Δέκα ολόκληρα χρόνια κρίσης και όμως η Ελλάδα μόλις τα
τελευταία δυο χρόνια δείχνει πως κάνει βήματα έστω και αργά προς τον
ορθολογισμό…
Όχι βέβαια χωρίς το κόστος της δεκαετούς
καθυστέρησης...
Σε αυτήν την συγκυρία επανεμφανίζονται, δειλά αλλά
σταθερά, οι πρόσφατα ηττημένες πολιτικά, εκφράσεις των συνωμοσιολόγων
εθνοκάπηλων και λαϊκιστών. Μια έκφρασή τους, είδαμε να εμφανίζεται ξανά,
προχθές στο Σύνταγμα, όπου και καταγράφηκε και η βιαιοπραγία ενάντια στο
Γερμανό δημοσιογράφο Τόμας Γιακόμπι.
Είναι μόλις είκοσι οχτώ χρόνια, περίπου 1/3 του αιώνα,
από τα συλλαλητήρια με μπροστάρηδες πατριδοκάπηλους και ρασοφόρους, όταν
επαγγελματίες λαϊκιστές και εμποράκοι του εθνικισμού χειραγωγούσαν τον
ανορθολογικό συναισθηματισμό της κοινής γνώμης για τα θέματα της τότε χώρας των
“Σκοπίων”…
Ήταν τότε που η Ελλάδα υπέστη την πιο βλακώδη και
περιττή διπλωματική ήττα, στη διένεξη με ένα μικρό κράτος, που θα έπρεπε να
αποτελεί φυσικό σύμμαχο και προέκταση της ελληνικής επιρροής στα Βαλκάνια…
Χάρη στο δικό μας ανόητο μαξιμαλισμό όλος ο κόσμος την
ονόμαζε έκτοτε και την γνώριζε ως «Macedonia»!..
Μόλις πριν δυο χρόνια είχαμε μια συνέχεια της τότε
εποχής, αφού όμως είχαμε κάνει μια ενδιάμεση στάση στις πλατείες των
"αγανακτισμένων"…
Αντίστοιχος ήταν ο πολιτισμός της έκφρασης και του
λόγου της “πάνω πλατείας”, όπως και το βάθος της επιχειρηματολογίας στις
αντίστοιχες αποσυγκεντρωμένες συνάξεις των "αγανακτισμένων" ανά τις
ελληνικές πλατείες…
Διχαστικά μηνύματα, εμφυλιοπολεμικός λόγος,
ανερμάτιστες αιτιάσεις, υπονόμευση των θεσμών και των αξιών της αστικής
δημοκρατίας, σκόπιμη εθελοτυφλία στη διεθνή πραγματικότητα, αρχοντο-ανόητος
αγοραίος τσαμπουκάς, πατριδοκαπηλία και προσπάθεια χειραγώγησης του πατριωτικού
αισθήματος των πολιτών, εμπρηστικές ομιλίες κενές περιεχομένου …
Κάτι αντίστοιχο ήταν και αυτό που παρουσιάστηκε ως
“Μέτωπο ενάντια στη συμφωνία των Πρεσπών”.
Τα μαθήματα και από τα συλλαλητήρια των προηγούμενων
αλλά και πρόσφατων εποχών, όπως και από αυτήν την σύναξη της προηγούμενης
εβδομάδος στο Σύνταγμα, που κάτι φέρνει από τον πολιτισμό της “πάνω πλατείας”
των αγανακτισμένων, τα βιώσαμε και συνεχίζουμε να τα ζούμε, ως κοινωνία, με
οδυνηρό τρόπο…
Οι Πρέσπες δώσανε το μάθημα σε όλους μας. Ιδιαιτέρως
σε όσους θέλησαν να αξιοποιήσουν το εθνικό αυτό θέμα ως παιχνίδι
αντιπολιτευτικής στρατηγικής.
Σιωπηλά ή ηχηρά, με την αποδοχή της συμφωνίας,
δείχνουν ότι κατανόησαν ή και αποδέχθηκαν το επίπεδο των λαθών τους και των
"ψευδαισθήσεων" τους…
Η ελληνική κοινωνία όμως τα πλήρωσε και πληρώνει
ακριβά. Όχι μόνον οικονομικά αλλά σε όλα τα επίπεδα των προσπαθειών για
συγκλίσεις προγραμματικού και εθνικού επιπέδου…
Οι νέες και επόμενες γενιές φέρνουν στη πλάτη τους το
βάρος του "λογαριασμού"…
Και τότε και πρόσφατα χτίστηκαν καριέρες, έστω και
θνησιγενείς κάποιες από αυτές…
Τότε είχαμε την αδυναμία του πολιτικού μας συστήματος,
στις αρχές της δεκαετίας του ’90, να σχεδιάσει και να επιλύσει με εθνική
ενότητα, σε συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα, την ονοματοδοσία και τα
αλυτρωτικά της γείτονας χώρας και μας οδήγησαν, είκοσι οχτώ χρόνια μετά, να
αναζητούμε τη λύση πάλι σε συνθήκες με χρώμα εθνικού διχασμού…
Σήμερα φαίνεται ότι η κοινωνική και εθνική ευθύνη του
πολιτικού μας συστήματος να εμφανίζεται σε υψηλότερο παρά ποτέ επίπεδο.
Η συναίνεση στα εθνικά θέματα, φαίνεται να
αποδυναμώνει και να βάζει φρένο στους εθνοκάπηλους του εσωτερικού μετώπου, όπως
και να στέκεται με ήρεμη και σταθερή ματιά απέναντι στους λεονταρισμούς του
δύσκολου, εξ΄ ανατολής, γείτονά μας…
Μερικές μόλις εκατοντάδες συγκεντρωμένων, άφησαν το αποτύπωμά
τους...
Η συγκέντρωση αυτή στο Σύνταγμα να εργαστούμε για να
είναι τα όριά τους…
Να μην εφησυχάζουμε για να μη ξυπνήσουμε, όπως πριν
λίγα χρόνια, με την αθλιότητα να εκπροσωπείται στη Βουλή…
