58 χρόνια μετά από την 21 Απριλίου του 1967 που επιβλήθηκε η εφτάχρονη χούντα.
Σήμερα έχουμε Δημοκρατία στη Ελλάδα...
Με τα προβλήματά της, όπως πολλαπλώς τα έχουμε
καταγράψει, αλλά Δημοκρατία...
Η Δημοκρατία, όπως διαρκώς μαθαίνουμε, δεν είναι δεδομένη
και διαρκής, για τούτο καλό είναι, η κοινωνία, να επαγρυπνά για να τη “φροντίζει”...
Πολύ δε περισσότερο όταν βάλλεται, παγκοσμίως, από
διάφορες "παραδοξότητες" της ιστορίας, όπως αυτά που σήμερα συμβαίνουν στις ΗΠΑ.
Η Δημοκρατία θέλει λοιπόν διαρκή επαγρύπνηση,
συμμετοχή και συμμαχίες κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, σε εθνικό και
διεθνές επίπεδο...
Θέματα όπως οι τηλεφωνικές υποκλοπές, οι απαξίωση
αρχών του κράτους δικαίου, η διεύρυνση των ανισοτήτων υπέρ των ισχυρών του
πλούτου, η θεσμική υποβάθμιση ανεξάρτητων αρχών, η αδιαφορία για την προστασία
του περιβάλλοντος… μπορεί να μην καταλύουν άμεσα τη Δημοκρατία, σίγουρα όμως
την υπονομεύουν και πρέπει, ως φαινόμενα, να τα αντιμετωπίσουμε όχι απλώς ως
κατάλοιπα εκείνης της εποχής αλλά ως καταστάσεις που προδικάζουν ενδεχόμενο
δυσοίωνο μέλλον.
Η μεγάλη μάχη του άμεσου μέλλοντος μας, αν δεν
μεριμνήσουμε, δείχνει ότι θα αφορά μια μάχη που πιστεύαμε ότι είχε, οριστικά,
κερδηθεί…
Αυτή της λειτουργίας της Δημοκρατίας με σεβασμό στους
θεσμούς, στα δικαιώματα και στη διάκριση των εξουσιών.
21η Απριλίου 1967...
Στο όνομα του πατριωτισμού, εγκλημάτησαν ενάντια στη Χώρας μας και στη Δημοκρατία...
Μας οδήγησαν, εκτός άλλων εθνικών υστερήσεων, στον
εθνικό ακρωτηριασμό, με την εξέλιξη στο Κυπριακό...
Ας τιμούμε λοιπόν (ζωντανούς ή νεκρούς) όσους/ες,
Πολίτες, βρήκαν τον τρόπο να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο απεχθές καθεστώς
εκείνης της επταετίας, ΤΟΤΕ…
Προφανώς και υπήρξαν πολίτες, άντρες και γυναίκες,
της πολύμορφης κοινωνίας των πολιτών, με πρωτοπόρους τους Αριστερούς που μαζί
με πολίτες από το προοδευτικό Κέντρο αλλά και δημοκράτες Δεξιούς, οργάνωσαν
εστίες αντίστασης...
Αλλά πρέπει να έχουμε συνείδηση και να το λέμε. Η
Χούντα της εφταετίας 68-74, έγινε, δυστυχώς, ανεκτή από μεγάλο τμήμα της
κοινωνίας, που είτε “διάβαζε”, είτε δεν είχε “καταλάβει” τι ακριβώς συνέβαινε,
μιας και είχε "διαμορφωθεί" μια έντονη επιφύλαξη από τη λειτουργία του πολιτικού μας
συστήματος, εκείνη την περίοδο...
Αλλά μήπως και σήμερα δεν βλέπουμε ότι καταγράφεται σχετική
επιφύλαξη, έως και άρνηση, στο πολιτικό μας σύστημα; Η ικανοποίηση από τη
Δημοκρατία και η εμπιστοσύνη στους θεσμούς της, είναι σε ελεύθερη πτώση στις
περισσότερες χώρες του κόσμου…
Στην έρευνα της Pew, δύο στους τρεις πολίτες στις 12
πλουσιότερες χώρες του κόσμου δηλώνουν απογοητευμένοι από τη δημοκρατία –
ποσοστό διπλάσιο από ό,τι πριν από έξι χρόνια. 58% θα προτιμούσε μια κυβέρνηση μη εκλεγμένων
τεχνοκρατών... Κι ένα 26% βρίσκει "καλή ιδέα" έναν «ισχυρό ηγέτη που δεν θα έχει να
ασχολείται με εκλογές και Κοινοβούλιο…
Στην Ελλάδα καταγράφεται ένα ποσοστό της τάξεως του
20%, που δηλώνει ότι βρίσκει ως "καλή" την ιδέα, μιας κυβέρνησης τεχνοκρατών που θα αποφασίζουν
ότι οι ίδιοι θεωρούν καλό, ενώ ένα 9% γοητεύεται από την ιδέα ενός ισχυρού
ηγέτη που δεν θα ελέγχεται από τη Βουλή και δεν θα χρειάζεται εκλογές (έρευνα αξιών της
«Διανέοσις»)...
Η συμμετοχή μας λοιπόν στα κοινά και στις
διαδικασίες της σημερινής μας δημοκρατίας, είναι σημαντικό Δικαίωμα αλλά
πρωτίστως Υποχρέωση του/της κάθε Πολίτη.
Μπορεί τα κόμματα ως θεσμός της Δημοκρατίας να περνούν
κρίση και για την ακρίβεια ίσως και να μεταμορφώνονται σε κάποιο
"άλλο" επίπεδο, μιας και η αξία του μέλους ενός κόμματος έχει
υποβαθμιστεί και προσδιορίζεται μόνον στο επίπεδο της συμμετοχής του για να
εκλεγεί δημοψηφισματικά ο κάθε αρχηγός, αλλά αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για τη ΜΗ
ανάληψη των ευθυνών μας στην υποστήριξη της Δημοκρατίας με τη συμμετοχή μας στα
κοινά. …
Είναι η θεσμική και ιστορική ανάγκη προάσπισης των
βάσεων του δημοκρατικού και δικαιοκρατικού πολιτισμού μας, καθώς τίποτα δεν
είναι απλό, δεδομένο και αυτονόητο...
Έχει συνεπώς τεράστια σημασία η διαφύλαξη της
ενότητας του δημοκρατικού τόξου, έστω γύρω από μερικά θεμελιώδη ζητήματα.
Γνωρίζουμε για ακόμη μια φορά την αυταπάτη και τα αποτελέσματα αποδοχής του λαϊκισμού που εκφράζεται από περσόνες "ασυμβίβαστου – αντισυστημικού" ηγέτη, με τους παθιασμένους τοξικούς και διχαστικούς οπαδούς τους… Όχι τα μέλη, τα ενεργά, ενός κόμματος που λειτουργεί με κάποιο τρόπο συλλογικά.
Σήμερα λοιπόν που βρισκόμαστε μέσα σε μια παγκόσμια κρίση αντιπροσώπευσης και σχέσης της εκλογικής διαδικασίας με την υποχρέωση δημοκρατικής συμπεριφοράς των εκλεγομένων αιρετών…
Σήμερα που, νοσταλγοί της αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης από πλουτοκράτες και ολιγάρχες και αντίστοιχων
αντιδημοκρατικών και αυταρχικών αντιλήψεων, σηκώνουν κεφάλι σε παγκόσμιο
επίπεδο…
Σήμερα που από τη μια αμήχανα αντιμετωπίζουμε την ρυπαρότητα του τοξικού λόγου από τις κάθε λογής "Ομάδες Αληθειας" και ταυτόχρονα βιώνουμε, ξανά, κάποιες φωνές “ταπεινής σκοπιμότητας” αντιπολιτευτικού λόγου, είναι που η κοινωνία μπορεί
και πρέπει να διεκδικήσει και διασφαλίσει τις εθνικές μας επιλογές, με καθαρά προτάγματα
αντιπαράθεσης σε πισωγυρίσματα…
Με στόχους τέτοιους ώστε ο σύγρονος “Πατριωτισμός” να εκφράζει
κάθε πολιτική συμπεριφορά που στηρίζει την κοινωνία και τελικά προστατεύει την
Δημοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου