Κυριακή 2 Μαΐου 2010: Ανακοινώθηκε από την τότε κυβέρνηση του κου Παπανδρέου και εξειδικεύθηκε κατόπιν, από την τότε τρόικα, το πακέτο των μέτρων του 1ου μνημονίου, ύψους 20 δισ. ευρώ για το 2010 και επιπλέον 10 δισ. για τα επόμενα χρόνια.
Τρίτη 2 Μαΐου 2017: Ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση του κου Τσίπρα και θα εξειδικευτεί εντός των προσεχών ημερών όπου και θα ψηφιστούν σχετικοί νόμοι στο κοινοβούλιο, η συμφωνία αξιολόγησης που εκκρεμούσε εδώ και δύο περίπου χρόνια (και ένα λογαριασμό, συνολικό διετίας, αρκετές δεκάδες δισ.) …
Αναφερόμαστε σε μια οδυνηρή δημοσιονομική περιπέτεια, από τις χειρότερες που έζησε ποτέ μια χώρα εν καιρώ ειρήνης…
Περίοδο όπου ακόμη δεν έχει ορατή ημερομηνία λήξης…
Συνοπτικά, στην επταετία αυτή επιβλήθηκαν μέτρα 70 δισ. ευρώ, χάθηκαν 66 δισ. από το ΑΕΠ, 120 δισ. από τις καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων, ενώ προστέθηκαν 800.000 νέοι άνεργοι…
Το δημόσιο χρέος, στο τέλος του 2009 βρέθηκε στο 126,7% του ΑΕΠ…
Στο τέλος του 2016, με όλα αυτά τα μέτρα (και το PSI και PSI plus, που «κούρεψαν» το χρέος κατά 137,9 δισ. Ευρώ), το τελικό όφελος ήταν μόλις 51,2 δισ…
Χαρακτηριστικό της περιόδου είναι η κατάρρευση του ΑΕΠ, την οποία δεν είχαν προβλέψει οι δανειστές (το μπέρδεμα με τους πολλαπλασιαστές). Ξέχασαν, δηλαδή, να υπολογίσουν το βασικό για τους ενασχολούμενους με τα οικονομικά, πως τα δημοσιονομικά μέτρα έχουν ως αποτέλεσμα και την ύφεση!..
Αυτοκριτικά όμως, ας σταθούμε και στις ανεπάρκειες του πολιτικού μας συστήματος…
Ο κος Παπανδρέου βιαζόταν και δεν θέλησε, χρησιμοποιώντας τις προεδρικές εκλογές, να δώσει τη δυνατότητα στον κο Καραμανλή να διορθώσει τις δημοσιονομικές αβελτηρίες των τεσσάρων ετών διακυβέρνησής του, μόλις άρχισε να αντιλαμβάνεται τη πραγματικότητα. Ίσως να παραλάμβανε μια εξουσία σε μια χώρα κανονική…
Ο κος Σαμαράς βιαζόταν και δεν άφησε την κυβέρνηση του κου Παπαδήμα να ολοκληρώσει τις απαιτούμενες μεταβολές και να ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις για έξοδο εκ του μνημονίου. Ίσως να παραλάμβανε μια εξουσία σε μια χώρα κανονική…
Ο κος Τσίπρας βιαζόταν και δεν θέλησε, χρησιμοποιώντας τις προεδρικές εκλογές και αυτός, να δώσει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου να ολοκληρώσουν τη διαδικασία αξιολόγησης το 2014-15 (mail Χαρδούβελη κλπ.) και να οδηγηθεί ομαλά η χώρα εκτός μνημονιακής καταστάσεως. Ίσως να παραλάμβανε μια εξουσία σε μια χώρα κανονική…
Ο κος Μητσοτάκης βιάζεται και αυτός να γίνει πρωθυπουργός και μόλις έξι μήνες μετά την έκφραση της λαϊκής βούλησης άρχισε να επιζητά (το κάνει και σήμερα) εκλογές, γιατί υποστηρίζει πως θα διαφοροποιήσει, προς το καλύτερο, το διαπραγματευτικό αποτέλεσμα με τους “θεσμούς”. Ίσως αν είχε τη διάθεση να ασκήσει υπεύθυνη προγραμματική αντιπολίτευση να παραλάβει, στο επόμενο προσεχές διάστημα, την εξουσία σε μια χώρα κανονική…
Παραδείγματα έχουμε δει σε άλλες χώρες στην Ευρώπη… Εκεί που οι πολιτικές δυνάμεις επέδειξαν διαφορετική πολιτική συμπεριφορά και υπέστειλαν, ως κυρίαρχες, τις αντιθέσεις τους στη διεκδίκηση της εξουσίας, εν ονόματι του πατριωτικού στόχου της αποτροπής ή εξόδου από τα μνημόνια…
Μέτωπο λογικής λοιπόν, για μια δημιουργική αντιπολίτευση, με εθνικούς σκοπούς και στόχους, με αναφορά στην επιλογή του τεκμηριωμένου προγραμματικού λόγου και όχι σε μια αντιπολίτευση δομικού χαρακτήρα που οδηγεί, όπως έδειξε η επταετία αυτή, σε άγονες διαδρομές.
