Η υπονόμευση και αμφισβήτηση της αξίας, της αξιοπιστίας και του ρόλου των ανεξάρτητων και Ρυθμιστικών Αρχών είναι ευθεία βολή στην φιλελεύθερη Δημοκρατία.
Η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει κακό παρελθόν και βρίσκεται στον αντίποδα του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Αφορά στην ουσία την άρνηση της αναγκαίας, για κοινοβουλευτική διαδικασία, συναίνεσης, με την παντελή έλλειψη προηγούμενης διαβούλευσης για την επιλογή νέων μελών και στις δύο από τις πέντε συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές.
Αφορά στην προφανή παραβίαση της προβλεπόμενης κατά το Σύνταγμα πλειοψηφίας των 3/5 των μελών της: Το 16 δεν είναι τα 3/5 του 27, μιας και η στρογγυλοποίηση προς τα κάτω δεν μπορεί να νομιμοποιεί ποσοστώσεις για τέτοιας σημασίας, για το πολιτικό μας σύστημα, θεσμούς.
Αφορά στην επιλογή ατόμων με τεκμηριωμένη κομματική ταυτότητα, άρα χωρίς την αναγκαία ανεξαρτησία τους, τουλάχιστον για ορισμένα από τα επιλεχθέντα μέλη των δύο αυτών ανεξάρτητων αρχών...
Στο πολιτικό μας σύστημα τέτοια ζητήματα, εκτός από την αναγκαία πολιτική αντιπαράθεση, πρέπει να διεκδικούν δικαίωση ή όχι και στους θεσμούς προστασίας της νομιμότητας.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποτελεί τον θεσμό που πρέπει να αποφανθεί επί της αντισυνταγματικής ή όχι επιλογής, άρα της όποιας ενδεχόμενης παράνομης σύνθεσης...
Ακόμη και αν, όπως συνηθίζεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, κριθεί ότι δεν παρεμβαίνει στην αυτοτελή αρμοδιότητα του Κοινοβουλίου (interna corporis).
