Μερικές σκέψεις πριν κλείσουν οι κάλπες στην Ισπανία.

Θα υπάρξει επίδραση του Brexit στις επιλογές των Ισπανών σε αυτές τις εκλογές και ποια θα είναι αυτή στο σχηματισμό κυβέρνησης; Υπάρχει πιθανότητα να γίνουν και τρίτες εκλογές; Πως αξιοποιήθηκαν οι προηγούμενοι έξι ολόκληροι μήνες από τη τελευταία εκλογική αναμέτρηση και η χώρα οδηγήθηκε πάλι σε κάλπες; Στο ένα και μοναδικό ντιμπέιτ που έγινε όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί υποσχέθηκαν ότι δεν θα υπάρξει νέα κάλπη. Το ίδιο βέβαια είχαν υποσχεθεί και την προηγούμενη φορά… Θα μπορεί λοιπόν να σχηματιστεί κυβέρνηση; Νομίζω πως έτσι όπως εξελίχθηκε η προεκλογική αντιπαράθεση, η απάντηση είναι όχι. Το Λαϊκό Κόμμα, όλα δείχνουν πως κατά πάσα πιθανότητα, θα είναι πάλι πρώτο. Κανείς όμως δεν είναι διατεθειμένος να συνεργαστεί μαζί του όσο ο Ραχόι παραμένει επικεφαλής του. Ο ίδιος δε δεν έχει διακριθεί για τη “μεγαλοπρέπειά” του μέχρις στιγμής και δεν φαίνεται ότι αν και νικητής (εφ’ όσον προκύψει) υπάρχει ενδεχόμενο να αποχωρήσει προς χάρη της κυβερνησιμότητας της χώρας. Απέδειξε δε ότι το Κόμμα αυτό δεν διέθετε τα πολιτικά αντανακλαστικά για τις αναγκαίες πολιτικές συμμαχίες που απαιτούνται την επομένη των εκλογών… Αντανακλαστικά όμως που δεν υπάρχουν και στο χώρο της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς… Τυχόν συνεργασία PSOE-Podemos απαιτεί επίπονες διαπραγματεύσεις για τις προτεραιότητες της κυβέρνησης. Δεν είναι μόνο η οικονομία, είναι και το «καυτό» ζήτημα της Καταλονίας, όπου πρέπει να γίνουν μεγάλες υποχωρήσεις για να γεφυρωθούν οι διαφορές μεταξύ των κομμάτων. Για τούτο και φαίνεται δύσκολη η πιθανότητα να προκύψει κεντροαριστερή κυβέρνηση των Podemos (αν είναι δεύτεροι) με τους (τρίτους όπως οι δημοσκοπήσεις θέλουν) Σοσιαλιστές. Δηλαδή να δούμε μια παραλλαγή του «πορτογαλικού μοντέλου» που τώρα είναι στην εξουσία. Μοιάζει απίθανο σενάριο, γιατί έχει διαμορφωθεί, με ευθύνη πρωτίστως των Podemos, ένα διχαστικό κλίμα στον ίδιο το λαό και τους ψηφοφόρους των Σοσιαλιστών, σε όλες τις τάσεις και εκφάνσεις του… Είτε αφορά στο Σάντσεθ είτε στην ενδεχόμενη διάδοχό του, αν δεν πάει καλά, που φαίνεται να είναι η πρόεδρος της Ανδαλουσίας, Σουσάνα Ντίαθ. Η Ισπανία εξελίχθηκε τα τελευταία 35 χρόνια με σταθερές μονοκομματικές κυβερνήσεις των εναλλασσόμενων Κομμάτων, αυτών του Λαϊκού Κόμματος (ΡΡ) και των Σοσιαλιστών (PSOE) στην εξουσία. Στις εκλογές του Δεκεμβρίου 2015 οι Podemos και οι Ciudadanos έσπασαν την παράδοση και αποδυνάμωσαν τα δυο μεγάλα κόμματα, με αποτέλεσμα να μη μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση. Ακόμη και σήμερα φαίνεται ότι η πιο ισχυρή πιθανότητα για το σχηματισμό κυβέρνησης, είναι εφόσον έχουμε μια ισχυρή παρουσία των Σοσιαλιστών. Είναι πολλοί εκείνοι που εκτιμούν ότι αν και νωπή η επιλογή των Βρετανών για το Brexit θα επιδράσει στην επιστροφή των Ισπανών σε σίγουρα και ασφαλή νερά επιλέγοντας να δώσουν ανάσα στους Σοσιαλιστές. Θα προκριθεί άραγε η επιλογή αυτή η θα εκφρασθεί για ακόμη μια φορά ο θυμός για την συνεργασία των Σοσιαλιστών με το Λαϊκό κόμμα;