Όλοι/ες, όσοι θεωρούν ότι σκέπτονται μέσα στα πλαίσια του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, δικαιούνται και οφείλουν προφανώς να διατυπώνουν τις απόψεις τους για το μέλλον της χώρας και τη λειτουργία της Δημοκρατίας εντός αυτής. Ακόμη και η άγνοια ή και η αγνόηση του πολιτικού πλαισίου που κινείται η χώρα μπορεί να “συγχωρηθεί”, εφόσον δεν προκαλεί “ανήκεστο βλάβη”… Υπάρχει συσσωρευμένη πίκρα, ματαιότητα και “μύθοι” που μαζί με τις συνειδητές ή μη παρεξηγήσεις δημιουργούν εκρηκτικό μείγμα αμηχανίας στην ανεκτική κοινότητα της “κεντροαριστεράς “… Το μήνυμα πρέπει να είναι πως θα τους περιμένουμε όλους/ες, όσους θελήσουν, μέχρι την τελευταία στιγμή...
Δεν νομίζω πως απασχολεί κανένα/μια με το αν θέλουν οι πρώην ή οι νυν μια επιστροφή σε ένα ένδοξο παρελθόν… Ενδιαφερόμαστε και μας απασχολεί η διατύπωση τωναπόψεων και των διαφορών επί της “Στρατηγικής” για τη χώρα… και εκεί δεν διακρίνουμε να έχουν κατατεθεί με δημόσιο τρόπο, σοβαρές αποκλείσεις… Εντοπίζουμε όμως ιδιαίτερες εντάσεις στο ενδοπαραταξιακό- ενδοκομματικό πεδίο!..
Πόσοι/ες πόσες αλήθεια νοιάζονται να ασχοληθούν με εσωκομματικές διενέξεις και διεκδικήσεις; Δεν διακρίνω κανένα/μια, στο δικό μου περίγυρο (οικογενειακό, κοινωνικό, επιστημονικό και επαγγελματικό), που να νοιάζεται για να ασχοληθεί με τέτοια θέματα… Μικρός είναι πλέον αυτός ο χώρος και πρέπει να προστατευθεί για Εθνικούς τουλάχιστον και όχι μόνον, λόγους… Ο ρόλος του Βενιζέλου, της Γεννηματά, της Διαμανταπούλου, του Θεωδωράκη, του Κουβέλη, του Λοβέρδου, του Λυκούδη, του Παπανδρέου, του Σημίτη, του Φλωρίδη, του Χρυσοχοϊδη, του/της… (όλους με αλφαβητική σειρά), έχει αξία να συζητηθεί μετά... όταν δούμε πως στα σίγουρα σώθηκε η Πατρίδα και έτσι να επιδιώξουμε για να σώσουμε και την παρτίδα… Τότε θα οριστικοποιηθεί και η επιλογή ποιοι θα μείνουν και ποιοι θα “αποσυρθούν”… Όσοι επιλέγουν έναν εμφύλιο εντός του καθημαγμένου χώρου του άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, “σκυλεύοντας επί πτωμάτων”, διεκδικώντας την κατοχή ενός “πουκάμισου αδειανού”, να μείνουν μόνοι τους… Δεν μας αφορά αυτός ο πόλεμος. Δεν είναι η μάχη που επιλέγουμε να δώσουμε. Δεν γίνεται μάλιστα κατανοητή και αποδεκτή η επιλογή αυτών που την ξεκινούν... Δεν συγχωρούνται να αγνοούν την σημασία της ανάγκης συγκρότησης του χώρου της «κεντροαριστεράς» στην Ελλάδα. Απαραίτητη προϋπόθεση για να αναμετρηθεί η χώρα με τον δεξιό και αριστερό λαϊκισμό, από θέσεις εθνικής ευθύνης…
Πρέπει λοιπόν να βρεθούμε όλοι μαζί. Όσοι/ες θέλουν. Για όσους ακολουθήσουν άλλους, δικούς τους, δρόμους δεν μπορούμε παρά να τους σεβαστούμε. Τον σεβασμό σε μας θα τον κατακτήσουμε με κόπο, υπομονή και προσπάθεια. Ο λαός στο τέλος της ημέρα, εφόσον δει τα αποτελέσματα, θα μπορέσει να αξιολογήσει...
