Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ρότα. Να επιμείνει στη προσπάθεια για προστασία του πλανήτη.

Η ηγεμονία απόψεων μιλιταριστικής οικονομίας, που έχει αγκαζάρει και επιβάλει το βιομηχανικό κεφάλαιο παραγωγής πολεμικού εξοπλισμού, είναι ανάγκη να αναδιαρθρωθεί.

Οι προτεραιότητες οικονομικού προσανατολισμού να επαναπροσδιοριστούν.

Στα τέλη Ιουνίου ο καύσωνας που χτύπησε την Ευρώπη είχε ως αποτέλεσμα να προκληθούν 2.500 θάνατοι σε 12 μεγάλες πόλεις. Το 2022, οι καύσωνες έχει εκτιμηθεί ότι προκάλεσαν στην Ευρώπη ζημιές ύψους 22 δισ. ευρώ.

Ο καύσωνας που ζούμε αυτές τις μέρες, δεν είναι πλέον ένα μεμονωμένο εξαιρετικό φαινόμενο.

Χτες μόνον στη χώρα μας, υπήρξαν 48 πυρκαγιές σε Πελοπόννησο, Ήπειρο και Μακεδονία. Κάηκαν δασικές και αγρολιβαδικές εκτάσεις, αγροτικές καλλιέργειες, επιχειρήσεις, αποθήκες, εκκενώθηκαν χωριά, ξενοδοχεία μέχρι και κάποιο τμήμα Πανεπιστημίου…

Η κλιματική κρίση είναι εδώ και θα μετράμε διαρκώς τα αποτελέσματά της.

Η ανάγκη για επενδύσεις στην πράσινη μετάβαση υποβαθμίζονται για να χρηματοδοτηθεί η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στην Ευρώπη.

Όχι μόνον δεν ενισχύονται τα προγράμματα μετάβασης σε πράσινη προοπτική αλλά οι κυβερνήσεις αναζητούν τρόπους περικοπής των δαπανών αυτών -ακόμα περισσότερο- για να έχουν τη δυνατότητα αυτής της πρωτοφανούς, για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, αύξηση των στρατιωτικών δαπανών. 

Όχι ότι δεν πρέπει να δει η Ε.Ε., με ενιαίο τρόπο, την πολιτική αμυντικής της πολιτικής αλλά αυτό να γίνει με μια ισορροπία που δεν θα αγνοεί το πρωτεύον, όπως αυτό φαίνεται να επιχειρείται επί του παρόντος.

Είναι ή ώρα που πρέπει να μιλήσουμε με όρους οικονομίας και για εναλλακτικές ευκαιρίες στα επενδυτικά κεφάλαια, αποδοτικότερων επενδύσεων στην πράσινη ανάπτυξη παρά στη βιομηχανία όπλων. Να αναφερθούμε σε διαφυγόντα κέρδη από τις “στρατοκρατικής” αντίληψης επιλογές της Ε.Ε.

Να τεκμηριώσουμε γιατί η πράσινη μετάβαση δημιουργεί νέες επενδυτικές ευκαιρίες που αποδίδουν περισσότερα κέρδη, ενώ την ίδια στιγμή επιφέρουν οφέλη στο σύνολο των κοινωνιών και των οικονομιών τους, από την προσπάθεια και τα αποτελέσματα διαχείρισης της κλιματικής κρίσης και των επιπτώσεών της.

Ας δούμε κάποια στοιχεία που έχουμε διαθέσιμα για το 2023. Σε όλο τον κόσμο επενδύθηκαν 1,78 τρισ. δολ. για τον περιορισμό των επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς. Οι ιδιωτικές επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια, τις μεταφορές και τις πράσινες υποδομές έφτασαν στο 1 τρισ. δολ. και τα υπόλοιπα από κυβερνητικά προγράμματα.

Αυτή η πολύ σημαντική η ενίσχυση προγραμμάτων και επενδύσεων που προαναφέραμε σε μεγάλο βαθμό διοχετεύθηκε σε καινοτόμες τεχνολογίες που αφορούσαν σε “πράσινα” αυτοκινούμενα οχήματα, σε εναλλακτικές πηγές ενέργειας, σε συστήματα υδρογόνου, σε αποθήκευση ενέργειας, σε περιβαλλοντικά φιλικά κέντρα συλλογής δεδομένων και πολλά άλλα αντίστοιχα.

Η “άμυνα” στην κλιματική κρίση δεν μπορεί να παραμείνει σε δεύτερη προτεραιότητα από την άμυνα σε ενδεχόμενους πολέμους…

Ο “πόλεμος” της κλιματικής κρίσης είναι ήδη ενεργός. Δεν είναι κάτι που είναι απλώς πιθανόν. Οι άλλοι πόλεμοι έχουν τη δυνατότητα αντιμετώπισής τους, σε κάποιο βαθμό, με όπλο τη διπλωματία. Η κλιματική κρίση όμως, μας χτυπά καθημερινά χωρίς φυλετικές, εθνικές ή οικονομικές διακρίσεις.

Αν όχι η Ευρώπη πρωτοπόρα τότε ποια περιφερειακή δύναμη θα σφραγίσει το μέλλον της προστασία του πλανήτη μας;

Μεταναστευτικό: Τώρα "χάνονται" στην ενδοχώρα, τότε "λιάζονταν" στην Ομόνοια...

 

Όταν το πρόβλημα γίνεται έντονο, τότε περισσεύουν οι "τσάμπα μάγκες" και μένουν οι λαϊκιστές και οι εθνικιστές...

Η ΝΔ, σήμερα, θέλουν να πληρώσει, με το ίδιο νόμισμα, όσα καπηλεύτηκε τότε, ελεεινολογώντας για το θέμα, επί ΣΥΡΙΖΑ...

Το πρόβλημα, όμως, είναι μεγάλο, αφορά σε ανθρώπους και δικαιώματα ζωής και θα είναι διαρκές, ιδιαιτέρως από την Αφρική και ενδιαφέρει την Ευρώπη και όχι αποκλειστικά την Ελλάδα ή τις χώρες του Νότου...

Η αντιπολίτευση στη ΝΔ, επί αυτού, θα είναι αξιόπιστη μόνον αν αναφέρεται και αναδεικνύει την αδράνεια της κυβέρνησης και την ανικανότητα της Ν.Δ. να προκαλέσει και να ενεργοποιήσει ευρωπαϊκές πολιτικές και δράσεις...

Δεν είναι υπευθυνότητα ο λαϊκισμός για αυτό το θέμα, μιας και διεγείρει αισθήματα σε ευάλωτες κατηγορίες πολιτών, που έλκονται από την Α-πολιτική προπαγάνδα των άκρων...

Πάντα υπήρχε ρεύμα μετανάστευσης, από τις φτωχότερες χώρες προς τις αναπτυσσόμενες. Από τη μια η ανάγκη και ελπίδα των μεταναστών για καλύτερη ζωή και από την άλλη η ανάγκη των χωρών, που έλκυαν την μετανάστευση, για εργατικά χέρια.

Όταν οι χώρες αυτές κάλυψαν τις ανάγκες τους, η μετανάστευση έγινε ανεπιθύμητη και προβληματική, για αυτές.

Οι μεταναστευτικές ροές, όπως πάντα έτσι και σήμερα, έχουν δύο κύριες αιτίες. Οικονομικές (μετανάστες) και κινδύνου ζωής (πρόσφυγες). Έτσι βλέπουμε σήμερα αυτό το κύμα μεταναστών και προσφύγων να γιγαντώνεται.

Είναι ικανοί οι “φράχτες” και τα “τείχη” που χτίζονται ή εξαγγέλλονται να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα;

Μια χώρα σαν την Ελλάδα, με την τεράστια σε μέγεθος ακτογραμμή, μπορεί από μόνη της, με κανόνες του υπάρχοντος διεθνούς δικαίου, να αντιμετωπίσει την έξαρση αυτών των μεταναστευτικών ροών;

Πολλοί αναφέρουν, ως επιτυχή, την διαχείριση σε αντίστοιχη περίπτωση με την Τουρκία, ξεχνώντας ότι η λύση δεν ήταν τελικά τα “τείχη του Παπουτσή” αλλά η γενναία χρηματοδότηση από την ΕΕ, προς την χώρα αυτή, για να κρατήσει, στο έδαφός της, τους μετανάστες και πρόσφυγες.

Είναι αυτό ακριβώς που φαίνεται να διεκδικεί η ΟΛΗ Λιβύη και όχι μόνον η Δυτική…

Διαφορετικά, φωνές όπως αυτές που ακούγονται περί “… αποτροπής υβριδικών πολέμων της Συρίας, αντίστοιχων αυτών του Ερντογάν στον Έβρο…” και κριτικής προς τον κο Μητσοτάκη ότι “… η κυβέρνηση του δεν άσκησε πολιτική στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις επιστροφές και την κατανομή μεταναστών και δέχθηκε να γίνει η χώρα φυλακή ψυχών…” θα βρίσκουν ευήκοα αυτιά σε συγκεκριμένες κοινωνικο-πολιτικές κατηγορίες πολίτων, πλην όμως θα είναι άγονης αντιπολίτευσης και ανύπαρκτης προγραμματικής συμβολής και ουσίας.

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση επιλέγει, εξαναγκάζεται ή εκμεταλλεύεται την κατάσταση, για μια ακροδεξιά στροφή και αντιμετώπιση των σχετικών δημοσκοπικών της δυσκολιών.

Το έχει ξανακάνει εξάλλου και της βγήκε. Έχει το πλεονέκτημα να αναφέρεται και να κερδίζει, σε ένα ακροατήριο διαπαιδαγωγημένο και προετοιμασμένο για αυταρχικές λύσεις.

Είναι νωπή η μνήμη για την απάθεια, απέναντι σε Ευρωπαϊκές κατηγορίες, για τους 600 πνιγμένους στην Πύλο, όπου η Ελληνική κοινή γνώμη δεν συγκλονίστηκε να αντιδράσει για τους θανάτους αυτούς, μιας και το θεώρησε ως αποδεκτή αντίδραση απέναντι σε “εισβολείς”…

Η κυβερνητική παράταξη τελικά είναι συνεπής με τις απόψεις των ανθρώπων που βρίσκονται στις συγκεκριμένες θέσεις άσκησης εκτελεστικής εξουσίας. Αναφερόμαστε και στο προηγούμενο αλλά και στον σημερινό Υπουργό Μετανάστευσης.

Η εικόνα και η ρητορική του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. 

Η προωθούμενη κυβερνητική τροπολογία πρέπει να καταγγελθεί και προφανώς θα έπρεπε να καταψηφιστεί χωρίς είναι καμιά επιφύλαξη.

Και οι δύο επίμαχες ρυθμίσεις και αυτή της αναστολής του δικαιώματος υποβολής αίτησης για άσυλο και η άλλη, για την κράτηση μεταναστών σε κλειστές δομές, ειναι κατά παρέκκλιση του ευρωπαϊκού και ελληνικού δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι ρυθμίσεις έχουν αρχικώς μεν τη στήριξη της Κομισιόν, επικρίνονται όμως από το Συμβούλιο της Ευρώπης, τον Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης,  την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τον δικό μας Συνήγορο του Πολίτη, την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου,  την Ένωση Διοικητικών Δικαστών και έγκυρους συνταγματολόγους, ως επικίνδυνες για το κράτος δικαίου στη χώρα μας.

Είναι εκτός πλαισίου κράτους δικαίου. Το δικαίωμα για άσυλο είναι από τα πλέον ένα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. 

Το γεγονός ότι αυταρχικά καθεστώτα,  στην ευρύτερη περιοχή  μας, χειρίζονται ως εργαλεία πολιτικής αυτούς τους ανθρώπους, δεν μπορεί να αποτελεί ούτε δικαιολογία αλλά ούτε και άλλοθι για τέτοιες απάνθρωπες θεσμικές παρεμβάσεις. 

Η αντιπολιτευτική τακτική απαιτεί "φρονιμάδα και πειθώ", για αντιπαραθετικό "υπόδειγμα", μιας και αναφερόμαστε σε ανθρώπινες ψυχές…

"... Εμείς Χριστό και αυτοί Αλλάχ, όμως...

Από την Χίο με έγνοια για την ειρήνη και συνεργασία μεταξύ των δύο λαών και κρατών μας...".

Πριν είκοσι μέρες στη Χίο, πριν δέκα μέρες  στη Σμύρνη και πρόσφατα στο Τσεσμέ, η κοινή μοίρα από φυσικές καταστροφές, σεισμούς και επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης...

Εμείς Χριστό και αυτοί Αλλάχ, όμως, σε αυτές τις περιπτώσεις, από κοινού αχ και βαχ...

Θυμάμαι τις  σκοπίμως ψεύτικες φήμες, για συλλήψεις Τούρκων, στις πρόσφατες φωτιές της Χίου...

Σήμερα όμως πλέον, δεν αξίζει σε κανένα η σιωπή...

Πολύ δε περισσότερο στους, ασχολούμενους, με τα κοινά, Πολίτες, άνδρες και γυναίκες,

Ούτε "αναπτυξιολάγνοι" ήταν  πίσω από τις φωτιές οι αίτιοι, ούτε οι ορεγόμενοι την εξόρυξη του αντιμονίου, ούτε προφανώς σκοτεινοί κύκλοι των γειτόνων μας ή όποιες άλλες ερμηνείες συνωμοσιολογικής προσέγγισης...

Στα Λεπτόποδα ήταν αποτέλεσμα ανόητης καπνίστριας, στις δύο δεύτερες φέρεται ως αιτία ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο ημεδαπού, ενώ η βασική πρώτη εστία και η πλέον καταστροφική με την εξάπλωσή της, ακούγεται και υπάρχουν ενδείξεις με κάποια βίντεο,  να ευθύνεται ο βασικός αίτιος των περισσότερων και καταστροφικότερων πυρκαγιών στη χώρα τα τελευταία χρόνια...

Μένει, τα αρμόδια όργανα του κράτους, να ολοκληρώσουν το ανακριτικό τους έργο, να δημοσιοποιήσουν τα πορίσματα τους και να δώσουν, για ακόμα μια φορά, απάντηση σε κάθε μορφής σεναριολόγους, της όποιας συνωμοσιολογικής σχολής σκέψης, ιδιαιτέρως δε στους εθνοκάπηλους εθνικιστές αντιτουρκολάγνους, που συνεχίζουν το παραμύθι, όπως τότε με τους "γκρίζους λύκους"...

Η κοινωνία μας έχει πολλούς λόγους να αφήσει στο περιθώριο τα εγχώρια και τα απέναντι "εθνίκιστικά" στοιχεία ενός ακροδεξιού παρελθόντος εθνοκαπηλίας, να χύνουν το δηλητήριο του διχασμού μεταξύ των δύο λαών...

Ας είμαστε ενεργοί.