", εφόσον δεν υπάρξει ανασχεδιασμός από τις δυνάμεις ευθύνης για το μέλλον της Δημοκρατικής διευθέτησης των κοινωνικών αντιθέσεων στην Γαλλία και στην Ευρώπη, είναι προφανής.

Η Δημοκρατία στην Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει “χωρίς λαό".

Στη Γαλλία βλέπουμε κάτι από τα μελλούμενα για πολλές χώρες στην Ευρώπη αν δεν μεριμνήσουν οι πολιτικές δυνάμεις της κοινωνικής ευθύνης... Δεξιές, κεντρώες, κεντροαριστερές και αυτές της ευρωπαϊκής αριστεράς...

Δεν είναι νωρίς ούτε υπερβολικό να μεριμνήσουμε από τώρα στη χώρα μας, όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, για την διαχείριση σχετικών φαινομένων πριν αυτά εμφανιστούν... Για την ακρίβεια για να μην εμφανιστούν. ..

Ο αυταρχισμός και η μέριμνα απλώς για ενδυνάμωση των όποιων μηχανισμών καταστολής, είναι αναποτελεσματικές και θνησιγενείς επιλογές...

Αλλού πρέπει να αναζητηθούν οι διέξοδοι...