Αποτελεσματικό κράτος δεν μπορεί να είναι (ποτέ δεν ήταν) το κομματικό- πελατειακό κράτος.
Να συμφωνήσουμε, είτε είμαστε στην αντιπολίτευση είτε στην συμπολίτευση, ότι υπεύθυνοι και ανεύθυνοι υπάλληλοι καριέρας σε διάφορες υπηρεσίες κρατικές υπήρξαν και υπάρχουν...
Όχι μόνον όμως όταν είμαστε κυβέρνηση...
Να συμφωνήσουμε, όμως, ότι και στις κανονικές αλλά και στις έκτακτες συνθήκες (π.χ. καιρικές ή φυσικές καταστροφές κλπ.), την ευθύνη της πρόληψης, διαχείρισης και επέμβασης την έχουν οι υπηρεσίες του κράτους ( Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών, Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, Εθνικό Συντονιστικό Κέντρο Πολιτικής Προστασίας, Πυροσβεστική, Δασικές Υπηρεσίες, Αστυνομία, Τροχαία κλπ. στις έκτακτες και οι δομημένες δημόσιες υπηρεσίες, διαρθρωμένες στα Υπουργεία, στις κανονικές συνθήκες) και όχι αποκλειστικά και μόνον, η εκάστοτε κυβέρνηση...
Το σεντράρισμα των κυβερνητικών στελεχών στο κέντρο της δημοσιότητας (όταν υπάρχει αποτελεσματική παρέμβαση, με προβολή από την ίδια την κυβέρνηση και όταν υπάρχουν αστοχίες, θύματα ή και καταστροφές από την αντιπολίτευση), διευκολύνει την αποστασιοποίηση, από τις ευθύνες, των ίδιων αυτών των υπηρεσιών και των επαγγελματιών καριέρας, που για αυτό έχουν επιλεγεί και μισθοδοτούνται (αδυνατώ να τεκμηριώσω, εκ του αποτελέσματος, την μεροληπτική μισθοδοτική πολιτική στο προσωπικό της Τράπεζας της Ελλάδας ή στο Υπουργείο Οικονομικών π.χ.)...
Η δημιουργία αποτελεσματικών και υπεύθυνων μηχανισμών και θεσμών του κράτους, παντός καιρού και κυβερνήσεων, είναι στόχος υψηλού μεταρρυθμιστούν εκσυγχρονιστικού προτάγματος...
Ας θυμηθούμε πόσο ανεπαρκείς και χωρίς ουσιαστική συμβολή ήταν η ανταπόκριση των Υπηρεσιών, στα επί της οικονομίας, στην διαμόρφωση “φακέλων”, υποστήριξης, προς τα κυβερνητικά στελέχη, εναλλακτικών επιλογών, για τη διαχείριση των έκτακτων οικονομικών καταστάσεων σε όλες τις φάσεις διαπραγμάτευσης με τους θεσμούς τα προηγούμενα χρόνια με την διαμόρφωση όλων των μνημονίων και των παράλληλων συμφωνιών του Κράτους…
Τα κυβερνητικά στελέχη και κλιμάκια, για να ανταποκριθούν υποχρεώθηκαν στην χρησιμοποίηση εξωτερικών συνεργατών (δεν αναφέρομαι στο κόστος όσο στο αξιακό σύστημα και τα συμφέροντα που ο κάθε τεχνοκράτης υποστηρίζει), που μετά την αποχώρησή τους δεν έχουν να δώσουν αναφορά ούτε καν σε αυτούς που τους προσέλαβαν.
Η άθλια κληρονομιά για τη χώρα είναι η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών & Περιουσίας Α.Ε. (ΕΕΣΥΠ) με τις Θυγατρικές της:
- ΤΑΙΠΕΔ, (Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου Α.Ε.)
- ΕΤΑΔ , (Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου Α.Ε.)
- ΤΧΣ, (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας)
- και τις Συμμετοχές της σε αριθμό Δημόσιων Επιχειρήσεων (από 01.01.2018).
Η παράδοση του δημόσιου χώρου σε κέντρα λήψης αποφάσεως εκτός Πολιτικής, Χώρας και εκλεγμένης κυβερνήσεως για πάρα πολλά χρόνια.
Για τούτο απαιτείται δράση και κοινό μέτωπο για την ενδυνάμωση και υποστήριξης της Πολιτικής και της Δημοκρατίας. Ο λαός, με τους εκπροσώπους του, να αποφασίζει για τη ζωή του και τις επιλογές του.
Η διαμόρφωση λοιπόν ενός αποτελεσματικού κράτους, με έξυπνες λειτουργίες, είναι βασικό εργαλείο για υλοποίηση πολιτικών όπως συμβαίνει στις αστικές Δημοκρατίες Δυτικού τύπου... Υλοποίηση πολιτικών, των όποιων κυβερνήσεων...
Αυτό θα πρέπει να είναι το στοίχημα της μεταμνημονιακής περιόδου για τη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου