Μα επιτέλους :“…Πού είναι το κράτος;..”

Είναι το σύνηθες "μότο" από κάθε εποχής αντιπολιτευόμενο, σε περιπτώσεις εκτάκτων συνθηκών και καιρικών φαινομένων που έχουν σημαντική επίπτωση στη ζωή μερίδας των πολιτών…

Που είναι το "ευέλικτο" κράτος;.. Λοιδορώντας την έννοια του «επιτελικού κράτους», κατηγορεί σήμερα η αντιπολίτευση την κυβέρνηση της ΝΔ. Χρησιμοποιεί δε τα ίδια περίπου λόγια που η ΝΔ είχε χρησιμοποιήσει, πριν τρία περίπου χρόνια, για να κατηγορήσει την τότε κυβέρνηση,.

Η "αντιπολίτευση του χιονιά", της "φωτιάς", των "σεισμών" και αντίστοιχων εκτάκτων περιστατικών…

Θυμόμαστε τους εκάστοτε κυβερνητικούς, κάθε περιόδου, να τρέχουν στα κανάλια (και όχι στο κέντρο επιχειρήσεων για την διαχείριση των έκτακτων αυτών συμβάντων), για να προλάβουν να αντιμετωπίσουν τον λαϊκισμό των αντιπολιτευόμενων…

Αδίστακτη ατάκα: “…Πού είναι το κράτος;..”. Θέλοντας να αντιπαρατεθούν στην κυβέρνηση, συνειδητά ή ασυνείδητα, τελικά απαξιώνουν το κράτος…

Χωρίς στρατηγική λογική και με περισσή πολιτική απρέπεια…

Συντάσσονται στον υπέρ πάντων αγώνα, που είναι η ήττα της εκάστοτε κυβέρνησής, χωρίς να στοχάζονται για τη σπορά άρνησης και αμφισβήτησης του ίδιου του κράτους…

Τα γεγονότα, όμως, είναι πεισματάρικα και συνήθως εκδικητικά και αναπόφευκτα οι συγκρίσεις συντριπτικές για τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία.

Σε τέτοιες καταστάσεις αντιλαμβάνονται, βέβαια λίγο εκ των υστέρων, ότι με τέτοιες λαϊκίστικες συμπεριφορές μπορεί να καταλάβουν την εξουσία, αλλά ούτε το κράτος εκσυγχρονίζεται ούτε το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης και συμβολής εξελίσσεται…

Θυμόμαστε τον Ιανουάριο του 2004, σε μια χιονόπτωση που όμοιά της δεν είχαμε τα τελευταία 40 χρόνια, τη Ν.Δ. να μη διστάζει μπροστά σε τίποτα και να κάνει την πλέον λαϊκίστικη αξιοποίηση, από αντιπολίτευση, στη διαχείριση του συμβάντος, από την περίοδο της μεταπολίτευσης….

Θυμόμαστε την ανακοίνωση της ΝΔ στις 23^ης Δεκεμβρίου του 2017 και τις εκφράσεις που χρησιμοποίησε τότε για τις ευθύνες της κυβέρνησης.

Θυμόμαστε σεισμούς, πλημύρες ή φωτιές όλα αυτά τα χρόνια, με αντίστοιχες συμπεριφορές, με τους ίδιους ή διαφορετικούς παίχτες στην κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση…

Προφανώς και δεν θα δεχόμαστε αυθαιρεσίες και ανόητες αιτιολογίες για την εξυπηρέτηση της κομματικής επικοινωνίας και θα αντιδρούμε όταν και εφόσον χρησιμοποιηθούν αθλιότητες συμψηφισμού για τους νεκρούς....

Προφανώς και θα αποδεχθούμε το ρίσκο, ενδεχομένως, μια προληπτική δράση να μην καταστεί, τελικά, αναγκαία. Αλλά δεν θα αρνηθούμε τον κανόνα προληπτικών μέτρων, όπως στην περίπτωση του κλεισίματος μιας κεντρικής εθνικής οδού. Αρκεί να είναι αποτέλεσμα συλλογικής αξιολόγησης, θεσμικά εντεταλμένων αρμοδίων…

Προφανώς και απαιτείται να επισημαίνουμε τις ευθύνες αρμοδίων θεσμών και προσώπων, σεβόμενοι πρώτα απ' όλα την κοινή λογική, τα ίδια τα θύματα- πολίτες και τους ανθρώπους του κρατικού μηχανισμού αλλά και συνεργατών του ιδιωτικού τομέα που παλεύουν σε αντίξοες συνθήκες.

Όχι όμως λαϊκίζοντας…

Όποτε έλθεις, αν έλθεις, στην εξουσία δια μέσω καλλιέργειας του ψεύδους, του πανικού, της κερδοσκοπίας από τον πόνο των ανθρώπων και της απαξίωση των πάντων, σύντομα θα βουλιάξεις στο πρώτο έντονο χιόνι και ενδέχεται να κόψεις την Ελλάδα στα δύο...

Για τούτο περισσότερη ευθύνη και από την εκάστοτε κυβέρνηση αλλά και από την αντιπολίτευση..

Κάθε Αντιπολίτευση, σε τέτοιες στιγμές καλό θα είναι να σιωπά και να αντιμετωπίζει την κατάσταση προκρίνοντας περισσότερη ψυχραιμία και αποφυγή κάθε είδους λαϊκισμού.

Σε λίγες μέρες αυτά που ζήσαμε, θα έχουν φύγει από το φως της δημοσιότητας και ελάχιστοι θα ασχολούνται με αυτά και σίγουρα όσοι/ες θα προσπαθούν να θεραπεύσουν τις πληγές τους που προεκλήθησαν από τα συμβάντα.

Ως κοινωνία όμως θα τα ξαναβρούμε μπροστά μας, με την ίδια ένταση και τον αντίστοιχο ανευθυνο-υπεύθυνο δημόσιο λόγο, στην πρώτη κακοκαιρία, πυρκαγιά ή σεισμό…

Για αυτό βασικός κανόνας σε προαναγγελθέντα φαινόμενα οι συσκέψεις των (συν)αρμοδίων παραγόντων να γίνονται πριν και σε κάθε περίπτωση με την πρώτη ενημέρωση για τα προβλεπόμενα, με την παρουσία και συμμετοχή όλων αυτών που υπάρχει ενδεχόμενο να εμπλακούν.

Καμία θεσμική παρέμβαση καθορισμού δραστηριοτήτων, αρμοδιοτήτων κλπ από μόνη της, όπως αυτή που εξαγγέλθηκε από τον κο πρωθυπουργό, δεν αντιμετωπίζει το σύνολο των έκτακτων καταστάσεων.

Για αυτό και είναι έκτακτες. Δεν είναι διαδικασία ρουτίνας.

Ο μοναδικός και αποτελεσματικός τρόπος διαχείρισης τέτοιων καταστάσεων είναι η συγκέντρωση της ευθύνης του συντονισμού στο Υπουργείο Πολιτικής Προστασίας και Διαχείρισης Κρίσεων .

Για τέτοιες καταστάσεις δημιουργήθηκε αυτό το εργαλείο του Κράτους.

Εκεί θα συντονίζονται, με κοινή παρουσία, υπό την ευθύνη του συγκεκριμένου υπουργείου, όλοι οι εμπλεκόμενοι, σε μία ομάδα η οποία θα εκτιμά την κατάσταση και θα κατανέμει ευθύνες για δράση, έτσι ώστε όλοι να είναι στις θέσεις τους (συνεργεία, οχήματα, υλικά κλπ), πριν ξεσπάσει το φαινόμενο.

Έτσι θα διαμορφώνεται το αναγκαίο σχέδιο, ως βάση, πάνω στο οποίο θα κινηθούν και θα τροποποιούν, ανάλογα με τις μεταβολές των δεδομένων και τις έκτακτες εξελίξεις.

Όλοι υπό την ευθύνη του συγκεκριμένου Υπουργείου. Κρατικές Υπηρεσίες, Ένοπλες Δυνάμεις, Αστυνομία, Πυροσβεστική, Περιφέρεια, Δήμοι, Οργανισμοί, Ιδιωτικά συνεργεία κλπ. Δεν θα αναζητήσουν την ώρα της μάχης τρόπο να συντονιστούν και δεν θα πλακώνονται εκ των υστέρων για το ποιος θα πάρει στη “βάρδια” του τον «μουτζούρη»….

Το Υπουργείο θα διαθέτει ένα εκπαιδευμένο προσωπικό για τη στελέχωση ενός κέντρου πληροφόρησης, για σχετικές καταστάσεις, προς τους πολίτες, οι οποίοι θα μπορούν να γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει και πώς πρέπει να συμπεριφερθούν και, ενδεχομένως, να βοηθήσουν…

Ένα κέντρο ενημέρωση ενιαίο για όλους που δρουν και αποφασίζουν. Ευθύνη του θα είναι εκτός των άλλων να ενημερώνει και τα ΜΜΕ με εγκυρότητα και αξιοπιστία για τη δική τους συμβολή.

Έτσι δεν θα πλακώνονται την επόμενη μέρα αρμόδιοι κι αναρμόδιοι για το ποιος είναι υπεύθυνος που έμειναν μεγάλα κομμάτια δήμων του λεκανοπεδίου χωρίς ρεύμα, επειδή έπεσαν χιόνια σε κλαδιά, βάρυναν τα δέντρα, έπεφταν και προσγειώνονταν επάνω στα καλώδια του ΔΕΔΔΗΕ...

Έτσι δεν θα κατηγορεί καμιά περιφέρεια Αττικής ότι φταίει ο ΔΕΔΔΗΕ, αφού ως όφειλε δεν έκοψε τα κλαδιά που βρίσκονται πλησίον ηλεκτρικών καλωδίων.

Έτσι θα δικαιολογεί και το κράτος την ύπαρξή του. Θα ξέρουμε τον υπεύθυνο και δεν θα τρέχουμε σε τέτοιες στιγμές μεταξύ Περιφέρειας, Δήμου, Δασαρχείου, ΔΕΔΔΗΕ κλπ.

Έτσι η αντιμετώπιση τέτοιων εκτάκτων φαινομένων θα αναφέρεται στην ευθύνη του κρατικού μηχανισμού και δεν θα τρωγόμαστε για την ευθύνη του εκάστοτε κόμματος που είναι στην κυβέρνηση.

Έτσι η εκάστοτε αντιπολίτευση θα εκπαιδευτεί να ασκείται σε θεσμικές προτάσεις αντιμετώπισης δυσλειτουργιών του κράτους.

Ο εκάστοτε πρωθυπουργός ή υπουργός είναι αστείο, πλέον, να εμφανίζεται φορώντας ένα κράνος και να κάνει πως καθοδηγεί τους έμπειρους και εκπαιδευμένους επαγγελματίες, που προφανώς πρέπει να ξέρουν πολύ καλύτερα τι και πώς πρέπει να το κάνουν.

Όλοι αντιλαμβανόμαστε ότι τέτοιες παρουσίες σε τέτοιες στιγμές δεν είναι φροντίδα και μέριμνα, αλλά λαϊκισμός και κοροϊδία προς τους πολίτες….

Άμεσο Σχέδιο Αντιμετώπισης της Οικονομικής Κρίσης.

Όλο και περισσότερο αντιλαμβάνονται, σε όλο τον κόσμο, ότι απαιτείται παρέμβαση δημοσιονομικής στήριξης στην οικονομία, για να αντιμετωπιστεί η κρίση της εποχής μας.

Στο σύνολο της Ευρώπης έχει ήδη καταγραφεί αυτή η προοπτική, αρκεί τα κράτη μέλη να εξειδικεύσουν με συγκεκριμένες πολιτικές και προτάσεις την δυνατότητα υλοποίησης.

Στην Ελλάδα, όμως, ένα τέτοιο σχέδιο, δυστυχώς, δεν έχει διαμορφωθεί ή σε κάθε περίπτωση δεν έχει δημοσιοποιηθεί, ώστε να αποτελέσει αντικείμενο δημόσιας συζήτησης.

Οι αναφορές περί “σχεδίου Πισσαρίδη” δεν ανταποκρίνονται σε αυτές τις απαιτήσεις, μιας και το σχέδιο αυτό εκπονήθηκε για άλλες προτεραιότητες και χωρίς να συμπεριλαμβάνει τις έκτακτες συνθήκες που προκύπτουν από την τρέχουσα πανδημία.

Ούτε βέβαιά και η ανάθεση του έργου αυτού σε όργανα-εργαλεία εκτός ελέγχου Δημοκρατικής νομιμοποίησης (ΤΑΙΠΕΔ), που δεν λογοδοτούν ούτε αναφέρονται ούτε καν στην εκάστοτε κυβέρνηση, αποτελεί επιλογή διευθέτησης του ζητήματος.

Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει άμεσα να προτείνει ένα σχέδιο διάσωσης της οικονομίας, συγκεκριμένου ποσού και προσδιορισμένων στοχεύσεων σε τομείς και δράσεις της οικονομίας, με ευρύτερες συναινέσεις για να αποτελέσει εθνικό σχέδιο.

Έτσι θα μπορέσει να ενεργοποιήσει αδρανείς δυνάμεις της οικονομίας, σε μια δυναμική προοπτική πειστικών προσδοκιών. Δυνάμεις αδρανείς όχι μόνον λόγω covid-19 αλλά και επιφυλάξεων που προκάλεσε η δεκαετής κρίση λόγω χρέους της χώρας μας.

Προφανώς και είναι γνωστό, ότι στις τάξεις του πολιτικού συστήματος της χώρας, υπάρχουν πολλές δυνάμεις που, είτε ενεργά είτε σιωπηρά, αντιτίθενται στη δημοσιονομική στήριξη και εναντιώνονται ανεπιφύλακτα κάθε φορά που οι συνθήκες επιβάλλουν τέτοιες δράσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι φορολογικές περικοπές, που παραχωρήθηκαν την τελευταία περίοδο, έχουν ως αποτέλεσμα υψηλότερα δημοσιονομικά ελλείμματα πάλι στη χώρα, κατάσταση που κινδυνεύει σε λίγο να μας θυμίζει πάλι τις συνθήκες λίγο πριν τα μνημόνια. Η δε υποσχόμενη ανάπτυξη που δικαιολόγησαν την επιλογή για αυτές τις ακατανόητες φοροαπαλλαγές δεν επρόκειτο να έρθει και τώρα χρησιμοποιείται η δικαιολογία της πανδημίας. Παρά ταύτα πουθενά στον κόσμο δεν έχει καταγραφεί ανάπτυξη όπου μονοσήμαντα προσανατολίστηκαν σε τέτοιες μεροληπτικές φοροαπαλλαγές.

Αντιθέτως σήμερα αυτό που απαιτείται είναι ένα συγκροτημένο και ιεραρχημένο σχέδιο δημοσίων δαπανών, ως αποτέλεσμα μιας εθνικής δημόσιας διαβούλευσης με το σύνολο των ενδιαφερόμενων μερών..

Τα σημερινά δεδομένα για τη χώρα δείχνουν επιβράδυνση στην ανάκαμψη της χώρας μας πέραν των μέχρι σήμερα προβλέψεων, από την άποψη τόσο του ΑΕΠ όσο και της απασχόλησης.

Με αυτά τα δεδομένα υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι εφόσον προκριθεί και κοινοποιηθεί σύντομα, όχι μετά από λίγους μήνες, ένα συγκεκριμένο πακέτο ανάκαμψης, είναι δυνατόν να προσφέρει τεράστια ώθηση στην οικονομία και έτσι η οικονομική ανάπτυξη θα μπορεί να δημιουργήσει και τα απαιτούμενα φορολογικά έσοδα,

Οι αντίπαλοι αυτής της λογικής αλλά και οι σιωπηλοί υποστηρικτές τους (οι λεγόμενοι και “διστακτικοί”), χωρίς να εκφράζονται δημοσίως αναλαμβάνοντας και την ευθύνη των λόγων τους και των επιλογών, αφήνουν συνήθως να εννοηθούν θέματα “πληθωρισμού”. Το σύνηθες “φάντασμα”, που κανείς δεν τολμά να υποστηρίξει σήμερα ότι αποτελεί μια πραγματική απειλή.

Είναι φανερό ότι σε πολλές περιπτώσεις έχουμε μείωση μισθών πέραν αυτών των μνημονίων. Τη ίδια στιγμή συμφωνούμε ότι υπάρχει μεγάλος αριθμός εργαλείων, όχι μόνον δημοσιονομικών και φορολογικών και σε επίπεδο Ε.Ε., αντιμετώπισης κάθε περίπτωσης εμφάνισης στοιχείων πληθωρισμού.

Γνωρίζουμε ότι τα μηδενικά επιτόκια δεν χαρακτηρίζουν υγιή οικονομική κατάσταση, όσο και αν στις παρούσες συνθήκες διευκολύνουν τους δανειζόμενους.

Γνωρίζουμε ότι θα εξαναγκαστούμε σύντομα για αύξηση των φόρων λόγω έλλειψης στα δημόσια ταμεία.

Ξέρουμε ότι θα υποχρεωθούμε να επιβάλλουμε εισφορές για τη ρύπανση.

Ελάχιστοι αμφιβάλουν πλέον, για την αναγκαιότητα της άμεσης επαναφοράς μιας ακόμη μεγαλύτερης προοδευτικότητας στο φορολογικό σύστημα.

Όλα αυτά που αποτελούν μια ανατροπή του προγράμματος με το οποίο η παρούσα κυβέρνηση ήρθε στην εξουσία.

Στις παρούσες συνθήκες είναι πολλαπλώς ανήθικο οι πλουσιότεροι Έλληνες να πληρώνουν χαμηλότερους φόρους, ως ποσοστό του εισοδήματός τους, από εκείνους που είναι πολύ λιγότερο εύποροι.

Είναι μια πραγματικότητα ότι οι ανώτερες οικονομικά κατηγορίες των Ελλήνων έχουν πληγεί λιγότερο, από ιατρικής ή οικονομικής άποψης, από την πανδημία του κορονοϊού.

Οι πέραν κάθε λογικής, φορολογικές παρεμβάσεις της σημερινής κυβερνήσεως δημιουργούν σύνθετα νέα προβλήματα.

Θα δούμε ότι η πανδημία μπορεί να καταστρέψει, ιδιαιτέρως, συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας, ωθώντας μεγάλο ποσοστό των επιχειρήσεων σε κλείσιμο, ειδικά τις μικρότερες.

Υπάρχει ο πραγματικός αυτός κίνδυνος, αν δεν εκπονηθεί και δρομολογηθεί επειγόντως και σύντομα ένα μεγάλο πακέτο ανάκτησης, να μην προλάβουμε και η αποκατάσταση αργότερα θα επιφέρει μεγαλύτερη και πιθανώς μακροχρόνια ζημιά.

Το γεγονός ότι ο Covid-19 είναι πανδημία, κάνει τα πράγματα χειρότερα. Ενώ τα καλύτερα διαθέσιμα στοιχεία υποδηλώνουν ότι πολλές αναπτυσσόμενες χώρες και αναδυόμενες αγορές δεν έχουν πληγεί τόσο άσχημα όσο οι άνθρωποι φοβούνταν πριν από έναν χρόνο, η άνευ προηγουμένου επιβράδυνση της παγκόσμιας οικονομίας συνεπάγεται μείωση της εν γένει ζήτησης.

Οι φτωχότερες χώρες δεν έχουν τους πόρους που διαθέτουν οι ανεπτυγμένες χώρες για να στηρίξουν τις οικονομίες τους.

Το εθνικό αυτό κυβερνητικό σχέδιο πρέπει να ενσωματώνει τα βασικά χαρακτηριστικά αυτών που πρέπει να γίνουν και να δημιουργεί τις απαιτούμενες προσδοκίες για μεγάλες αποδόσεις.

Μια πρώτη προτεραιότητα πρέπει να είναι ότι υπάρχουν διασφαλισμένα διαθέσιμα κεφάλαια για την καταπολέμηση της πανδημίας. Τα οικονομικά της χώρας να είναι ικανά ώστε να επιτρέψουν στους μαθητές και φοιτητές να επιστρέψουν στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο. Ο προϋπολογισμός να έχει τη δυνατότητα ενίσχυσης στο ΕΣΥ και έτσι να διασφαλίζεται η παροχή ικανοποιητικού επιπέδου υπηρεσιών υγείας στη χώρα.

Η διαμόρφωση προϋποθέσεων για την παροχή υπηρεσιών, από τις οποίες τελικά εξαρτώνται οι πολίτες, δεν θα βοηθήσει μόνο τους ευάλωτους. Προσφέροντας εξασφάλιση για αυτές τις υπηρεσίες στη χώρα, θα υπάρξει συμβολή στην αύξηση δαπανών, με σημαντικές επιδράσεις-οφέλη στο σύνολο της οικονομίας της χώρας.

Γενικότερα έχει αποδειχθεί ότι μεσαία και οι χαμηλότερες οικονομικά κατηγορίες πολιτών, αποτελούν σημαντική ομάδα κατανάλωσης. Υπό αυτήν την έννοια επομένως ένα πακέτο δημοσίων δαπανών που στοχεύει στην αύξηση των χαμηλών εισοδημάτων (συμπεριλαμβανομένης της αύξησης του κατώτατου μισθού, των ενισχύσεων για αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας κλπ) θα βοηθήσει στην αναζωογόνηση της οικονομίας.

Οι πολιτικές των κυβερνήσεων μας, στο σύνολο της τελευταίας δεκαετίας, αλλά ιδιαιτέρως στη κρίση αυτή λόγω πανδημίας, δεν επικεντρώθηκαν στις μικρές επιχειρήσεις.

Στην ουσία μεγάλο μέρος των ενισχύσεων απορροφήθηκαν από ελάχιστες επιχειρήσεις, που δεν ήταν στην προτεραιότητα ούτε πραγματικά μικρές. Ο λόγος είναι η αδυναμία διαμόρφωσης “εργαλείων στόχευσης”, από τα διαμορφώνοντα (τις επιλογές) κυβερνητικά επιτελεία.

Είναι άμεση ανάγκη η κυβέρνηση της χώρας μας να οργανώσει μια τέτοια στροφή στην πολιτική της. Η ύπαρξη σύντομα ενός τέτοιου σχεδίου θα μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικότερα τα υπαρκτά και έκτακτα προβλήματα.

Εάν το κάνει, η επέκταση της βοήθειας προς τις επιχειρήσεις όχι μόνο θα βοηθήσει βραχυπρόθεσμα, αλλά και θα θέσει την οικονομία σε καλή πορεία, καθώς η πανδημία θα εξαφανίζεται.

Οι λεγόμενοι “διστακτικοί”, οι ιδεοληπτικοί αλλά και οι ιδιοτελείς αντίπαλοι της προτεινόμενης αυτής πολιτικής, θα αμφισβητήσουν κάθε χαρακτηριστικό του σχεδιασμού ενός τέτοιου προγράμματος- πακέτου.

Με αναφορές και προσκόμματα στην πραγματική δυσκολία του εγχειρήματος (πόσα χρήματα πρέπει να πάνε εδώ ή εκεί, ποιο είναι το κατώτατο όριο εσόδων για οικονομική ενίσχυση κλπ), θα αντιπαρατεθούν στις σχετικές προσπάθειες, προκρίνοντας περιορισμένα οριζόντια μέτρα.

Προφανώς και για όλα αυτά θα υπάρξουν διεκδικήσεις οργανωμένων συμφερόντων.

Αλλά μόνο έτσι θα είναι αποτελεσματική, για την οικονομία, η λειτουργία της Δημοκρατίας.

Σε αυτό όμως που δεν μπορεί να υπάρξει, δημόσια, διαφορετική άποψη είναι ότι απαιτούνται οπωσδήποτε δράσεις για δαπάνες, με μέριμνα για έσοδα. Η όποια διαφωνία για την αμεσότητα αυτής της παρέμβασης θα αποδειχθεί επικίνδυνα κοντόφθαλμη.