Μέτωπο λογικής

Συνηγορία υπέρ του δικαιώματος των στελεχών της κυβέρνησης (και κάθε κόμματος) να “κυκλοφορούν” στην κοινωνία. Γεγονότα και φαινόμενα τραμπουκισμού δεν μπορούν και δεν πρέπει να έχουν την ηθική νομιμοποίηση έστω και δια μέσω της σιωπής μας… Έχω έντονο το συναίσθημα της αμηχανίας, όταν βλέπω δικούς μου (ψηφιακούς) φίλους να αναρτούν, χαιρέκακα, την είδηση για τις αυθόρμητες αποδοκιμασίες, εφόσον δεν τις σχολιάζουν αρνητικά ευθύς εξ’αρχής… Απεχθανόμαστε και καταδικάζουμε τη βία από όπου και αν προέρχεται και σε όποιον και αν απευθύνεται... Ιδιαιτέρως αν αφορά στη πολιτική δραστηριότητα ακόμη και των αντιπάλων μας... Αυτή τη πολιτική δημοκρατία υποστηρίζουμε και σε αυτόν τον πολιτικό πολιτισμό αναφερόμαστε... Είναι θέση αρχής και παντός καιρού... Δεν έχουμε αυτή τη θέση συγκυριακά... Το ίδιο υποστηρίζαμε και τότε που ο ΣΥΡΙΖΑ, αν δε δημιουργούσε τέτοια γεγονότα, σε μεγάλο βαθμό τα δικαίωνε και νομιμοποιούσε ηθικά... Το ίδιο υποστηρίζουμε και σήμερα με τους λεκτικούς και όχι μόνο "τραμπουκισμούς" εναντίον στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ.

Ολοένα και περισσότερο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ γίνονται αποδέκτες αποδοκιμασιών τα τελευταία 24ωρα όταν θέλησαν να συμμετάσχουν σε διάφορες εκδηλώσεις.

Σε μια περίπτωση η ομιλία του Πάνου Σκουρλέτη ακυρώθηκε… Χθες, τα αποκαλυπτήρια της τοιχογραφίας των Urbanact, που σηματοδοτούσαν και την έναρξη της ναυτικής εβδομάδας στο Βόλο έγιναν με συνθήματα κατά της κυβέρνησης και του υπουργού Ναυτιλίας, Θοδωρή Δρίτσα… Την ίδια μέρα, αντιμέτωποι με εξαγριωμένους κατοίκους της Καρπάθου ήρθαν βουλευτές Δημήτρης Καμμένος των ΑΝΕΛ και βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι έδωσαν το «παρών» στο μνημόσυνο του Κώστα Ηλιάκη. Δέκτης αποδοκιμασιών έγινε χθες και ο υπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης καθώς προσήλθε να μιλήσει σε εκδήλωση στην Καλλιθέα. Ομάδα πολιτών τον αποδοκίμασαν και επιχείρησαν να μπουν στο κτίριο όπου μιλούσε. Το «ανεπιθύμητοι οι ΣΥΡΙΖαίοι σε κάθε γειτονιά» είναι μαχαιριά στην Δημοκρατία… Δεν είναι τυχαίο πως πρωταγωνιστές, σε αυτές τις αντιδημοκρατικές πρακτικές, είναι απομεινάρια της φαιοκόκκινης συμμαχίας των Πλατειών των αγανακτισμένων… Τα συνθήματα και οι αποδοκιμασίες είναι τις ίδιας, με εκείνη την εποχή, φρασεολογίας… Σαν να μη πέρασαν τα χρόνια και δεν μάθαμε… “ψέυτες, απατεώνες, κλέφτες, λαμόγια κλπ. κλπ...”.

Μερικές ώρες πριν το κρίσιμο Eurogroup για την Ελλάδα

Στη Πολιτική δεν έχεις την πολυτέλεια να επιλέγεις πάντα το καλύτερο!... Τις περισσότερες φορές επιλέγεις το λιγότερο κακό… Είναι προφανές πως η κυβέρνηση υλοποίει τις πιο σκληρές πολιτικές που επιβάλλουν εδώ και χρόνια οι πιο συντηρητικοί κύκλοι της Ευρώπης… Έστω και αργά οι κυβερνώντες κάνουν στροφή προς ορθολογικότερές από ότι στο παρελθόν επιλογές(;) … Αναμφίβολα το κόστος του 2015 είναι πλέον μετρήσιμο και άδικο για την κοινωνία αλλά και για το μέλλον της πατρίδας μας… Αλλά ποια θα ήταν η εναλλακτική πρόταση, με δεδομένες τις παρούσες συνθήκες και καταστάσεις;

Στη Δημοκρατία Δυτικού τύπου, το τελικό λόγο τον έχει ο Λαός… Τις επιλογές του, προφανώς τις σεβόμαστε (χωρίς να σημαίνει και πως τις αποδεχόμαστε…) αλλά διεκδικούμε τις μεταβολές, αλλάζοντας τους κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς… Αυτή η αλλαγή δεν μπορεί να γίνει με ένα στείρο ΑΝΤΙ και με ένα καταγγελτικό λόγο… Απαιτείται προγραμματική και υπεύθυνη αντιπολίτευση, με θετικές προτάσεις διαχείρισης των προβλημάτων, σε προοδευτική προοπτική για την κοινωνία μας.

Ζήσαμε τα αποτελέσματα από τις πολιτικές των Ζαπείων… ζήσαμε τον διχασμό που προκάλεσε ο αντιπολιτευτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ… να μη ζήσουμε ακόμη μια αντισυναινετική περίοδο στη πολιτική αντιπαράθεση… Αν κάποιοι επέβαλαν ανιστόρητα διλήμματα και δίχασαν την κοινωνία μας, δεν νομιμοποιείται κανείς, έναντι της ιστορίας, να ακολουθήσουμε την ίδια στρατηγική… Η ιστορία αλλά και η σημερινή κατάσταση δεν δικαιολογεί την αναβίωση αποπροσανατολιστικών διλημμάτων… Τα ζήσαμε και εισπράττουμε τα αποτελέσματα… “ευρωπαϊστές VS αντιευρωπαϊστών”, “μνημονιακοί VS αντιμνημονιακών” κλπ. κλπ..

Πράγματι η χώρα θα πληγεί για άλλη μια φορά, αλλά σε κάθε περίπτωση αντίστοιχες πολιτικές θα εφάρμοζε όποιος ήθελε να υλοποιήσει τις αποφάσεις του περασμένου Ιουλίου… Τουλάχιστον όσοι Έλληνες επιμένουν στο “μένουμε Ευρώπη”, έχουν συνείδηση ποια θα ήταν η εναλλακτική πρόταση επί του προηγούμενου τριημέρου… Η εναλλακτική θα ήταν η έξοδος από το ευρώ. Και αυτό ίσως να το επιθυμούν πλέον ελάχιστοι…

Ό,τι ψηφίστηκε προχθές, δεν έχει καμιά σχέση με αυτά που θα μπορούσαμε να είχαμε διασφαλίσει ένα χρόνο πριν, αν δεν πελαγοδρομούσαμε σε αλυσιτελείς αναζητήσεις και πειραματισμούς… Ακόμη και το πακέτο Jean-Claude Juncker, που απέρριψε η κυβέρνηση τον Αύγουστο, δεν έχει καμιά σχέση με τις σημερινές επιλογές…

Με όλα αυτά καταλαβαίνουμε όμως πως η χώρα (σήμερα ως έχουν τα πράγματα και όχι όπως θα μπορούσαν βέβαια να είναι) δεν είχε εναλλακτική επιλογή. Σήμερα πλέον δεν συζητάμε το εάν η Ελλάδα θα παραμείνει ή όχι στο ευρώ… Αντιθέτως πριν μερικούς μήνες ακόμη υπήρχε η άποψη πως μπορεί να μείνουμε στο ευρώ αλλά μπορούμε να αποφύγουμε τις μεταρρυθμίσεις…

Σήμερα η κυβέρνηση Τσίπρα κατανόησε (και μαζί της μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας μας) πως δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα διαφορετικά και πως αν θέλει κανείς να παραμείνει στο ευρώ υπάρχει μόνο ο δρόμος της συνεργασίας, ο περίπλοκος δρόμος της συνεργασίας με τους δανειστές… και το γεγονός είναι ότι αυτή τη στιγμή υπάρχει η συμφωνία τους… Δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι η σημερινή κατάληξη (αν υπάρξει) με το χρέος… Σίγουρα όμως η παρακαταθήκη του 2012 θα επιδράσει θετικά… Ελπίζουμε να προχωρήσουν σε παραχωρήσεις απέναντι στη χώρα τους επόμενους μήνες και τα επόμενα χρόνια... Οι όροι αποπληρωμής των δανείων σταδιακά να γίνουν καλύτεροι… Υποστηρίζουμε όμως τελικά, ότι η συζήτηση για το χρέος, όπως όλοι πλέον καταλαβαίνουν, έχει πάρει περισσότερο πολιτική παρά οικονομική σημασία…

Ο νέος Δήμαρχος του Λονδίνου και οι “παγκόσμιες” πόλεις

ΚΥΡΙΑΚΗ, 8 ΜΑΪΟΥ 2016

To Λονδίνο είναι σήμερα μια από τις πλέον πολύχρωμες και πολυπολιτισμικές πόλεις στον κόσμο, με συναρπαστικές συνθήκες συνύπαρξης διαφορετικών πληθυσμών.

Ο νέος Δήμαρχος του, ο Sadiq Khan και η πολιτική του, δεν θα κριθεί μόνον από τους πολίτες-κατοίκους της παγκόσμιας αυτής πόλης, αλλά από τους πολίτες όλου του σύγχρονου κόσμου…

Εάν καταφέρει να ενώσει τις επιμέρους κοινότητες, να ισχυροποιήσει την συνύπαρξη διαφορετικών πληθυσμών, πολιτισμών και συμφερόντων με τέτοιο τρόπο ώστε να διαψεύσει την ετερόκλητη, ανά τον κόσμο, συμμαχία των αντιπάλων της πολύ-πολιτισμικότητας… (συντηρητικών, νεοφιλελεύθερων αλλά και των φανατικών κάθε μορφής…).

Εάν καταφέρει να διαψεύσει όλους όσους και όσες τον περιμένουν για να εκφράσουν, σε κάποια στιγμή, την χαιρέκακη δικαίωση τους, με την γνωστή έκφραση “εγώ τα έλεγα…”

Εφόσον τα καταφέρει, όπως το πιστεύουμαι και ευχόμαστε...

Τότε θα πρόκειται για μια ήττα όλων εκείνων που ακόμη και σήμερα ονειρεύονται το μέλλον της Ευρώπης στα στενά όρια της "χριστιανικής Ευρώπης"...

Θα πρόκειται για ένα ιστορικό γεγονός που θα σφραγίσει το μέλλον των “παγκόσμιων” πόλεων και του πολυπολιτισμικού τους χαρακτήρα...