Η επιλογή για κοινωνική και πολιτική συναίνεση να γίνει πολιτικό πρόταγμα και όχι επιλογή à la carte

Η χώρα είχε και έχει, όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης (και όχι μόνον), ανάγκη από μια προσπάθεια ευρύτερης συναίνεσης, για να μπορέσει να σταθεί στα πόδια της.

Πόσοι και ποιοι μπορούν να υποστηρίξουν ότι η ανάγκη για εθνική συναίνεση, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, δεν είναι ένα σωστό αίτημα;

Πως θα μπορέσουμε αλλιώς να βγούμε από την βαθιά και πολύχρονη κρίση, που έχει καταστρέψει τα θεμέλια της κοινωνίας μας;

Πως μπορούν να κτισθούν, αργά και βασανιστικά, οι προϋποθέσεις για Εθνική συνεννόηση;

Την προσπάθεια όμως αυτή βεβαίως και την δυναμίτισε με κάθε τρόπο ο Σύριζα, στο παρελθόν και δεν φαίνεται να αποτελεί στοιχείο της στρατηγικής του κατά το παρόν, καλλιεργώντας από τη μια φρούδες ελπίδες και από την άλλη το φθόνο και το μίσος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους και σε όσους του ασκούν κριτική.

Ο λαϊκισμός σε όλες τις εκφάνσεις του, παλαιός και νέος, αλλά και ο καιροσκοπισμός έχουν όμως τα όρια τους.

Το μεγάλο πρόβλημα που έχει να αντιμετωπίσει η κοινωνία μας, σήμερα, είναι η απουσία κουλτούρας συναίνεσης και η επικράτηση του λαϊκισμού, κάθε λογής... Παλαιότερου και νέου...

Ζητούμενο είναι πως θα ετοιμαστούμε για να τελειώνουμε με το πραγματικά "παλαιό" έτσι όπως αυτό εκφράσθηκε τα προηγούμενα χρόνια... Το πρόβλημα όμως έχει διαπεράσει εκτός της πολιτικής, σε ένα μεγάλο βαθμό, το κοινωνικό σώμα… Για τούτο θα πρέπει να ετοιμασθούμε για να αντιμετωπισθεί και το φαινόμενο με τους "παλιούς" ξερόλες πολίτες (άνδρες και γυναίκες), που γέννησε η μεταπολίτευση και άνθισαν στη πρόσφατη περίοδο της κρίσης… Ιδιαιτέρως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κρύβουν σε ένα μεγάλο βαθμό τις "γκρίζες" ψυχικές μας ιδιαιτερότητες… Αυτούς που νομίζουν πως τρολλάροντας και ανοητολογώντας γράφουν την σύγχρονη ιστορία…

Εθνική συναίνεση και συνεννόηση νοείται μόνο αν συμφωνήσουμε σε στόχους και σε γενικούς άξονες πολιτικής, σαν πρώτο θεμέλιο. Πολλές φορές αυτό γίνεται εξ’ ανάγκης και όχι εξ’ επιλογής. Χαρακτηριστική περίπτωση η περίπτωση κυβερνήσεως σαμαρά με συνεργασία Ν.Δ., ΠαΣοΚ και Δημ.Αρ. Δεν είναι περίεργο, αν και εκτός εποχής, που όλο περισσότερο ο κος Μητσοτάκης τελευταίως μας θυμίζει τον κο Σαμαρά των Ζαππείων. Από την μια δηλώνει για “…οριστικό διαζύγιο από τον λαϊκισμό"… και από την άλλη "εγώ δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσω να συγκυβερνήσω με τον κ. Τσίπρα, γιατί μας χωρίζει άβυσσος"… (θυμάμαι τις πρόσφατες αλλά και κατά το παρελθόν εκφράσεις για την άβυσσο μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ…). Όπως τότε πριν το ’12 που το πρόβλημα για την Ν.Δ. ήταν το ΠΑΣΟΚ!.. Αποτέλεσμα; Να θεριέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, να γίνει πρωθυπουργός ο κος Σαμαράς, αλλά το πρόβλημα της χώρας να μην έχει λυθεί εδώ και έξι (6) ολόκληρα χρόνια... Το ίδιο συμβαίνει τώρα και με τον στείρο αντικυβερνητισμό στον ΣΥΡΙΖΑ που δειλά- δειλά κάποια εκ των στελεχών του αντιλαμβάνονται εσχάτως την ανάγκη για εθνική συνεννόηση… Το θέμα και τότε (’11, ’12, ΄14…) ήταν και είναι και σήμερα η υλοποίηση του συμπεφωνημένου (ή όποιου τροποποιημένου συμφωνηθεί) προγράμματος… Το έργο όπως και τότε, πριν το ’12, επαναλαμβάνεται και σήμερα με άλλους πρωταγωνιστές…

Το “δικαίωμα” να επιθυμεί κάποιος εκλογές το γρηγορότερο δυνατό είναι θεμιτό... Αθέμιτο όμως είναι να διεκδικεί την εξουσία, να μη μπορεί να επιβάλλει εκλογές, αλλά εν ονόματι της απουσίας άλλης πολιτικής στρατηγικής και ολοκληρωμένης πολιτικής πρότασης να αναπτύσσει πολιτική με μοναδικό άξονα το πως θα οδηγηθούμε σε εκλογές... Αυτό όμως δεν είναι ούτε σύγχρονη ούτε μεταρρυθμιστική πολιτική... Ας συμφωνήσουμε σε ένα πλαίσιο επιλογών εθνικής συμφωνίας και εφόσον γίνουν οι εκλογές η κοινωνία θα επιλέξει τους αρεστούς της... Μέχρι τότε όμως, επειδή η ζωή συνεχίζεται, καλό είναι να ελέγχουν την υλοποίηση όσων έχουν συμφωνηθεί και έχει κατακτηθεί συναίνεση... για το καλό της χώρας... Διαφορετικά θα αποδειχθεί για μια ακόμη φορά, πως μοναδικός σκοπός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, είναι να φύγουνε "αυτοί" και να έλθουν στα πράγματα οι "άλλοι"... Κατάσταση που μας κρατάει διαρκώς σε ένα κύκλο περιστροφής προς τα κάτω... Είτε βολεύει κομματικά κάποιους είτε όχι, απουσία δημοκρατικής κουλτούρας και συνεννόησης και πιθανότητες υπέρβασης της εθνικής κρίσης δεν πάνε μαζί.

Εκτός όμως όλων των άλλων φαίνεται και να αποτελεί μία προϋπόθεση που μας την ζητούν επιμόνως οι εταίροι μας, προκειμένου να συνεχίζουν να μας στηρίζουν. Είτε είναι του λαϊκού κόμματος είτε του σοσιαλιστικού… Από ότι δε φαίνεται θα χρειαστούμε για αρκετά ακόμη χρόνια τη στήριξή τους...

Ας εργασθούμε λοιπόν για αναζήτηση Πολιτικών συναίνεσης και εθνικής συνεργασίας. Να αναζητήσουμε Πολιτικές αλλά και να διαμορφώσουμε Πολίτες (άνδρες και γυναίκες) που να ξέρουν και να θέλουν να βάλουν πλάτη στα δύσκολα... Που δεν βολεύονται με την εύκολη κριτική και το λαϊκίστικο καταγγελτικό λόγο... Που δεν κρύβονται από την ευθύνη... Που έχουν συνείδηση του πραγματικού πατριωτισμού και των δυσκολιών της εθνικής συγκυρίας... Που στο όνομα της αδυναμίας τους να κατανοήσουν και να διαχειριστούν τα παρόντα δεν ανασύρουν απλουστευτικές αναλύσεις "ταξικού” ή “πολιτικού μίσους" και λοιπά ανερμάτιστα... Πολιτών και πολιτικών που αντιλαμβάνονται πως την ζημιά δεν την κάνουν τα υπαρκτά προβλήματα των μνημονίων αλλά τα μνημόνια τα έφεραν οι ανορθολογικές πολιτικές του παρελθόντος και η οικονομική κρίση… Τα προβλήματα δε αυτά δεν λύνονται με δημοψηφίσματα... Να αναζητήσουμε λοιπόν πολιτικές και πολιτικούς φορείς που "βάζουν πλάτη" στα δύσκολα χωρίς να φοβηθούν ότι μπορεί και να "λερωθούν"... Πολιτικές και πολιτικούς που να αντέχουν την Δημόσια κριτική και να μη τους καθορίζει το πολιτικό κόστος... Τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου ας ξεκινήσουν μέσα από τη Βουλή, αλλά και εκτός αυτής, διαδικασίες για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στη συζήτηση και στις επιλογές μεταξύ τους… Κυρίαρχη ευθύνη εδώ για πρωτοβουλίες είναι της κυβέρνησης…

Καθαροί λογαριασμοί για την συνδιαμόρφωση της Δημοκρατικής Παράταξης.

Προς φίλους και φίλες που αναφέρονται στον ενδιάμεσο χώρο...

Προφανώς κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει όποιον ή όποια από εσάς θα θέλατε οι πολιτικές κινήσεις, τα κόμματα και οι συμπράξεις σε αυτό το χώρο, να πρέπει να κάνουν ότι μπορούν, με μοναδικό στόχο, να φύγει ο κος Τσίπρας από την εξουσία και να γίνει ο κος Μητσοτάκης Πρωθυπουργός ως Πρόεδρος του κόμματος αυτής της Νέας Δημοκρατίας, έτσι όπως έχει δομηθεί και πολιτεύεται….

Η διαφορά μας είναι ότι το δικαίωμά σας αυτό μπορείτε να το υπηρετήσετε ευθέως στηρίζοντας και επιλέγοντας άμεσα Νέα Δημοκρατία, χωρίς να μας εμπλέκετε σε μια άγονη και ατελέσφορη συζήτηση μιλώντας για το μέλλον της «Κεντρο-Αριστεράς» δια μέσω της Ν.Δ.…

Το ίδιο βεβαίως ισχύει και για όσους, εν ονόματι της όποιας “απειλής”, περί εκλογικής νίκης του κου Μητσοτάκη, επιχειρούν να οδηγήσουν το χώρο, ασμένως, στην αγκαλιά ενός ανερμάτιστου και επικίνδυνου, για την παράταξη και τη χώρα, κυβερνητισμού αυτής της περιόδου, χωρίς πρόγραμμα και εθνικές συμφωνίες…

Κανένας ετεροπροσδιορισμός δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ανάγκη για προγραμματικές επιλογές και αρχές… Πρόγραμμα και Αρχές που να μη καθορίζονται από την συγκυρία. Αυτά θα αποτελούν βασικές αρχές και αξίες της πολιτικής μας συμφωνίας και θα είναι παντός καιρού. Διαφορετικά είναι προφανές πως κάποιοι γίνονται “σαλταδόροι” μικρής χρήσεως...

Ας δούμε δυο περιπτώσεις που αφορούν τις συζητήσεις με αφορμή τις “Αστικές Συγκοινωνίες” και τις επιλογές εμπλοκής του ιδιωτικού τομέα στη παραγωγή λιμενικών υπηρεσιών (με αυτόν τον παγκοσμίως πρωτότυπο τρόπο), από τη μια και τα σχετικά με τον εκλογικό νόμο από την άλλη.

1. Η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στη παραγωγή υπηρεσιών και αγαθών, ακόμη και αυτών που ονομάζουμε «δημόσια αγαθά», πράγματι είναι μια βάση συμφωνίας. Αυτό δεν σημαίνει την εξαφάνιση του κράτους από το χώρο αυτό... Όχι μόνο για λόγους «ρυθμίσεως» αλλά και για λόγους ασφάλειας της αγοράς από τους όποιους κινδύνους έχει το «επιχειρείν»… Τα Public Private Partnership (PPPs) ( δομές συνεργασίας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα) δεν αποτελούν πλέον καινοτομία στη διεθνή πρακτική. Είναι μάλιστα επιτυχημένη πρακτική που θέτει σε μια δυναμική βάση την αξιοποίηση των θετικών από τη συνλειτουργία του Ιδιωτικού αλλά και του Δημόσιου Τομέα, σε συγκεκριμένες αγορές. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε τον ηλεκτρισμό... Τα παραδείγματα στις πόλεις του Δυτικού κόσμου (και όχι μόνον) είναι στη διάθεσή όλων μας… Ιδιαιτέρως όσων εξ’ημών θέλουμε να παραμείνουμε Ευρώπη…
2. Η ανάγκη για ένα αναλογικότερο εκλογικό σύστημα δεν είναι ζήτημα της συγκυρίας αλλά ανάγκη δημοκρατικής λειτουργίας του αντιπροσωπευτικού μας πολιτικού συστήματος. Εξάλλου 35 χρόνια ενισχυμένης αναλογικής και μονοκομματικών κυβερνήσεων ήταν το εκλογικό σύστημα που συνέβαλε στη χρεοκοπία της χώρας. Η χώρα παραμένει στα μνημόνια από κυβερνήσεις των μπόνους. Η προσπάθεια των κομμάτων να αρπάξουν το μπόνους των 50 εδρών τα οδήγησε σε συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές που κρατούν τη χώρα δέσμια των μνημονίων. Η χώρα δεν χρεοκόπησε με την απλή αναλογική αλλά με την ενισχυμένη… Να συζητήσουμε για την ανάγκη συνθέσεων αφού συμφωνήσουμε πως διαφωνούμε με τη Ν.Δ. που επιθυμεί το παρόν εκλογικό σύστημα. Δεν θα στοιχηθούμε πίσω από επιλογές που χρησιμοποιούν εργαλειακά τη συζήτηση για την ευρύτερη συμφωνία επί της αναγκαίας αλλαγής του εκλογικού συστήματος. Δεν θα ταυτίσουμε τη στρατηγική μας με αυτήν του κου Μητσοτάκη ή αντιστοίχως με αυτή του κου Τσίπρα. Δεν θα γίνουμε Λεβέντης ούτε όμως και “Θεοδωράκειο” ΠΟΤΑΜΙ.

Θα παραμείνουμε σταθερά προσηλωμένοι σε προγραμματική αντιπολίτευση και με στρατηγική εξόδου της χώρας από την κρίση, όπως υπεύθυνα έπραξαν, από λίγο ως πολύ, το σύνολο των δυνάμεων του χώρου αυτά τα χρόνια. Θα επιμείνουμε στη προσπάθεια να κτίσουμε ένα νέο κόμμα σταθερά προσανατολισμένο και τοποθετημένο στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία με δημοκρατική λειτουργία και απαλλαγμένο από παθογένειες του παρελθόντος. Σήμερα όλοι οι τέως «αντιμνημονιακοί» αντιπολιτευόμενοι του παρελθόντος, αντιλαμβάνονται την διαφορά μεταξύ "πραγματικότητας και ανοησίας" ή για άλλους μεταξύ "αλήθειας και ψέματος", ως "αυταπάτες"... Μόνο που ο λογαριασμός αφορά όλους μας... Για αυτό απαιτείται απολογισμός, αυτοκριτική και ανάληψη ευθυνών για να πάμε παρακάτω... Καθαροί λογαριασμοί....