Δάσκαλε, γιατί δεν έχεις πει κάτι αυτές τις μέρες για την συζήτηση περί ιδιωτικών πανεπιστημίων?
Μου κάνει την ερώτηση στο InBox, ένας παλιός μου καλός φοιτητής, που τότε ήταν ΔΑΠ και σήμερα δεν είμαι σίγουρος τι είναι πολιτικά, αλλά γνωρίζω πως είναι ένα πετυχημένο στέλεχος σε ναυτιλιακή επιχείρηση και υπεύθυνος Πολίτης στη κοινωνική του αλλά και επαγγελματική του συμπεριφορά.
Ας επαναλάβω λοιπόν τον εαυτό μου, για λόγους συγκυρίας...
==============
Είμαι στην κατηγορία των πανεπιστημιακών που νοιώθουμε περήφανοι για την ανταγωνιστικότητα των δομών εκπαίδευσης στις οποίες εργαζόμαστε.
Το αποτέλεσμα της εκπαιδευτικής και ερευνητικής μας εργασίας απευθύνεται και αξιολογείται κατά τεκμήριο στην "αγορά"...
Ανταγωνιζόμαστε διεθνώς ομότεχνα Τμήματα και δεν υπερβάλουμε όταν αναφέρουμε ότι στις διεθνείς κατατάξεις μας βρίσκουμε στα καλύτερα του είδους παγκοσμίως...
Αλλά και στην σύγκρισή μας με τα αντίστοιχα του ιδιωτικού τομέα κολέγια, εδώ στην Ελλάδα, είτε συνεργαζόμενα άμεσα, είτε έμμεσα με ξένα Πανεπιστήμια, είτε θεσμών με την αιγίδα της εργοδοσίας (ΣΕΒ), αξιολογούμαστε (τα σχετικά ελληνικά Τμήματα) ως άνευ άλλων πραγματικών ανταγωνιστών.
Γιατί στο δικό μας πεδίο, υπάρχουν αρκετές δομές στη χώρα μας, με διάφορες μορφές, που επιχειρούν, παρέχοντας υπηρεσίες εκπαίδευσης Ανώτατης Παιδείας σε ανταγωνισμό μαζί μας είτε σε προπτυχιακό είτε σε μεταπτυχιακό επίπεδο, μιας και προφανώς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις για διδακτορική έρευνα, στις συνεργασίες τους με τα πανεπιστήμια της αλλοδαπής...
Επιμένω πως αναφέρομαι στα Πανεπιστημιακά Τμήματα της χώρας και για το συγκεκριμένο είδος Σπουδών και γνωστικό πεδίο...
Ως εκ τούτου και εμπειρικά αλλά και πολιτικά, δεν αντιπαρατίθεμαι στην άποψη για την κατάργησης της κρατικής αποκλειστικότητας στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση, ως θέμα αρχής.
Όμως δεν μου επιτρέπω, για λόγους αυτοσεβασμού, να συμμετάσχω σε συζήτηση με όποιον/α θεωρεί ότι το τάδε "διάσημο" πανεπιστήμιο του εξωτερικού δεν έρχεται να επενδύσει στην Ελλάδα γιατί του το απαγορεύει το Σύνταγμα...
Ούτε με εκείνους/ες που θεωρούν ότι λόγω Συντάγματος, πάλι, δεν μπορούν να αναπτυχθούν επενδυτικές δραστηριότητες, στην "βιομηχανία της ανώτατης εκπαίδευσης", όπως είδαμε σε κάποιες άλλες χώρες κατά το παρελθόν...
Θέλετε την εκτιμησή μας για το τι μπορεί να συμβεί όταν και όποτε αντιμετωπιστεί η θεσμική, κατ' εμέ, παρεξήγηση?
Θα υπάρξει κάποιο, συγκυριακό, επενδυτικό ενδιαφέρον και κινητικότητα, που θα αντέξει βραχυπρόθεσμα και όχι μακροπρόθεσμα, το πολύ σε κάποιες, μικρής σε επιστημονικό επίπεδο συμβολής και αξίας, μεταπτυχιακές πρωτοβουλίες...
Τόσο όσο για να δικαιολογηθεί η 20ετής μανιοκαταθληπτική και ιδεοληπτική επιλογή, τμήματος, των διαμορφωτών των πολιτικών επιλογών...
Λοιπόν, ας προχωρήσουμε...
Αλλά μη σπέρνουμε προσδοκίες για το τι θα προκύψει...
Τέτοιες προσπάθειες μόνο σε σχετικά με κοινωνικές επιστήμες αντικείμενα, ίσως να προκύψουν και σε αντίστοιχα σχετικά με τις νομικές επιστήμες. Όχι σε άλλα γνωστικά πεδία, που απαιτείται εργαστηριακή υποδομή και αναλώσιμα, υψηλών δαπανών...
Ας κοπιάσουν λοιπόν...
Τη "σκόνη" των δημόσιων πανεπιστημιακών τμημάτων θα μαζεύουν, όπως συμβαίνει και τώρα, παρά το ότι στην Ελλάδα, συγκριτικά με την Ευρώπη, έχουμε από τους μικρότερους δείκτες δημόσιας δαπάνης ανά σπουδαστή και αριθμό μελών ΔΕΠ αντιστοίχως.
Όταν δε σηκωθούν να φύγουν οι "επενδυτές", γιατί δεν θα βγαίνει οικονομικά η επένδυσή τους (βλ. Πορτογαλία), ας τρέχει το κράτος να καλύψει διοικητικές νόμιμες απαιτήσεις των αποφοίτων τους (ένα πιστοποιητικό Σπουδών π.χ., από δομή που έχει κλείσει...).
Όλοι γνωρίζουν και δεν υπάρχει δικαιολογία για να αγνοεί κάποιος/α, ότι αυτό που κάνει ένα πανεπιστήμιο "Πανεπιστήμιο" είναι η έρευνα...
Αυτή απαιτεί πόρους που, επειδή στις περισσότερες επιστημονικές περιοχές είναι πανάκριβη και υψηλού ρίσκου, δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή προτεραιότητας του "επενδυτή".
Θα μείνει στην εκπαιδευτική και μόνο δραστηριότητα, χρησιμοποιωντας το φτηνότερο από το διαθέσιμο, για αυτού του είδους εργασία, επιστημονικό προσωπικό...
Όπως συμβαίνει σήμερα και όχι μόνο, στη δική μας χώρα, αλλά ιδιαίτερα σε αυτές που εισήλθαν με σχετική καθυστέρηση στη λειτουργία της αγοράς...
Ας μεριμνήσουμε λοιπόν για την προστασία του σπουδαστή/ στριας αυτής της κατηγορίας, πριν βρεθούμε μπροστά σε μια κατηγορία θυμάτων της αγοράς, χωρίς ρυθμισμένο καθεστώς λειτουργίας, κατάσταση που χαρακτηρίζει σήμερα την ελληνική πραγματικότητα...
Κανόνες λοιπόν, προδιαγραφές και θεσμοί εποπτείας και ελέγχου της λειτουργίας όλων των σχετικών δομών ανώτατης εκπαίδευσης. Ιδιωτικών και Δημόσιων. Με τους ίδιους όμως κανόνες αξιολόγησης των ποιοτικών στοιχείων της λειτουργίας τους.
Γιατί όχι, εφόσον υπάρξει επιμονή για την ΕΒΕ, να μην αποτελέσει κριτήριο που θα αφορά και στις πανεπιστημιακές δομές του ιδιωτικού τομέα, όπως σε αυτές του δημόσιου?..
Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε άλλο περισσότερο. ..
Ποιος τόσα χρόνια απέτρεψε τις διακρατικές συμφωνίες με βάση το άρθρο 28, να διευκολυνθεί και να επιταχυνθεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων?
Είμαστε πολλοί/ες που το είχαμε επισημάνει (πανεπιστημιακοί και πολιτικοί), με χαρακτηριστική περίπτωση αυτή του κου Ευ. Βενιζέλου.
Προφανώς και ως μεθοδολογία είναι γνωστή στο δημόσιο λόγο, τουλάχιστον σε έμενα, εδώ και 16 χρόνια (περίοδος ενασχόλησης μου με την ΠΟΣΔΕΠ). Όποιος είχε στοιχειώδη ενασχόληση με το θέμα γνώριζε ότι το άρθρο 16 του Συντάγματος, αφορούσε μόνον σε διασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων, λόγω θεσμισμένων συντεχιών και σε προσλήψεις στο ελληνικό δημόσιο.
Τώρα το ανακάλυψαν?
Η αναφορά κατά τα άλλα ( ειδικότητες με κατεύθυνση την αγορά, συνεργασίες με ιδρύματα του εξωτερικού κλπ) στο άρθρο 16, ως αιτία έλλειψης σχετικού επενδυτικού ενδιαφέροντος, αποτέλεσε άλλοθι για την σκιαμαχία των τελευταίων δύο δεκαετιών μεταξύ των τιμητών των ιδιωτικών ιδρυμάτων ενάντια σε όλους όσους είχαμε κάθε είδους επιφύλαξη για το αποτέλεσμα, την αξία και τις επιδράσεις, εφόσον το δημόσιο δεν ορίζει τους κανόνες λειτουργίας και δεν εποπτεύει την υλοποίηση όλων των δομών ανώτατης εκπαίδευσης, με τους ίδιους όρους και προϋποθέσεις.
Εδώ να είμαστε, να επιβεβαιώσουμε ή να διαψεύσει η ζωή της εκτιμήσεις μας, όπως αυτές τις καταγράψαμε μόλις παραπάνω...
Αυτά είχα να σου πω αγαπητέ μου Αλέξανδρε, για το συγκεκριμένο θέμα και δεν θέλω να ξεχνάς ότι, όπως πάντα, υποστηρίζω τις απόψεις μου όσο μπορώ, χωρίς να αποκλείω το ενδεχόμενο να κάνω για μια ακόμη φορά λάθος εκτίμηση... Καταλαβαίνεις λοιπόν τι μου συμβαίνει όταν μελετώ και με απασχολούν απόψεις άλλων, με διαφορετική προσέγγιση και αφετηρία...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου