Για την “απελευθέρωση” των ΑΕΙ στην Ελλάδα.

Αν κάτι προσδίδει αξία και αξιοπιστία στα πανεπιστήμια, στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού τους, είναι η αντοχή στο χρόνο και το άυλο περιουσιακό τους στοιχείο που είναι η “παράδοσή” τους.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί/ες που θεωρούν ως υπόδειγμα μια αλλαγή στην Κύπρο η οποία έχει διάρκεια μόλις 15 χρόνια. Εκεί που ήδη ξεκινούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα ποιότητας του συγκεκριμένου μοντέλου. “…Μπλόκο στην ίδρυση νέων πανεπιστημίων…” ενημερωνόμαστε ότι βάζουν στην Κύπρο. Το μήνυμα προς τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Κύπρου, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο, είναι σαφές: "Μόνο με τις κατάλληλες υποδομές για την εκπαίδευση και τη στέγαση των φοιτητών, θα εξετάζονται οι σχετικές αιτήσεις...".

Στόχος της Ανώτατης εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο, ήταν και θα παραμείνει η ενίσχυση και σε κάθε περίπτωση η διασφάλιση μηχανισμών, εξέλιξης της κοινωνικής κινητικότητας…

Μέριμνα δηλαδή ώστε οι οικονομικές, γεωγραφικές και κοινωνικές ανισότητες να μην συνεχίσουν, τουλάχιστον, να οξύνονται διαρκώς μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας.

Τι γίνεται όμως όταν τα γεγονότα και η αγορά “ξεροκέφαλα” μας ενημερώνουν για την απόκλισή τους από τον ιδεοληπτικό δογματισμό μας;

Μόνο σε τρεις χώρες -Βέλγιο, Κύπρο και Λετονία- βλέπουμε τους περισσότερους φοιτητές/τριες να επιλέγουν τα ιδιωτικά ιδρύματα…

Το 79,7% των σπουδαστών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ε.Ε. φοιτά σε δημόσια ιδρύματα και σε αυτά είναι που οι περισσότερες χώρες δίνουν τη μεγάλη έμφαση…

Σε 22 από τα 27 κράτη-μέλη τουλάχιστον τα 3/4 των φοιτητών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σπουδάζουν σε δημόσια πανεπιστήμια.

Είναι ώρα λοιπόν να υπάρξει μέριμνα για την “απελευθέρωση” και του δημόσιο Πανεπιστήμιο από τις αστοχίες του νόμου της κα Κεραμέως ( 51 συνολικά αλλαγές στο νόμο για τα ΑΕΙ (Ν.4957/2022), της πρώην υπουργού Παιδείας, ζητούν οι Πρυτάνεις από τον υπουργό Παιδείας Κ. Πιερρακάκη) και να σταματήσει η μεθοδευμένη υπονόμευσή του δια της διαρκούς υποχρηματοδότησής του, συγκριτικά με τον μέσο ευρωπαϊκό κόστος ανά πτυχίο.

Ας μην υποβαθμίζουμε τη συζήτηση για τις πραγματικές και ορθολογικές ανάγκες αντιμετώπισης της υποχρηματοδότησης των Ελληνικών Πανεπιστημίων και ας μην επιχειρούμε άλμα στο κενό συζητώντας, αποκλειστικά, για την θέσμιση λειτουργίας και άλλων πανεπιστημίων δια μέσω βημάτων "απελευθέρωσης" της συγκεκριμένης αγοράς.

Να επιδιώξουμε και την "απελευθέρωση" των ελληνικών ΑΕΙ από τα δεσμά του χαμηλότερου κόστους ανά πτυχίο στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης?..

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2020, την καλύτερη αναλογία φοιτητών/διδασκόντων εμφανίζει το Λουξεμβούργο (5/1), η Αυστρία και η Γερμανία (7/1), η Μάλτα, η Νορβηγία και η Ελβετία (8/1) και η Κροατία (9/1). Στην Ελλάδα αντιστοιχούν 47 φοιτητές ανά διδάσκοντα...

Οι θέσεις που θα καλυφθούν φέτος από τις αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδοτήσεων στα ΑΕΙ, εκτός των ιατρικών σχολών, είναι μόνον κατά 75%, παρά τις ελλείψεις από τα προηγούμενα χρόνια...

Στον προϋπολογισμό, που ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία, για την παιδεία δίνεται μόλις 2,8% του ΑΕΠ, ενώ ο Μέσος Ευρωπαϊκός όρος είναι 5-5,5%...

Ως ευρωπαϊστές επιμένουμε στην σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είμαστε ουραγοί και εδώ για μια ακόμη φορά, στην Ε.Ε....Τρίτοι από το τέλος… Όχι μόνον φέτος, αλλά και τα 5 χρόνια που κυβερνά ο κος Μητσοτάκης.

Ο κος Πιερρακάκης είπε ότι σε απόλυτους αριθμούς είμαστε καλύτερα από πέρσι. Απόλυτους αριθμούς όμως χρησιμοποιούν αυτοί που δεν θέλουν να συγκρίνουν και να συγκριθούν. Τους χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να συσκοτίσουν και να αποπροσανατολίσουν.

Οι κοινωνία των πολιτών, κάθε φιλελεύθερης προέλευσης, δεν μπορεί παρά να αντιπαρατίθεται σε προϋπολογισμούς που υποβαθμίζουν τη δυνατότητα λειτουργίας των θεσμών εκπαίδευσης στη χώρα, με ποσοστό μικρότερο του 3% επί του ΑΕΠ...

Διαφορετικά και αυτή η ενδιαφέρουσα κατά τα λοιπά προσπάθεια μεταρρύθμισης, με την αποδυνάμωση της αποκλειστικότητας του κράτους στην Ανώτατη Εκπαίδευση, θα έχει όχι μόνο καταστροφικά αποτελέσματα για την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα, αλλά και την τύχη, σε αποτελέσματα, άλλων σχετικών μεταρρυθμίσεων...

Να θυμηθούμε προσδοκίες που έσπειραν και τι έχουμε θερίσει μέχρι στιγμής:

• ·       *Πανεπιστημιακή Αστυνομία
• ·       *Συμβούλια Διοίκησης
• ·       *Νέο σύστημα εκλογής πρυτανικών αρχών
• ·       *Βιομηχανικά διδακτορικά
• ·       *Το marketing των δαπανηρών επισκέψεων ομάδων εκπροσώπων αλλοδαπών πανεπιστημίων στους ιθαγενείς…
• και άλλα που η αποτίμησή τους στην καλύτερη περίπτωση παράγει μηδενική προστιθέμενη αξία υλική και άυλη...

Επιδίωξή μας, μαζί με αυτό το “άνοιγμα” στην αγορά, πρέπει να είναι και η διασφάλιση της χρηματοδότησης των κρατικών ΑΕΙ, σε τέτοιο επίπεδο, που να μην υπολείπεται τόσο, όσο σήμερα, του ευρωπαϊκού μέσου όρου ανά πτυχίο...

Απέναντι σε κάθε έγκλημα τρομοκρατίας, αλλά και πολέμου. Ναι στην εκεχειρία. Χρόνο στη διπλωματία.

Όχι στο όνομά μας...

Η υποστήριξη του δικαιώματος του Ισραήλ να αμύνεται, δεν σημαίνει ότι δεν θα το καταδικάζουμε για τα εγκλήματα πολέμου, που διαπράττει αυτές τις ώρες, στη Γάζα.

Ούτε ότι είμαστε συνοδοιπόροι του Νετανιάχου και των ακροδεξιών συμμάχων του...

Η σαφώς διατυπωμένη καταδίκη της τρομοκρατικής οργάνωσης της Χαμάς δεν σημαίνει, σε καμιά περίπτωση, ανοχή ή αποδοχή των εγκλημάτων αμάχων από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ.

Η Ελλάδα πρέπει να αναδείξει τη λεπτή απόχρωση της καταδίκης των εγκληματικών ενεργειών από όπου και αν προέρχονται...

Είναι η ώρα για πιέσεις ώστε να υπάρξει κατάπαυση του πυρός και να δοθεί χώρος και χρόνος στη διπλωματία.

Αυτό να διαλέξουμε, γνωρίζοντας τις δυσκολίες επίλυσης και αντιπαρατιθέμενοι στο αποπροσανατολιστικό βιβλικό απόφθεγμα Νετανιάχου, ότι μεταξύ της ώρας του πολέμου και της ώρας της ειρήνης "...τώρα είναι η ώρα του πολέμου...".

Ο μανιχαϊστικός αποπροσανατολισμός στη μεγαλοπρέπειά του.

Τα εγκλήματα πολέμου στιγματίζουν όποιον τα προκαλεί...

Η επιστροφή στον μεσαίωνα δεν μπορεί να είναι επιλογή του δυτικού κόσμου.

Ολοένα και περισσότεροι στις ΗΠΑ ζητούν την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, προειδοποιώντας για φαινόμενα γενοκτονίας. 

Είτε από ζητήματα αρχής είτε επειδή δεν θέλει να επωμιστεί την παγκόσμια κατακραυγή, η διοίκηση Μπάιντεν τοποθετήθηκε σαφώς υπέρ μιας προσωρινής, τοπικής "παύσης" των εχθροπραξιών. Το ίδιο, προφανώς, ισχύει για τις κυβερνήσεις σε δύση και ανατολή.

Ο Μπάιντεν, ο Μακρόν και άλλοι ηγέτες της Δύσης με διάφορους τρόπους έχουν υποδείξει προς το Ισραήλ τις ευθύνες του...

Στο ψήφισμα του ΟΗΕ επισημάνθηκαν, παρά τις διαφορές στις διατυπώσεις...

Για το τι υποστήριξε κάθε χώρα, αυτό αφορά και τη δική μας, ας απολογηθούν οι κυβερνώντες στους πολίτες τους...

Όσο δεν θα υπάρχει κυρίαρχο Παλαιστινιακό κράτος θα διαιωνίζεται το ενδεχόμενο και η εξέλιξη πολέμου...

Θα εντείνεται η εξαθλίωση εκατομμυρίων κατοίκων, στιβαγμένων σε μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα γης...

Από την άλλη όσο, οι Παλαιστίνιοι, θα αρνούνται την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ, στην Παλαιστίνη, θα υπάρχουν οι επιπτώσεις του πολέμου στον λαό τους...

Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ, η αξία της ευεργεσίας και ο κίνδυνος αθέμιτων επιδιώξεων των χορηγών...

Η υπονόμευση των αρχών της Έκθεσης Kalven, του 1967, που διαμόρφωσε τα πλαίσια λειτουργίας του Πανεπιστημίου του Σικάγο (και έκτοτε αποτέλεσε βάση και κυρίαρχη κουλτούρα για τα αμερικανικά πανεπιστήμια, με ευρεία επίδραση στον κόσμο) είναι μια σημαντική εξέλιξη των παράπλευρων επιδράσεων στο πόλεμο αυτό της μέσης ανατολής.

Μια από τις βασικές αρχές αυτής της Εκθέσεως είναι ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να "... δεσμεύονται στην ακαδημαϊκή ελευθερία και να επιμένουν στη θεσμική ουδετερότητα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο θέματα...”.

Τις μέρες όμως αυτές σε πανεπιστήμια, όπως το Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το Στάνφορντ, ασκούνται πιέσεις από χρηματοδότες - χορηγούς για απόψεις που εκφράζονται για το μεσανατολικό και τις παρούσες εξελίξεις.

Είναι εξέλιξη που, με ιδιότυπο κυνισμό, αναδεικνύουν το εύρος της επιρροής των χορηγών στα συγκεκριμένα πανεπιστήμια. Ανοίγει έτσι μια αναγκαία αντιπαράθεση, όχι μόνο στην Αμερική αλλά σε όλο το δυτικό κόσμο και οπωσδήποτε πρέπει να εξελιχθεί και στη χώρα μας, για την ελευθερία του λόγου, τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις δημόσιες ευθύνες των ακαδημαϊκών ηγετών.

Αν κάποιο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δομήσει τον προϋπολογισμό του εξαρτώμενο από κάποιους βασικούς χορηγούς και χρηματοδότες, ποια θα είναι η θέση του όταν, για διάφορους λόγους όπως στη περίπτωση μας, αποφασίσουν να αποσύρουν τα εκατομμύρια τους από τη προγραμματισμένη χρηματοδότηση, προκειμένου να «τιμωρήσουν», τα πανεπιστήμια, για τις απόψεις μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, σε θέματα που οι χρηματοδότες χορηγοί διαφωνούν?

Φαντάσου αν, δημόσια, κάποιες νομικές ή επενδυτικές εταιρείες ή ακόμη, για τα ελληνικά δεδομένα, εταιρείες βιομηχανίας, τουρισμού ή ναυτιλίας απειλήσουν ότι θα ακυρώσουν τις προσφορές εργασίας που έχουν κάνει σε φοιτητές ή ότι δεν θα προσλάβουν, όταν αποφοιτήσουν, όποιον/α από τους φοιτητές συμμετέχουν σε σχετικές διαδηλώσεις, αντιθέτων με τις απόψεις των δικών τους σχολών σκέψεων και συμφερόντων.

Με τις σημερινές δυνατότητες της πληροφορικής και της πληροφόρησης είναι εύκολο να έχουμε το σχετικό φάκελο για τον καθένα τους χωρίς την ανάγκη του "σπουδαστικού της ασφάλειας"...

Στην αστική δημοκρατία δυτικού τύπου έχουμε συμφωνήσει ότι τα πανεπιστήμια είναι για να προετοιμάσουν τους φοιτητές στο πώς να ανταποκρίνονται στις δύσκολες απαιτήσεις της εποχής μας και να αντιμάχονται ιδέες οπισθοδρόμησης των κοινωνιών μας. Όχι για να κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους σε ότι άδικο ή στρεβλό επιδιώκουν δομημένα συμφέροντα στον κόσμο και να σιωπούν σε ιδιοτέλειες στρατευμένων σχολών σκέψεων.

Το να κάνεις doxxing σε φοιτητές για να μην τους προσλάβουν ποτέ και να απειλείς με απόσυρση χρημάτων λόγω μιας άποψης, είναι αντίθετο με την υποστήριξη του δικαιώματος ελευθερίας του λόγου και της έρευνας, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως διασφαλίζεται από αυτό που ορίσαμε στο δυτικό κόσμο ως "πανεπιστημιακό άσυλο". Τα πανεπιστήμια, μετά τη Γαλλική επανάσταση, κατέκτησαν να λειτουργούν στη βάση της απεριόριστη αναζήτησης της αλήθειας και της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών. Είναι δεσμευμένα να διαφυλάσσουν και να προαγάγουν την ακαδημαϊκή ελευθερία και να επιμένουν στη «θεσμική ουδετερότητα σε θέματα με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο”.

Η θεσμική ουδετερότητα είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί ένα κλίμα ανοιχτής έρευνας και έντονης ανταλλαγής μεταξύ διαφορετικών πολιτικών και φιλοσοφικών προοπτικών.

Στη χώρα μας η ευεργεσία είναι αξία και θα ήταν λάθος να το απαξιώσουμε αυτό λόγω των παραπάνω...

Αλλά έχει όμως μεγαλύτερη αξία να σκεφτούμε, εδώ στην Ελλάδα, λίγο περισσότερο το θέμα, με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει η κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων και τη λειτουργία των σχετικών κολεγίων στη χώρα μας...

Στον κατήφορο της υπονόμευσης των Ανεξάρτητων Αρχών.

Η υπονόμευση και αμφισβήτηση της αξίας, της αξιοπιστίας και του ρόλου των ανεξάρτητων και Ρυθμιστικών Αρχών είναι ευθεία βολή στην φιλελεύθερη Δημοκρατία. 

Η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει κακό παρελθόν και βρίσκεται στον αντίποδα του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Αφορά στην ουσία την άρνηση της αναγκαίας, για κοινοβουλευτική  διαδικασία, συναίνεσης, με την παντελή έλλειψη προηγούμενης διαβούλευσης για την επιλογή νέων μελών και στις δύο από τις πέντε συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές. 

Αφορά στην προφανή παραβίαση της προβλεπόμενης κατά το Σύνταγμα πλειοψηφίας των 3/5 των μελών της: Το 16 δεν είναι τα 3/5 του 27, μιας και η στρογγυλοποίηση προς τα κάτω δεν μπορεί να νομιμοποιεί ποσοστώσεις για τέτοιας σημασίας, για το πολιτικό μας σύστημα, θεσμούς. 

Αφορά στην επιλογή ατόμων με τεκμηριωμένη κομματική ταυτότητα, άρα χωρίς την αναγκαία ανεξαρτησία τους, τουλάχιστον για ορισμένα από τα επιλεχθέντα μέλη των δύο αυτών ανεξάρτητων αρχών...

Στο πολιτικό μας σύστημα τέτοια ζητήματα, εκτός από την αναγκαία πολιτική αντιπαράθεση, πρέπει να διεκδικούν δικαίωση ή όχι και στους θεσμούς προστασίας της νομιμότητας. 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποτελεί τον θεσμό που πρέπει να αποφανθεί επί της αντισυνταγματικής ή όχι επιλογής, άρα της όποιας ενδεχόμενης παράνομης σύνθεσης...

Ακόμη και αν, όπως συνηθίζεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, κριθεί ότι δεν παρεμβαίνει στην αυτοτελή αρμοδιότητα του Κοινοβουλίου (interna corporis).

Αναπυξιακή η πορεία της Οικονομίας ή της Επικοινωνίας?

Οι απαισιόδοξες εκτιμήσεις μας λίγο πριν την προβλεπόμενη αναβάθμιση της επενδυτικής μας βαθμίδας...

Ποτέ στην ιστορία η Ελλάδα δεν είχε χρέος 404,6 δισεκ. ευρώ και ειδικά μάλιστα ενώ έχει προηγηθεί και το PSI+ με το μεθοδικό haircut στο δημόσιο χρέος κατά 72%, ωφελώντας τελικά το χρέος μόλις 105 δισεκ. ευρώ...

Δυστυχώς, μόνο τα 2,5 τελευταία χρόνια, το ελληνικό δημόσιο χρέος αυξήθηκε 30 δισεκ...

Αν αυτό δεν είναι οικονομικός ανορθολογισμός και επιβεβαίωση της ηγεμονίας του πολιτικού παραλογισμού τότε τι είναι?..

Θα μου πείτε δεν βλέπετε τους δείκτες της αναπτυξιακής πορείας της χώρας?

Δεν τους αμφισβητούμε. Όμως η ελληνική οικονομία αναπτύσσεται 3,5% ετησίως, εκτός άλλων λόγων, πρωτίστως, κατά τη γνώμη μας, επειδή δανείζεται...

Ας δούμε τα repos από το κράτος για παροχές και πως χρησιμοποιούμε ως χώρα τα δανεικά και τις παροχές του Ταμείου Ανάκαμψης, ακόμη και τα εναπομείναντα 18 δισεκ. ευρώ...

Την ίδια στιγμή που:

• Η πιστωτική επέκταση, τα δάνεια δηλαδή από τις τράπεζες (εσωτερικές δυνάμεις), είναι στάσιμα…
• Στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον η κατάσταση δείχνει ότι «μυρίζει» στασιμότητα...
• Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οικονομίες όπως αυτές της Κίνας και της Ρωσίας φαίνεται να είναι πραγματικά δύσκολα να αντιμετωπιστούν...
• Ο πληθωρισμός, και μάλιστα ο δομικός πληθωρισμός (χωρίς ενέργεια και τρόφιμα αλλά με την επιρροή τους), επιμένει επηρεάζοντας τις αυξήσεις επιτοκίων και η επιμονή του είναι ιδιαίτερα αισθητή στην Ευρωζώνη...

Όλα αυτά είναι που μας κάνουν να είμαστε επιφυλακτικοί στο επιθετικά επικοινωνιακό κυβερνητικό αφήγημα...

Γιατί δυστυχώς για ακόμα μια φορά τα οικονομικά δεδομένα φαίνεται ότι είναι "ξεροκέφαλα".

Στην οικονομία πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε όταν τα χρειαστούμε...

Η μεγαλύτερη δασική καταστροφή στην Ευρώπη...

 

Το δάσος της Δαδιάς έχει χαθεί και δεν θα επανέλθει πλέον, στην μορφή που ήταν μέχρι σήμερα...

Η μεγαλύτερη δασική καταστροφή στην Ευρώπη..

Χάθηκε ένα μοναδικό Εθνικό και Παγκόσμιας αξίας, φυσικό πάρκο...

Για την χώρα αποτελούσε ένα σημαντικό "περιουσιακό στοιχείο" που δεν αποκαθίσταται...

Η κυβέρνηση έχει ευθύνες...

Όχι μόνο για την ανεπαρκή πρόληψη και διαχείριση της φυσικής αυτής καταστροφής...

Αλλά γιατί αυτή συνοδεύτηκε από εκφορά λόγου, από στελέχη της, με ισχυρή δόση ρατσισμού και ξενοφοβίας...

Με τον αρμόδιο Υπουργό σε μια, χαμηλής ποιότητας υποκριτικής, παράσταση να εκφράζει την "οργή" του, ενισχύοντας αφήγημα με θεωρίες συνομωσίας...

Η παραπληροφόρηση αλλά και η ελλιπής πληροφόρηση κυριάρχησαν στα μέσα ενημέρωσης της χώρας...

Μαθαίναμε μετά 3 μέρες ότι είχαμε πληροφορηθεί από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης...

Αρνητικό ρεκόρ καμένης γης καταγράφει η Ελλάδα φέτος, χωρίς να έχει τόσες πυρκαγιές συγκριτικά με τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (δεν βρίσκεται καν στην κορυφαία πεντάδα των ευρωπαϊκών χωρών με τις περισσότερες πυρκαγιές για το 2023)...

Είμαστε η πρώτη χώρα σε καμένες εκτάσεις, σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, μέχρι στιγμής για το 2023.

Βλπ. το επισυναπτόμενο Γράφημα: EFFIS Estimates for European Union.

Ως προς τις περισσότερες καμένες εκτάσεις λοιπόν, για το 2023, πρώτη είναι η Ελλάδα, δεύτερη η Πορτογαλία, τρίτη η Ιταλία και κατόπιν η Κύπρος και η Ισπανία...

Φιλοευρωπαϊσμός έναντι λαϊκισμού ή νεοαντιδραστικός ευρωπαισμός έναντι προοδευτικού?..

Θα ήταν άσκοπη μια ερμηνεία προθέσεων για την επιλογή της "κυρίαρχης αντίθεσης"...

Αν η αντιπαράθεση μεταξύ "φιλοευρωπαϊκού μετώπου vs  λαϊκισμού" είναι τα πλαίσια στα οποία θα πρέπει να αναδιαρθρώσουν τις κοινωνικές και πολιτικές τους συμμαχίες οι προοδευτικές δυνάμεις, για την ιστορική τους συμβολή στην εξέλιξη...

Ανεξάρτητα αν διευκολύνει, αυτή η "απλώς ορθολογική" επιλογή, συγκεκριμένες πολιτικές στοχεύσεις και ευρύτερα τμήματα της σχολής σκέψης "... περί του τέλους της Ιστορίας...", είναι προφανής ή σκόπιμη η αποσιώπηση της έντονης συζήτησης, που γίνεται σε διεθνές επίπεδο, για τους "νεοαντιδραστικούς", στην ουσία "αντιφιλελεύθερους", όπου, στα πλαίσια της προσαρμογής αυτής της ανάλυσης στην Ευρώπη, εκφράζονται ως τμήμα του "φιλοευρωπαϊκού μετώπου"...

Χαρακτηριστικές περιπτώσεις εδώ στην Ελλάδα, πολλοί/λες που αυτοπροσδιορίζονται ως μέρος αυτού του μετώπου, ενώ στην ουσία είναι "κραγμένες" περιπτώσεις "νεοαντιδραστικών", με έντονες αντιφιλελεύθερες απόψεις, όπως αυτές εκφράστηκαν  ιδιαιτέρως στην περίπτωση των τηλεφωνικών παρακολουθήσεων και όχι μόνο...

Το "φιλοευρωπαϊκό μέτωπο", έχουμε υποστηρίξει εδώ και καιρό ότι, δεν ήταν ποτέ και δεν μπορεί να είναι ενιαίο...

Μόνο σκοπιμότητες μπορεί να διακρίνει κανείς, τουλάχιστον σήμερα πλέον, υποστηρίζοντας τέτοια αποπροσανατολιστικά, αλλά και χωρίς πολιτικό υπόβαθρο και έρμα, διλήμματα...

Το "μέτωπο" αυτό είχε την συγκυριακή του αξία στο δημοψήφισμα του '15...

Έκτοτε μόνο ως υποχείριο πολιτικών τακτικών το διακρίνουμε...

Δεν πρόκειται να υπάρξει, όχι γιατί δεν το εκτιμά ο δικός μας υποκειμενισμός αλλά, γιατί δεν μπορεί να αγνοεί ή/και υποτιμά κανείς τις ουσιαστικές ιδεολογικο-πολιτικές διεργασίες.

Για παράδειγμα σε ποιο τμήμα από το δίπολο "φιλοευρωπαϊκό μέτωπο ενάντια του λαϊκισμού" θα εντάξεις τις δυνάμεις  που καταψήφισαν πρόσφατα στο Ευρωκοινοβούλιο τη θέσπιση πολιτικών και κανόνων για την προστασία της φύσης και της βιοποικιλότητας?..

Κατά τη γνώμη μας οι νέο - αντιδραστικοί, αντιφιλελεύθεροι Ευρωπαϊστές είναι μεταξύ αυτών που επιδίωξαν την απόρριψή τους... 

Ενώ οι προοδευτικοί Ευρωπαϊστές είναι εκείνοι που συστρατεύονται για τον σκοπό αυτό σε αντίθεση με τους νεοαντιδραστικούς συντηρητικούς Ευρωπαϊστές, οι οποίοι τον πολεμούν. 

Στις 12 Ιουλίου 2023 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η πλειοψηφία των ευρωβουλευτών υπερψήφισε μετά από σφοδρή αντιπαράθεση σχέδιο Κανονισμού για την αποκατάσταση των υποβαθμισμένων φυσικών περιοχών στην ΕΕ από κάθε είδους καταστροφές. 

Ο Κανονισμός πέρασε με τις ψήφους των Σοσιαλδημοκρατών, της Αριστεράς, των Πράσινων  και των Φιλελευθέρων.

 Οι ευρωβουλευτές/-τριες από το ΕΛΚ που προφανώς είναι του φιλοευρωπαϊκού μετώπου και μέρος αυτών συντάχθηκαν με τις κατευθύνσεις του Όρμπαν, της Μελόνι, της Λεπέν, του Κατσίνσκι, του Σαλβίνι, υπηρετούν την πρόοδο ή τη συντήρηση στο κρίσιμο αυτό θέμα?

Ανάλογες επιλογές και αντίστοιχοι διαχωρισμοί καταγράφονται και σε άλλα κρίσιμα διακυβεύματα σε ευρωπαϊκό αλλά και εθνικό επίπεδο: στα ανθρώπινα δικαιώματα, τα προσωπικά δεδομένα, στη  παιδεία και τον πολιτισμό, στο δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του ανθρωπίνου σώματος, τις εξωτερικές σχέσεις...

Στη περίπτωση των Ελλήνων ευρωβουλευτών οι προερχόμενοι από τη ΝΔ, πρωτοστάστησαν εναντίον του Κανονισμού και μαζί τους από ελληνικής πλευράς καταψήφισαν οι ευρωβουλευτές της Ελληνικής Λύσης, της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ...

Δεν θα τους πούμε όλους λαϊκιστές, ούτε αντιευρωπαιστές, που πράγματι κάποιοι είναι...

Νέο- αντιδραστικούς όμως θα τους πούμε, που δεν έχουν καμιά σχέση με την προοδευτική ευρωπαϊκή προοπτική...

Προφανώς και δεν είναι όλοι οι συντηρητικοί των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων "νεο-αντιδραστικοί"...

Σίγουρα όμως, αυτό το τμήμα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων, είναι νεο-αντιδραστικοί και η αντιπαράθεση μαζί τους θα εντείνεται από μια ευτύτερη συμαχία "προοδευτικών φιλοευρωπαϊκών" δυνάμεων. 

Το δίλημμα λοιπόν "συντηρητικός φιλοευρωπαϊσμός vs προοδευτικός φιλοευρωπαϊσμός" εκτιμούμε ότι ήταν και θα παραμένει ισχυρό στην ημερήσια διάταξη...

Οι νεο-αντιδραστικοί "ντεμέκ" φιλελεύθεροι.

 

Προς τους "ακραιοκεντρώους", φίλους και φίλες, που συνεχίζουν να καμώνονται ότι παρακολουθούν επισταμένως το δάκτυλο, ενώ εσύ πασχίζεις τόσο καιρό να τους δείχνεις το φεγγάρι...

Δεν είναι πλέον φάντασμα αυτό που φοβόμαστε ότι ερχόταν...

Αποτελεί μια πραγματικότητα διεθνώς...

Είναι αυτό που καταγράφεται στη βιβλιογραφία ως "νεο-αντιδραστική" σκέψη.

Προσπαθήστε σας παρακαλώ να θυμηθείτε κάτι από την ταινία του Μπερτολούτσι (il conformista...)...

Όχι δεν σας κατατάσσω σε καμιά κατηγορία "φασίστα" ή "νεοφασίστα" από την ταινία αυτή ή λοιπές άλλες απλουστευτικές ομαδοποιήσεις του καιρού μας...

"Νέο-αντιδραστικούς" όμως του συντηρητικού χώρου θα σας πω...

Ψηφίσατε Ν.Δ. στο όνομα, μας είπατε, του Κυριάκου Μητσοτάκη...

Για να έχετε δε άλλοθι, απέναντι στο παρελθόν σας, για αυτή την επιλογή σας, ενοχοποιήσατε κάθε διαφορετική άποψη, ως κρυπτοΣΥΡΙΖΑ αν όχι ευθέως ως ΣΥΡΙΖΑϊκή...

Σήμερα, λες και δεν υπήρξε το χθες, άλλοι δειλά και άλλοι αδιάκριτα φωναχτά, για να μη τυχόν και δεν τους πάρουμε είδηση, ασκείτε τάχατες σκληρή κριτική στη κυβέρνηση, για τις αβελτηρίες της, λες και φταίνε οι σημερινοί υπουργοί για τις αδράνειες και όχι οι προηγούμενοι, που στηρίξατε...

Κάνετε σαν να πέσατε από τα σύννεφα...

Και αυτά στο όνομα, λέει, του "ανεξάρτητου" της γνώμης σας, σε αντίθεση με πολλούς από εμάς που, εμμέσως, χωρίς να ντρέπεστε, μας θεωρείτε ως άτομα που η γνώμη μας δεν είναι ανεξάρτητη...

Πολλές από τις δυνάμεις, που δημιουργούν οι διάφοροι φόβοι σε πολίτες μεσαίων και ασθενέστερων στρωμάτων, συνασπίζονται μαζί σας σε μια κοινωνική και πολιτική συμμαχία, ενισχύοντας αυτό το ρεύμα της "νέο-αντιδραστικής" σκέψης...

Στην περίπτωση της Ελλάδας συνασπίσθηκαν σε αυτό που οι ίδιοι όρισαν ως "Αντί-Σύριζα" μέτωπο, είτε ως αφορμή αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις, ως αιτία...

Εκεί λοιπόν, σε ρόλο του Μέτερνιχ, κάποιοι όψιμοι «φιλελεύθεροι» αλλά και άλλοι που ψαρεύουν στα θολά νερά της στρέβλωσης της έννοιας του φιλελευθερισμού...

Οι περισσότεροι πρώην "αριστεριστές", τέως λάβροι "καθαρόαιμοι κομμουνιστές", οι μόνοι "συνεπείς αριστεροί" εκείνης της εποχής, που και τότε υποστήριζαν το "σωστό", δυστυχώς με τον ίδιο τρόπο και απολυτότητα που σήμερα υποστηρίζουν την προσχώρηση στον "φιλελευθερισμό" όπως αυτοί/ες τον αντιλαμβάνονται, ενώ είναι προφανές, από τον δογματισμό στο λόγο τους, ότι ακόμη και τώρα δεν έχουν «ξεπεράσει» κατ' ελάχιστον τον μανιχαϊσμό στη σκέψη τους...

Σε αυτούς αναφέρομαι και όποιος θέλει μπορεί να αναγνωρίσει ή όχι τον εαυτό του/της...

Οι φιλεύθεροι, αριστεροί και μη, δεν μπορούμε παρά να σεβαστούμε τον αυτοπροσδιορισμό σας...

Αλλά δεν θα κουραστούμε να σας το φωνάζουμε και να σας το υπενθυμίζουμε...

Σεβαστή και αποδεκτή η στροφή σας...

Δεν θα είναι και η πρώτη φορά...

Το δικαίωμα σας αυτό θα το στηρίξουμε...

Αλλά τη σιωπή σας, όταν η κυβέρνηση που υποστηρίξατε, υπονόμευσε βασικά συνταγματικά δικαιώματα, με τις παρακολουθήσεις και όταν άνοιγε μέτωπο απαξίωσης και υποβάθμισης των ανεξάρτητων αρχών, δεν πρέπει πολιτικά να σας την συγχωρήσει η κοινωνία των πολιτών...

Το να είσαι πολιτικά φιλελεύθερος σημαίνει ότι, πρωτίστως, δεν γίνεσαι οπαδός ούτε της συγκυρίας ούτε καμιάς εξουσίας...

Η φιλελεύθερη δημοκρατία και οι αρχές της απαιτούν συνέπεια και όχι à la carte πολιτική στάση...

Οι πυρκαγιές και τα "ασύμμετρα χτυπήματα"...

Οι πυρκαγιές και τα "ασύμμετρα χτυπήματα", από εχθρούς προφανώς, πού πάντα ερευνά κάποια ΕΥΠ...

Στη Χίο μέχρι και το 2012, η χρονιά της τελευταίας μεγάλης φωτιάς στο νησί, συνειδητοποίησα τι θα πει άγρια πυρκαγιά που συνοδεύεται από αέρηδες πάνω από 5 μποφόρ...

Στο νησί σχεδόν κάθε χρόνο είχαμε φωτιές, που του περιόριζαν το ποσοστό "πρασίνου" που διέθετε όπως και των αγροτικών καλλιεργειών...

Αλλά όμως σταθερά κάθε φορά οι ίδιες συνωμοσιολογικές θεωρίες...

... περί γκρίζων λύκων και Τούρκων πρακτόρων, που όμως δεν αποδείχθηκαν ποτέ...

Αντιθέτως και εκ των υστέρων μαθαίναμε ότι οι έρευνες των αρμοδίων αρχών είχαν ευρήματα ενόχων Χιωτών πολιτών και κάποιες φορές επισκεπτών τους...

Τη μια φορά κάποιος αγρότης έκρινε πως μπορεί να κάψει τα ξεροκλαδά του...

Την άλλη ένας μελισσοκόμος την ώρα που άναβε το φυσερό του για να καπνίσει το μελίσσι του...

Ενίοτε κάποιος με "ψυχολογικά" θέματα που ο κοινωνικός του περίγυρος δεν είχε αντιληφθεί...

Συνήθως από κάποιον πυλώνα της ΔΕΗ είχε ξεκινήσει και όλοι οι παίκτες θεσμικοί και απλοί πολίτες έκαναν ότι μπορούσαν για να αποσιωπηθεί για να προστατευθεί η κρατική εταιρεία...

Τρεις φορές η αιτία από σπινθήρες χαλασμένης εξάτμισης...

Δύο φορές από εργασίες ηλεκτροσυγκόλλησης...

Αντίστοιχες οι περιπτώσεις με ηλικιωμένους που ήθελαν να καθαρίσουν το χωράφι από τα κλαδιά τον θάμνων που είχαν κόψει...

Αλλά και τρεις έως τέσσερις αυτοαναφλέξεις κάποιων αυθαιρέτων σκουπιδότοπων...

Καταγράφουμε πρόχειρα κάποιες από τις αιτίες για τις πυρκαγιές στη Χίο, που εξιχνιάστηκαν αρμοδίως, ενώ σε καμιά των περιπτώσεων, δεν εντοπίσθηκε, από αρμόδια Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας, δάκτυλος των "απέναντι"...

Ο μύθος όμως οργιάζει και διαμορφώνει βάση για μια ευρεία "αντιτουρκική", εν γένει, προδιάθεση σε λαϊκά στρώματα...

Δυστυχώς αυτό συμβαίνει και σήμερα με υπουργό της κυβέρνησης, μέλος του πρωθυπουργικού επιτελείου, να σέρνει το χορό...

Έστω και καθυστερημένα, κάτι για τον πληθωρισμό

Κάτι φαίνεται να αλλάζει στη κυβέρνηση, στη μάχη για τον πληθωρισμό...

Αφού είπαν ότι μπορούσαν, οι εν Ελλάδι κυβερνητικοί, για να απαξιώσουν κρατικές πολιτικές αντιμετώπισης του πληθωρισμού και αρκέστηκαν στην καταγγελία της διεθνούς κατάστασης, ως υπαίτιας των πληθωριστικών τιμών υπηρεσιών και αγαθών, παρέμειναν αδρανείς και αμήχανοι, χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο γίνονται η αιτία για να τροφοδοτείται περισσότερο, με την επιδοματική πολιτική ενίσχυσης στην ουσίατης Ζήτησης...

Μέχρι που ήρθαν ευτυχώς οι διεθνείς θεσμοί και τους μίλησαν περί "πληθωρισμού απληστίας" (greedlation)...

Κατάλαβαν και στην ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς ίσως αδιόρθωτα καθυστερημένα, ότι ενώ ο πληθωρισμός έχει εξωγενείς αιτίες, δεν σημαίνει ότι οι εθνικές κυβερνήσεις δεν μπορούν να λάβουν μέτρα για να τον μετριάσουν σε χαμηλά επίπεδα, σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου θεώρησαν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα...

Χωρίς δισταγμό διαστρέβλωναν τα πράγματα για τις κρατικές επιλογές σε άλλες χώρες, για παράδειγμα στην Ισπανία, όπου εκεί, με παρεμβάσεις στην αγορά, έβαλαν πλαφόν στις τιμές ηλεκτρικού ρεύματος και ενέργειας, μείωσαν τους συντελεστές ΦΠΑ, πήραν διοικητικά μέτρα για τις τιμές των εισιτηρίων και τα ενοίκια, και κατάφεραν η οικονομία τους να αναδειχθεί η πρώτη μεγάλη οικονομία της Ευρωζώνης όπου έπεσε ο πληθωρισμός κάτω από 2% – με συγκριτικά μεγάλη μείωση των τιμών των τροφίμων. 

Ας θυμηθούμε τι ακριβώς έλεγαν όλοι οι φιλοκυβερνητικοί  προπαγανδιστές, με κοινή γραμμή, σε όλη την προεκλογική περίοδο των διπλών εκλογών...

Η εκ των υστέρων και καθυστερημένη πρωθυπουργική διάγνωση, που αναγνωρίζει την ανάγκη για παρεμβάσεις στην αγορά, δεν θα έχει αποτέλεσμα αν δεν συνοδευτεί από αναγνώριση του λάθους της αγνοήσης της ανάγκης και αξίας για τις δυνατότητες κρατικών πολιτικών στη μάχη για τον εισαγόμενο πληθωρισμό, το οποίο συμπληρώνει και τροφοδοτεί ο εθνικός αντίστοιχος, της βουλιμίας και απληστίας για κέρδη...

Η περίπτωση των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων είναι χαρακτηριστική. Οφείλεται στην κυβερνητική  αδράνεια της προηγούμενης θητείας. 

Θα καταλάβουν άραγε ότι τα διάφορα something pass τροφοδοτούν τον πληθωρισμό και τον καθιστούν επιδοτούμενο?

Ας ευχηθούμε ότι αυτή η έστω καθυστερημένη πρωθυπουργική διάγνωση, θα συνοδευτεί από συγκεκριμένα μέτρα, τύπου Ισπανίας, που είχαν σαρκαστικά στην προηγούμενη κυβέρνηση απορρίψει, μήπως δούμε και κάτι αποτελεσματικό στη μάχη για τον πληθωρισμό...

Τελικά ούτε “Πανεπιστημιακή” αστυνομία ούτε καν “έφιππος”.

 

Τα περί της "πανεπιστημιακής" αστυνομίας, προεξοφλημένα...

Σκέφτομαι τώρα όσους/ες, από το ανθρωποδίκτυο μου, με το πάθος της άγνοιας και το πείσμα της αλαζονείας, είχαν, με απλουστευτικές προσεγγίσεις ( ίσως και οπαδικές, κάποιοι ελάχιστοι είναι η αλήθεια), αγνοήσει την ευρωπαϊκή "καλή πρακτική" για το θέμα...

Εμείς, εδώ μέσα και όπου αλλού εκφράζαμε γνώμη, είχαμε καταγράψει και προβλέψει την εξέλιξη αυτή...

Τότε, το 2020, με υπουργό προστασίας του πολίτη τον κο Μ. Χρυσοχοΐδης, πολλοί πανεπιστημιακοί και ανάμεσα τους ή αφεντιά μας, είχαμε επισημάνει ότι, η πρωτόγνωρη για τα ευρωπαϊκά κεκτημένα αυτή πρακτική, δεν θα έχει τύχη εφαρμογής.

Λοιδορηθήκαμε από τα συνήθη τρολλς της κυβέρνησης στα κοινωνικής δικτύωσης μέσα και από τους ευεπίφορους στην απλούστευση ακραιοκεντριστές αρθρογράφους, που επέλεγαν, με την φλογερή τους σχολιογραφία, την προπαγάνδα από φωτογραφίες του Cambridge, του Ηarvard κλπ. ως προβολή για το άμεσο αύριο της χώρας με αυτή την κυβερνητική επιλογή...

Τελικά μας μένει η πρόσληψη 1000 νέων αστυνομικών, εκτός ΑΣΕΠ και σχετικών εισαγωγικών εξετάσεων στην ΕΛΑΣ!!!

Εμείς είχαμε υποστηρίξει αυτό το απλό που, επί τέλους σήμερα, φαίνεται να ψελλίζει και η κυβέρνηση, δια μέσω του κου υπουργού επί της δημόσιας τάξεως...

Η κανονική αστυνομία έχει υποχρέωση να παρεμβαίνει σε όποιο σημείο του πανεπιστημίου εντοπίζεται πράξη παραβατικότητας. Τελεία και παύλα.

Υ.Γ. Την ίδια τύχη θα έχει και η αντίστοιχης ιδεοληπτικού υπόβαθρου επιλογή για ιδιωτικά πανεπιστήμια...

Προσοχή αναφερόμαστε στα ιδιωτικά και όχι στα μη κερδοσκοπικά σχετικά ιδρύματα, ούτε αγνοούμε την ανάγκη αναπροσαρμογής και αντιμετώπισης των περιορισμών του άρθρου 16 του Συντάγματος...

Σκέψεις με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση σχετικά με τα "Ιδιωτικά" πανεπιστήμια στην Ελλάδα.

 

Δάσκαλε, γιατί δεν έχεις πει κάτι αυτές τις μέρες για την συζήτηση περί ιδιωτικών πανεπιστημίων?

Μου κάνει την ερώτηση στο InBox, ένας παλιός μου καλός φοιτητής, που τότε ήταν ΔΑΠ και σήμερα δεν είμαι σίγουρος τι είναι πολιτικά, αλλά γνωρίζω πως είναι ένα πετυχημένο στέλεχος σε ναυτιλιακή επιχείρηση και υπεύθυνος Πολίτης στη κοινωνική του αλλά και επαγγελματική του συμπεριφορά.

Ας επαναλάβω λοιπόν τον εαυτό μου, για λόγους συγκυρίας...

==============

Είμαι στην κατηγορία των πανεπιστημιακών που νοιώθουμε περήφανοι για την ανταγωνιστικότητα των δομών εκπαίδευσης στις οποίες εργαζόμαστε.

Το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής και ερευνητικής μας εργασίας απευθύνεται και αξιολογείται κατά τεκμήριο στην "αγορά"...

Ανταγωνιζόμαστε διεθνώς ομότεχνα Τμήματα και δεν υπερβάλουμε όταν αναφέρουμε ότι στις διεθνείς κατατάξεις μας βρίσκουμε στα καλύτερα του είδους παγκοσμίως...

Αλλά και στην σύγκρισή μας με τα αντίστοιχα του ιδιωτικού τομέα κολέγια, εδώ στην Ελλάδα, είτε συνεργαζόμενα άμεσα, είτε έμμεσα με ξένα Πανεπιστήμια, είτε θεσμών με την αιγίδα της εργοδοσίας (ΣΕΒ), αξιολογούμαστε (τα σχετικά ελληνικά Τμήματα) ως άνευ άλλων πραγματικών ανταγωνιστών.

Γιατί στο δικό μας πεδίο, υπάρχουν αρκετές δομές στη χώρα μας, με διάφορες μορφές, που επιχειρούν, παρέχοντας υπηρεσίες εκπαίδευσης Ανώτατης Παιδείας σε ανταγωνισμό μαζί μας είτε σε προπτυχιακό είτε σε μεταπτυχιακό επίπεδο, μιας και προφανώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις για διδακτορική έρευνα, στις συνεργασίες τους με τα πανεπιστήμια της αλλοδαπής...

Επιμένω πως αναφέρομαι στα Πανεπιστημιακά Τμήματα της χώρας και για το συγκεκριμένο είδος Σπουδών και γνωστικό πεδίο...

Ως εκ τούτου και εμπειρικά αλλά και πολιτικά, δεν αντιπαρατίθεμαι στην άποψη για την κατάργησης της κρατικής αποκλειστικότητας στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ως θέμα αρχής.

Όμως δεν μου επιτρέπω, για λόγους αυτοσεβασμού, να συμμετάσχω σε συζήτηση με όποιον/α θεωρεί ότι το τάδε "διάσημο" πανεπιστήμιο του εξωτερικού δεν έρχεται να επενδύσει στην Ελλάδα γιατί του το απαγορεύει το Σύνταγμα...

Ούτε με εκείνους/ες που θεωρούν ότι λόγω Συντάγματος, πάλι, δεν μπορούν να αναπτυχθούν επενδυτικές δραστηριότητες, στην "βιομηχανία της ανώτατης εκπαίδευσης", όπως είδαμε σε κάποιες άλλες χώρες κατά το παρελθόν...

Θέλετε την εκτιμησή μας για το τι μπορεί να συμβεί όταν και όποτε αντιμετωπιστεί η θεσμική, κατ' εμέ, παρεξήγηση?

Θα υπάρξει κάποιο, συγκυριακό, επενδυτικό ενδιαφέρον και κινητικότητα, που θα αντέξει βραχυπρόθεσμα και όχι μακροπρόθεσμα, το πολύ σε κάποιες, μικρής σε επιστημονικό επίπεδο συμβολής και αξίας, μεταπτυχιακές πρωτοβουλίες...

Τόσο όσο για να δικαιολογηθεί η 20ετής μανιοκαταθληπτική και ιδεοληπτική επιλογή, τμήματος, των διαμορφωτών των πολιτικών επιλογών...

Λοιπόν, ας προχωρήσουμε...

Αλλά μη σπέρνουμε προσδοκίες για το τι θα προκύψει...

Τέτοιες προσπάθειες μόνο σε σχετικά με κοινωνικές επιστήμες αντικείμενα, ίσως να προκύψουν και σε αντίστοιχα σχετικά με τις νομικές επιστήμες. Όχι σε άλλα γνωστικά πεδία, που απαιτείται εργαστηριακή υποδομή και αναλώσιμα, υψηλών δαπανών...

Ας κοπιάσουν λοιπόν...

Τη "σκόνη" των δημόσιων πανεπιστημιακών τμημάτων θα μαζεύουν, όπως συμβαίνει και τώρα, παρά το ότι στην Ελλάδα, συγκριτικά με την Ευρώπη, έχουμε από τους μικρότερους δείκτες δημόσιας δαπάνης ανά σπουδαστή και αριθμό μελών ΔΕΠ αντιστοίχως.

Όταν δε σηκωθούν να φύγουν οι "επενδυτές", γιατί δεν θα βγαίνει οικονομικά η επένδυσή τους (βλ. Πορτογαλία), ας τρέχει το κράτος να καλύψει διοικητικές νόμιμες απαιτήσεις των αποφοίτων τους (ένα πιστοποιητικό Σπουδών π.χ., από δομή που έχει κλείσει...).

Όλοι γνωρίζουν και δεν υπάρχει δικαιολογία για να αγνοεί κάποιος/α, ότι αυτό που κάνει ένα πανεπιστήμιο "Πανεπιστήμιο" είναι η έρευνα...

Αυτή απαιτεί πόρους που, επειδή στις περισσότερες επιστημονικές περιοχές είναι πανάκριβη και υψηλού ρίσκου, δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή προτεραιότητας του "επενδυτή".

Θα μείνει στην εκπαιδευτική και μόνο δραστηριότητα, χρησιμοποιωντας το φτηνότερο από το διαθέσιμο, για αυτού του είδους εργασία, επιστημονικό προσωπικό...

Όπως συμβαίνει σήμερα και όχι μόνο, στη δική μας χώρα, αλλά ιδιαίτερα σε αυτές που εισήλθαν με σχετική καθυστέρηση στη λειτουργία της αγοράς...

Ας μεριμνήσουμε λοιπόν για την προστασία του σπουδαστή/ στριας αυτής της κατηγορίας, πριν βρεθούμε μπροστά σε μια κατηγορία θυμάτων της αγοράς, χωρίς ρυθμισμένο καθεστώς λειτουργίας, κατάσταση που χαρακτηρίζει σήμερα την ελληνική πραγματικότητα...

Κανόνες λοιπόν, προδιαγραφές και θεσμοί εποπτείας και ελέγχου της λειτουργίας όλων των σχετικών δομών ανώτατης εκπαίδευσης. Ιδιωτικών και Δημόσιων. Με τους ίδιους όμως κανόνες αξιολόγησης των ποιοτικών στοιχείων της λειτουργίας τους.

Γιατί όχι, εφόσον υπάρξει επιμονή για την ΕΒΕ, να μην αποτελέσει κριτήριο που θα αφορά και στις πανεπιστημιακές δομές του ιδιωτικού τομέα, όπως σε αυτές του δημόσιου?..

Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο περισσότερο. ..

Ποιος τόσα χρόνια απέτρεψε τις διακρατικές συμφωνίες με βάση το άρθρο 28, να διευκολυνθεί και να επιταχυνθεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων?

Είμαστε πολλοί/ες που το είχαμε επισημάνει (πανεπιστημιακοί και πολιτικοί), με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του κου Ευ. Βενιζέλου.

Προφανώς και ως μεθοδολογία είναι γνωστή στο δημόσιο λόγο, τουλάχιστον σε έμενα, εδώ και 16 χρόνια (περίοδος ενασχόλησης μου με την ΠΟΣΔΕΠ). Όποιος είχε στοιχειώδη ενασχόληση με το θέμα γνώριζε ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος, αφορούσε μόνον σε διασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων, λόγω θεσμισμένων συντεχιών και σε προσλήψεις στο ελληνικό δημόσιο.

Τώρα το ανακάλυψαν?

Η αναφορά κατά τα άλλα ( ειδικότητες με κατεύθυνση την αγορά, συνεργασίες με ιδρύματα του εξωτερικού κλπ) στο άρθρο 16, ως αιτία έλλειψης σχετικού επενδυτικού ενδιαφέροντος, αποτέλεσε άλλοθι για την σκιαμαχία των τελευταίων δύο δεκαετιών μεταξύ των τιμητών των ιδιωτικών ιδρυμάτων ενάντια σε όλους όσους είχαμε κάθε είδους επιφύλαξη για το αποτέλεσμα, την αξία και τις επιδράσεις, εφόσον το δημόσιο δεν ορίζει τους κανόνες λειτουργίας και δεν εποπτεύει την υλοποίηση όλων των δομών ανώτατης εκπαίδευσης, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις.

Εδώ να είμαστε, να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσει η ζωή της εκτιμήσεις μας, όπως αυτές τις καταγράψαμε μόλις παραπάνω...

Αυτά είχα να σου πω αγαπητέ μου Αλέξανδρε, για το συγκεκριμένο θέμα και δεν θέλω να ξεχνάς ότι, όπως πάντα, υποστηρίζω τις απόψεις μου όσο μπορώ, χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο να κάνω για μια ακόμη φορά λάθος εκτίμηση... Καταλαβαίνεις λοιπόν τι μου συμβαίνει όταν μελετώ και με απασχολούν απόψεις άλλων, με διαφορετική προσέγγιση και αφετηρία...

Μαθήματα από τη κοινωνική έκρηξη στη Γαλλία.

Η άδικη δολοφονία του 17χρονου στη Γαλλία φαίνεται πως ήταν η αφορμή...

Όπως φλέγεται τις τελευταίες μέρες είχαμε αντίστοιχα φαινόμενα και πριν λίγους μήνες για το συνταξιοδοτικό..

Αυτή η κοινωνική έκρηξη, με τα χαρακτηριστικά δράσεων υψηλής παραβατικότητας, ξεπερνά τα όρια μιας όποιας αντικυβερνητικής δράσης...

Είναι κοινωνικό φαινόμενο μεγάλης δυναμικής και κοινωνικής διαστρωμάτωσης...

Αυτό το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις εσωτερικού "πολέμου" στη χώρα...

Όσο δεν παρεμβαίνουν πολιτικές δυνάμεις του συνταγματικού τόξου να ενσωματώσουν τις αντιδράσεις, εντός ενός πολιτικού πλαισίου δημοκρατικής διεξόδου, τόσο οι ακραίες δυνάμεις θα ψαρεύουν και θα δυναμώνουν, τσαλαβουτωντας στα θολά νερά του λαϊκισμού. ..

Οι δυνάμεις της προοδευτικής διεξόδου θα κριθούν αν είναι ικανές να υποκαταστήσουν την έλλειψη πολιτικής, από την κουρασμένη και αναποτελεσματική συμμαχία γύρω από τον Μακρόν, που, αποστειρωμένη πολιτικά, επιχειρεί τεχνοκρατικά αγνοώντας τους νόμους για το ρόλο της κοινωνίας στο γράψιμο της Ιστορίας...

Η Γαλλία παρουσιάζει σημαντικά ποσοστά “νέας φτώχειας” και έκρηξη κοινωνικών ανισοτήτων. Είναι μια χώρα με αναγνωρισμένο παρελθόν και επιτυχία για την κοινωνική συνοχή στο μοντέλο της υποστήριξης και αποδοχής της κοινωνικής κινητικότητας. Φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια και με την άνοδο συντηρητικών και ακροδεξιών απόψεων, χάνει αυτό το πλεονέκτημα και δεν μεριμνά για να διαμορφώσει δυναμικές αναδιάταξης και ενσωμάτωσης στο κοινωνικό στάτους, αυτής της σημαντικής κατηγορίας, των Γάλλων πλέον πολιτών, που είναι τα παιδιά των μεταναστών από τις πρώην αποικίες της Γαλλίας.

Όσοι θελήσουν να αναζητήσουν ως αίτιο το φαινόμενο της Ισλαμοποίησης του ριζοσπαστισμού στα Προάστια ως αντίδραση στις διακρίσεις και όχι ως αποτέλεσμα, απλώς κάνουν λάθος.

Η πιθανότητα από όλα αυτά να ενισχυθεί περεταίρω η κα Λεπέν και η συμμαχία γύρω από τις ιδέες της, στο όνομα της "τάξης και της ασφάλειας", εφόσον δεν υπάρξει ανασχεδιασμός από τις δυνάμεις ευθύνης για το μέλλον της Δημοκρατικής διευθέτησης των κοινωνικών αντιθέσεων στην Γαλλία και στην Ευρώπη, είναι προφανής.

Η Δημοκρατία στην Ευρώπη δεν μπορεί να υπάρξει “χωρίς λαό".

Στη Γαλλία βλέπουμε κάτι από τα μελλούμενα για πολλές χώρες στην Ευρώπη αν δεν μεριμνήσουν οι πολιτικές δυνάμεις της κοινωνικής ευθύνης... Δεξιές, κεντρώες, κεντροαριστερές και αυτές της ευρωπαϊκής αριστεράς...

Δεν είναι νωρίς ούτε υπερβολικό να μεριμνήσουμε από τώρα στη χώρα μας, όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, για την διαχείριση σχετικών φαινομένων πριν αυτά εμφανιστούν... Για την ακρίβεια για να μην εμφανιστούν. ..

Ο αυταρχισμός και η μέριμνα απλώς για ενδυνάμωση των όποιων μηχανισμών καταστολής, είναι αναποτελεσματικές και θνησιγενείς επιλογές...

Αλλού πρέπει να αναζητηθούν οι διέξοδοι...

"Συντηρικοποίηση" ενάντια στον "Εκσυγχρονισμό"...

Η περιοδικός, σταθερός μας σχολιασμός θεμάτων επικαιρότητας, είναι αποτέλεσμα μιας επιλογής ζωής για συμμετοχή στα κοινά...

Με τρόπο και λόγο σχεδόν υποκατάστασης της συμμετοχής σε κόμμα ή κάποια πολιτική συλλογικότητα, που για διάφορους λόγους τα τελευταία χρόνια δεν συμβαίνει...

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρεώνομαι και δεν στηρίζω επιλογές πολιτικές και εκπροσώπους μας στο πολιτικό και κομματικό σύστημα.

Υπό αυτή την έννοια νοιώθω συνοδοιπόρος και αλληλέγγυος με όσους/ες εκφράζουν την "ευαισθησία" τους σε θέματα ανθρωπιάς και δεν με απασχολεί αν τους χαρακτηρίζουν "επαγγελματίες ευαίσθητους" οι προφανείς "επαγγελματίες αναίσθητοι"...

Δηλώνω έτοιμος και εγώ να αντιπαρατεθώ και να κρίνω θεσμούς του κράτους μου ( Δικαιοσύνη, Αστυνομία, Λιμενικό Σώμα, κρατικούς θεσμούς, Κυβέρνηση κ.λ.π.) εφόσον διακρίνω ολιγωρίες ή παραβάσεις διεθνών κανόνων και πρακτικών που η χώρα μας έχει αποδεχθεί.

Είναι προφανές ότι στην ηλικία μου καμιά επίδραση πλέον δεν μπορεί να έχει η "πλημμυρίδα" τοξικής και παλαιοδεξιάς εθνικοκαπηλείας περί ανθελληνικού κριτηρίου και μειωμένου πατριωτισμού, επειδή υπάρχει κίνδυνος να βγουν τα άπλυτα στη φόρα, εφόσον προφανώς υπάρχουν άπλυτα...

Συμβαίνει να γνωρίζω αρκετά και την Σύμβαση για την Ασφάλεια στη Θάλασσα (SOLAS, International Convention for the Safety of Life at Sea, 1974 και μετά...) και το καθεστώς λειτουργίας του Λιμενικού Σώματος...

Η σιωπηλή ανοχή (που μπορεί να αξιολογηθεί και ως αποδοχή, ενός μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας) της αυταρχικής λειτουργίας του κράτους, ως στοιχείου διασφάλισης της τάξης και "κανονικότητας" στη λειτουργία της κοινωνίας μας, δεν είναι δομικό χαρακτηριστικό της αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου που θέλουμε να ζούμε...

Η σημερινή "συντηρητικοποιηση", στο πολιτικό σύστημα και στη χώρα, είναι στοιχείο πολιτικής αντιπαράθεσης με την ανάγκη για "εκσυγρονισμό" της χώρας και της πολιτικής...

Και με αυτή τη σχολή σκέψης και δράσης θα είμαστε συνοδοιπόροι, όσο δύσκολοι και αν είναι οι καιροί, μιας και δεν θα είναι ούτε η πρώτη φορά στην ιστορία της χώρας ούτε και η τελευταία...