Ένα ολόκληρο σύστημα, εν δράσει, παραχαράσσει την
πραγματικότητα, υπονομεύοντας τελικά την δυνατότητα διορθώσεων στην
αντιμετώπιση της πανδημίας και των επιπτώσεων της.
Η τρομοκρατία ενάντια σε όποιον τολμήσει κριτική στην
κυβέρνηση για τις επιλογές της μπορεί να θέσει τη χώρα σε πολλαπλούς κινδύνους,
ακόμη και σε ενδεχόμενα αλλοίωσης των δημοκρατικών μας κατακτήσεων.
Η ενοχοποίηση όποιου/ας επιχειρεί να ασκήσει κριτική στην
κυβέρνηση είναι μια τακτική δοκιμασμένη στη πρώιμη φάση της αστικής δημοκρατίας
και τα αποτελέσματά της έχουν κριθεί ως αρνητικά.
Η στρεψοδικία που επιχειρείται στο δικαίωμα της κριτικής
ξεκινάει με την κλασσική ερμηνεία προθέσεων…
Όλοι θα έχουμε προσέξει την προσπάθεια ερμηνείας της στάσης
της όποιας αντιπολιτευτικής αντίδρασης ως μιας στρατηγικής να πάθει τα
χειρότερα η χώρα για να ωφεληθεί στο τέλος η αντιπολίτευση ενώ θα ζημιωθεί η κυβέρνηση.
Προφανώς μαζί και η χώρα…
Ζούμε δηλαδή ένα πόλεμο "... που η αντιπολίτευση ή μερίδα
των πολιτών αντιμάχονται στην ουσία την ίδια τη χώρα μας για να ωφεληθούν
κομματικά οι ίδιοι…"!!!
Δυστυχώς αλλά αυτή η θέση δεν απέχει από μια κριτική για μια περίπου προδοτική
συμπεριφορά όσων κάνουν κριτική…
Ότι πιο άθλιο και οπισθοδρομικό για τις κατακτήσεις
του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και προφανώς για τις συνθήκες εκφοράς του
δημόσιου λόγου…
Ξεκινούμε λοιπόν με ένα δεδομένο: Κανείς στην Ελλάδα, στο σύνολο του πολιτικού μας συστήματος, σε αυτόν τον πόλεμο δεν είναι
λιποτάκτης ή προδότης…
Το σύνολο της κοινωνίας μας και οι πολιτικοί της εκφραστές, θέλει η χώρα μας να αντιμετωπίσει, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, την πανδημία και
τα αποτελέσματά της.
Από εκεί όμως και μετά υπάρχουν διαφορετικές επιλογές
διαχείρισης, προτεραιότητες και τελικά αποτελέσματα.
Όλα αυτά κρίνονται, συγκριτικά, με τα αντίστοιχα
αποτελέσματα που έχουμε σε άλλες χώρες του «δικού» μας κόσμου και ιδιαιτέρως με
αυτές της Ευρώπης.
Η διαστρέβλωση των δεδομένων της στατιστικής, ως
επιλογή, έχει κοντά ποδάρια και προφανώς εκφράζει το ήθος των παραγωγών αυτής της
πρακτικής.
Η δημιουργία μιας ψεύτικης εικόνας, μιας επίπλαστης
πραγματικότητας για την κατάσταση στη χώρα, είναι μια ανεύθυνη πολιτική επιλογή
και στο τέλος δεν βοηθά να ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα, στις ούτως ή άλλως πρωτόγνωρες
συνθήκες των καιρών μας.
Ας πάρουμε μια γεύση από την πραγματικότητα:
·
Το εμβολιαστικό πρόγραμμα δεν μπορεί να κριθεί ως
ικανοποιητικής απόδοσης. Η Ελλάδα είναι αρκετά κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο
(25,6% έναντι 31,3% 1η δόση, 21οι στους 27 ενώ στην 2η δόση είμαστε 18οι).
· Μεγάλη η προσπάθεια και για τα ελληνικά δεδομένα αναγνωρίσιμη στη πορεία
του ημερήσιου εμβολιασμού στη χώρα μας που ήδη έχει φτάσει πάνω από 100.000
ημερησίως και ευελπιστούμε ότι θα αυξηθεί περεταίρω. Να μη βαυκαλιζόμαστε όμως ότι
είναι μια συνθήκη πρωτοπορίας για τη χώρα. Συγκρινόμενοι με τις υπόλοιπες
ευρωπαϊκές χώρες είμαστε πίσω και πρέπει να βρούμε τρόπους να τους φτάσουμε
γιατί είναι εφικτό.
· Κάνουμε την απαιτούμενη σκληρή κριτική στις μεγάλες γενιές που δεν
προγραμμάτισαν τον εμβολιασμό τους σε απαράδεκτα ποσοστά για μια κοινωνία
ευθύνης και αλλά και παιδείας και αποθεώνουμε τις νεότερες γενιές για την προθυμία
τους να εμβολιαστούν. Αν μείνουμε εδώ στρεβλώνουμε την πραγματικότητα και δεν
αντιμετωπίζουμε το πραγματικό πρόβλημα. Τα ποσοστά συμμετοχής παραμένουν ακόμη
εξαιρετικά χαμηλά, με τα ραντεβού τα οποία έχουν ανακοινωθεί στους 30-39 ετών
να είναι μόλις 17% (222.456), ενώ στους 40-44 ετών είναι 19% (154.666) και
στους 45-49 ετών είναι 38% (300.476). (στοιχεία από ανάρτηση στο f/b του κου Στέφανου Παραστατίδη).
·
Στον σημαντικό δείκτη “θάνατοι ανά εκατομμύριο πολιτών”
τους τελευταίους δυο μήνες βρισκόμαστε σταθερά στις 20 πρώτες χώρες του κόσμου.
Για τούτο και η Μεγ. Βρετανία με δεδομένη την κατάταξή μας στο πορτοκαλί δεν
προκρίνει τη χώρα μας ως τόπο διακοπών για τους πολίτες της. Η περίπτωση του
δείκτη θετικότητας είναι η χαρακτηριστικότερη περίπτωση των παρόντων Greek Statistics. Δηλώνουμε συνεχή ρεκόρ στη χαμηλή θετικότητα, δηλαδή στον λόγο κρουσμάτων
ανά τεστ, για κοροϊδεύουμε και παρουσιαζόμαστε ως *πράσινοι* στον χάρτη του
ΕCDC, εμφανίζοντας άλλη πραγματικότητα, αποστέλλοντας στον αρμόδιο ευρωπαϊκό οργανισμό
και τα σελφ-τεστ μαζί με τα υπόλοιπα τεστ, ενώ την ίδια στιγμή στο εσωτερικό της
χώρα παρουσιάζουμε την αλήθεια στο συγκεκριμένο δείκτη, λες και οι κουτόφραγκοι
δεν θα μας πάρουν είδηση να μας κατατάξουν εκεί που πράγματι είμαστε ( 1η
ταξιδιωτική οδηγία της Βρετανίας στο πορτοκαλί και όχι στο πράσινο. Αν δεν καταγράψουμε
την αλήθεια και δεν συνειδητοποιήσουμε αυτήν την εικόνα, επιχειρώντας να την
κρύψουμε στο εσωτερικό μας, ενώ την γνωρίζουν στο εξωτερικό, δεν θα ενεργοποιηθούμε
έτσι ώστε να βρούμε τρόπους διόρθωσής της.
Αυτό δεν αφορά μόνο πλέον το στενό πυρήνα του
πολιτικού μας συστήματος και τα κόμματα. Αφορά πρωτίστως τους ίδιους τους πολίτες
που πρέπει να είναι υπεύθυνα ενημερωμένοι, την ίδια την κοινωνία των πολιτών
και τους θεσμούς της που πρέπει να προγραμματίσουν δράσεις παρέμβασης και
τελικά τον ρόλο των μέσων μαζικής επικοινωνίας και ενημέρωσης που δυστυχώς ο
ρόλος τους σε αυτό το επίπεδο δεν μπορεί να κριθεί ως συμβολή, πέρα από τα
θέματα αξιοπιστίας και δεοντολογίας που έτσι και αλλιώς έχουν τεθεί.
