Όταν το πρόβλημα γίνεται έντονο, τότε περισσεύουν οι "τσάμπα μάγκες" και μένουν οι λαϊκιστές και οι εθνικιστές...
Η ΝΔ, σήμερα, θέλουν να πληρώσει, με το ίδιο νόμισμα, όσα καπηλεύτηκε
τότε, ελεεινολογώντας για το θέμα, επί ΣΥΡΙΖΑ...
Το πρόβλημα, όμως, είναι μεγάλο, αφορά σε ανθρώπους και δικαιώματα ζωής και θα είναι διαρκές,
ιδιαιτέρως από την Αφρική και ενδιαφέρει την Ευρώπη και όχι αποκλειστικά την Ελλάδα ή τις χώρες του Νότου...
Η αντιπολίτευση στη ΝΔ, επί αυτού, θα είναι αξιόπιστη
μόνον αν αναφέρεται και αναδεικνύει την αδράνεια της κυβέρνησης και την ανικανότητα της Ν.Δ. να προκαλέσει και να ενεργοποιήσει
ευρωπαϊκές πολιτικές και δράσεις...
Δεν είναι υπευθυνότητα ο λαϊκισμός για αυτό το θέμα, μιας και
διεγείρει αισθήματα σε ευάλωτες κατηγορίες πολιτών, που έλκονται από την
Α-πολιτική προπαγάνδα των άκρων...
Πάντα υπήρχε ρεύμα μετανάστευσης, από τις φτωχότερες χώρες
προς τις αναπτυσσόμενες. Από τη μια η ανάγκη και ελπίδα των μεταναστών για
καλύτερη ζωή και από την άλλη η ανάγκη των χωρών, που έλκυαν την μετανάστευση, για εργατικά χέρια.
Όταν οι χώρες αυτές κάλυψαν τις ανάγκες τους, η
μετανάστευση έγινε ανεπιθύμητη και προβληματική, για αυτές.
Οι μεταναστευτικές ροές, όπως πάντα έτσι και σήμερα, έχουν
δύο κύριες αιτίες. Οικονομικές (μετανάστες) και κινδύνου ζωής (πρόσφυγες). Έτσι
βλέπουμε σήμερα αυτό το κύμα μεταναστών και προσφύγων να γιγαντώνεται.
Είναι ικανοί οι “φράχτες” και τα “τείχη” που χτίζονται ή εξαγγέλλονται
να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα;
Μια χώρα σαν την Ελλάδα, με την τεράστια σε μέγεθος ακτογραμμή,
μπορεί από μόνη της, με κανόνες του υπάρχοντος διεθνούς δικαίου, να
αντιμετωπίσει την έξαρση αυτών των μεταναστευτικών ροών;
Πολλοί αναφέρουν, ως επιτυχή, την διαχείριση σε αντίστοιχη
περίπτωση με την Τουρκία, ξεχνώντας ότι η λύση δεν ήταν τελικά τα “τείχη του
Παπουτσή” αλλά η γενναία χρηματοδότηση από την ΕΕ, προς την χώρα αυτή, για να
κρατήσει, στο έδαφός της, τους μετανάστες και πρόσφυγες.
Είναι αυτό ακριβώς που φαίνεται να διεκδικεί η ΟΛΗ Λιβύη και όχι μόνον η Δυτική…
Διαφορετικά, φωνές όπως αυτές που ακούγονται περί “… αποτροπής υβριδικών πολέμων της Συρίας, αντίστοιχων αυτών του Ερντογάν στον Έβρο…” και κριτικής προς τον κο Μητσοτάκη ότι “… η κυβέρνηση του δεν άσκησε πολιτική στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις επιστροφές και την κατανομή μεταναστών και δέχθηκε να γίνει η χώρα φυλακή ψυχών…” θα βρίσκουν ευήκοα αυτιά σε συγκεκριμένες κοινωνικο-πολιτικές κατηγορίες πολίτων, πλην όμως θα είναι άγονης αντιπολίτευσης και ανύπαρκτης προγραμματικής συμβολής και ουσίας.
Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση επιλέγει, εξαναγκάζεται ή εκμεταλλεύεται
την κατάσταση, για μια ακροδεξιά στροφή και αντιμετώπιση των σχετικών
δημοσκοπικών της δυσκολιών.
Το έχει ξανακάνει εξάλλου και της βγήκε. Έχει το
πλεονέκτημα να αναφέρεται και να κερδίζει, σε ένα ακροατήριο διαπαιδαγωγημένο και
προετοιμασμένο για αυταρχικές λύσεις.
Είναι νωπή η μνήμη για την απάθεια, απέναντι σε Ευρωπαϊκές
κατηγορίες, για τους 600 πνιγμένους στην Πύλο, όπου η Ελληνική κοινή γνώμη δεν συγκλονίστηκε
να αντιδράσει για τους θανάτους αυτούς, μιας και το θεώρησε ως αποδεκτή
αντίδραση απέναντι σε “εισβολείς”…
Η κυβερνητική παράταξη τελικά είναι συνεπής με τις απόψεις
των ανθρώπων που βρίσκονται στις συγκεκριμένες θέσεις άσκησης εκτελεστικής
εξουσίας. Αναφερόμαστε και στο προηγούμενο αλλά και στον σημερινό Υπουργό
Μετανάστευσης.
Η εικόνα και η ρητορική του Υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας, του κράτους δικαίου και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η προωθούμενη κυβερνητική τροπολογία πρέπει να καταγγελθεί και προφανώς θα έπρεπε να καταψηφιστεί χωρίς είναι καμιά επιφύλαξη.
Και οι δύο επίμαχες ρυθμίσεις και αυτή της αναστολής του δικαιώματος υποβολής αίτησης για άσυλο και η άλλη, για την κράτηση μεταναστών σε κλειστές δομές, ειναι κατά παρέκκλιση του ευρωπαϊκού και ελληνικού δικαίου για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Οι ρυθμίσεις έχουν αρχικώς μεν τη στήριξη της Κομισιόν, επικρίνονται όμως από το Συμβούλιο της Ευρώπης, τον Επίτροπος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης, την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, τον δικό μας Συνήγορο του Πολίτη, την Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, την Ένωση Διοικητικών Δικαστών και έγκυρους συνταγματολόγους, ως επικίνδυνες για το κράτος δικαίου στη χώρα μας.
Είναι εκτός πλαισίου κράτους δικαίου. Το δικαίωμα για άσυλο είναι από τα πλέον ένα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.
Το γεγονός ότι αυταρχικά καθεστώτα, στην ευρύτερη περιοχή μας, χειρίζονται ως εργαλεία πολιτικής αυτούς τους ανθρώπους, δεν μπορεί να αποτελεί ούτε δικαιολογία αλλά ούτε και άλλοθι για τέτοιες απάνθρωπες θεσμικές παρεμβάσεις.
Η αντιπολιτευτική τακτική απαιτεί "φρονιμάδα και
πειθώ", για αντιπαραθετικό "υπόδειγμα", μιας και αναφερόμαστε σε ανθρώπινες ψυχές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου