Αποχαιρετώντας σήμερα τον Πολίτη και άνθρωπο Νίκο Παππά, κυβερνήτη του θρυλικού αντιτορπιλικού «Βέλους» και πρωτεργάτη του Κινήματος του Πολεμικού Ναυτικού, μου ήρθε στο νου ένα σημείο, από το σημαντικό βιβλίο ενός αξιόλογου Έλληνα διανοητή, του συνταγματολόγου Δημήτρη Τσάτσου.
Το βιβλίο έχει τον τίτλο «Η κρίση του πολιτικού λόγου». Στη σελίδα 73 υπάρχει το σημείο που προανέφερα και τέτοιες στιγμές που ζούμε, στροβιλίζει στο μυαλό μου κάνοντάς με να ανησυχώ ανατριχιάζοντας...
Είναι ο διάλογος του Δημήτρη Τσάτσου, που έφυγε το 2010 από τη ζωή, με τον βασανιστή Αναστάσιο Σπανό, όταν ο καθηγητής ήταν κρατούμενος στην ΕΣΑ, την εποχή της δικτατορίας.
Γράφει λοιπόν για τον διάλογο αυτόν ο Τσάτσος: «…Μετά από μία κοπιώδη ανάκριση, όπου έτυχε να έχω την αντοχή να ανταποκριθώ στο πολιτικό μου χρέος, και καθώς έφευγε (σσ ο Σπανός) αργά τη νύχτα από το κελί μου, κοντοστάθηκε και μου είπε: Μην ελπίζεις σε τίποτε. Εμείς θα κυβερνήσουμε 20 χρόνια. Αλλά και αν σπάσει ο διάβολος το ποδάρι του και πέσουμε πιο νωρίς και έρθετε όλοι εσείς στα πράγματα, θα πνιγείτε στη λάσπη, που θα ρίχνει ο ένας στον άλλο και που θα την προμηθεύεστε και εσείς οι ίδιοι από εμάς»...
Ας μεριμνήσουμε πριν είναι πολύ αργά...
