Δημόσια ή ιδιωτικά πανεπιστήμια? Το αποπροσανατολιστικό σκόπιμο ψευτοδίλημμα...

H μεθοδευμένη υποχρηματοδότηση των ελληνικών ΑΕΙ και η υπονόμευση του θεμιτού ανταγωνισμού τους. 

Η εκπαίδευση, ακόμη και στο ανώτερο επίπεδο της είναι ανθρώπινο δικαίωμα, που στη σύγχρονη Δημοκρατική μας κοινωνία πρέπει να διασφαλίζεται για τους πολίτες.

Έτσι θα προστατεύσουμε και θα ενισχύσουμε τη δυνατότητα της κοινωνικής ανέλιξης και ταξικής κινητικότητας...

Όλοι οι πολίτες μιας χώρας και προφανώς οι νέοι της, πρέπει να έχουν πρόσβαση στην εκπαίδευση, όπως μπορούν να χρησιμοποιήσουν κάθε "δημόσιο" αγαθό στη κοινωνία μας.

Αυτό το "αγαθό" της εκπαίδευσης όμως, σε κάθε γνωστικό πεδίο, πρέπει να είναι αξιολογημένο για την ποιότητα του και ανταγωνιστικό σε διεθνές περιβάλλον.

Είναι προφανές ότι για την οργάνωση και λειτουργία αυτών των δομών εκπαίδευσης απαιτούνται προϋπολογισμοί δαπανών από το κράτος, που θα είναι υπόλογο για την τεκμηρίωση τους, έναντι των φορολογούμενων πολιτών.

Αυτό το δημόσιο λοιπόν αγαθό πρέπει να "παρέχεται" από το κράτος...

Δεν είναι υποχρεωτικό όμως να "παράγεται" από δομές κρατικές...

Πιστεύω στην συνύπαρξη Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα, σε ένα πλαίσιο ισότιμου ανταγωνισμού...

Με τους ίδιους όρους "ρύθμισης" και λειτουργίας...

Με τους ίδιους κανόνες και πλαίσιο...

Με την ίδια διαδικασία αξιολόγησης από την σχετική Δομή αξιολόγησης (ΕΘΑΑΕ) των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Δημόσιων, Ιδιωτικών, Ιδρυματικών...

Και την ίδια χρηματοδότηση, ανά πτυχίο ή πιστοποιητικό εκπαίδευσης...

Συγκρινόμενη με το μέσο ευρωπαϊκό επίπεδο ώστε να αντιμετωπιστεί η σημερινή μεθοδευμένη υποχρηματοδότηση των ελληνικών ΑΕΙ... Έχουμε υποστηρίξει, με βάση έγκυρα στατιστικά δημόσια δεδομένα, ότι τα ελληνικά δημόσια ΑΕΙ είναι μακράν τα πιο υποχρηματοδοτημένα στην Ευρώπη, με τη χώρα μας να δαπανά μόλις 2.360 ευρώ ανά φοιτητή, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 11.700.

Εάν τα Ιδρυματικά ή ιδιωτικά αυτά πανεπιστήμια θέλουν να προσφέρουν εκπαίδευση, με αυτούς τους όρους είναι καλοδεχούμενα...

Θα ανταγωνιστούν με τα Δημόσια ιδρύματα στη χώρα μας, με διαφάνεια και θεμιτούς κοινούς κανόνες σύγκρισης και αξιολόγησης...

Αυτό θα βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης στη χώρα μας...

Με την αποδοχή της αξίας της εκπαίδευσης ως "δημόσιου" αγαθού και με διαμόρφωση όρων και προϋποθέσεων "υγιούς ανταγωνισμού", μεταξύ των δημόσιων και ιδιωτικών αυτών δομών, θα καταστήσουμε αυτό το ανθρώπινο δικαίωμα, στην εκπαίδευση, ακόμη πιο προσιτό και την "εκπαίδευση" στη χώρα μας διεθνώς ανταγωνιστική.

Η συζήτηση περί ιδιωτικών πανεπιστημίων, όπως μεθοδεύεται από την κυβέρνηση, γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να αποφευχθεί η αντιμετώπιση της δυσμενούς πραγματικότητας της υποχρηματοδότησης...

Σε συνέχεια της δημοσιοποίησης, με στοιχεία, της μεθοδευμένης υποχρηματοδότησης του ΕΜΠ, όπως μας ενημέρωσε με ανακοίνωσή του το Συμβουλίου Διοίκησης του, θέτοντας το θέμα, στην ουσία, για αντικειμενική υπονόμευση του δημόσιου Πανεπιστημίου, όπου οι διδάσκοντες μειώθηκαν κατά 36% και ο προϋπολογισμός κατά 64% μέσα σε μία δεκαπενταετία, ακολουθεί και η αντίστοιχη ανακοίνωση, πάλι από το Συμβούλιο Διοίκησής, του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Ένα από τα καλύτερα ελληνικά πανεπιστήμια, με διεθνή κατάταξη σε όλους του δείκτες παγκοσμίως, αναγνωρίσιμο για το έργο και την ερευνητική του υπόσταση, υποχρηματοδοτείται σταθερά, με άμεσο κίνδυνο να κλονιστεί η ακαδημαϊκή του υπόσταση.

Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά η κρατική χρηματοδότηση για λειτουργικούς και εκπαιδευτικούς σκοπούς έχει περικοπεί κατά 58,62% σε σχέση με το 2009, τα μέλη ΔΕΠ έχουν μειωθεί κατά 8,76%, οι άλλες κατηγορίες προσωπικού (ΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, ΕΕΠ, διοικητικοί υπάλληλοι) κατά 22,71%, ενώ την ίδια περίοδο ο αριθμός των εγγεγραμμένων φοιτητών αυξήθηκε κατά 39,78%.

Παρά την πίεση αυτών των συνθηκών, το Πανεπιστήμιο Κρήτης, έχει καταφέρει να διακρίνεται και να τιμά τη χώρα μας διεθνώς. Σύμφωνα με τη λίστα της Times Higher Education World University Rankings το Πανεπιστήμιο Κρήτης βρίσκεται εδώ και αρκετά χρόνια ανάμεσα στα 500 κορυφαία Πανεπιστήμια στον κόσμο και στα 100 καλύτερα νέα πανεπιστήμια με χρόνο ζωής κάτω από 50 χρόνια.

Οι όποιες αυτές κατακτήσει έγιναν με τη συμβολή και τις προσπάθειες του διδακτικού και διοικητικού προσωπικού του Πανεπιστημίου που εργάζεται κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες..

Έχω υποστηρίξει την ανάγκη για δημόσια αναγνώριση της συμβολής του μέσου εκπαιδευτικού, σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, για την κατάσταση της εκπαίδευσης στη χώρα.

Προφανώς και υπάρχουν περιπτώσεις αχαρακτήριστες, όπως σε κάθε επαγγελματική και κοινωνική ομάδα, που δεν αποτελούν το αντικειμενικό δείγμα, ούτε καθορίζουν την συμβολή του μέσου όρου.

Και είχα σημειώσει σε ανάρτησή μου σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης ότι «…κάποια στιγμή θα πρέπει να φτιαχτεί το άγαλμα, για την εθνική προσφορά του, προς τιμήν του Έλληνα εκπαιδευτικού...».

Ήταν εκεί που εισέπραξα σχόλια για την περιορισμένη συμβολή των συνδικαλιστικών οργανώσεων των εκπαιδευτικών κάθε κατηγορίας στην αξία και συμβολή της διαδικασίας αξιολόγησης για να αντιπαρατεθούν στην ανάγκη αντιμετώπισης της αποδεδειγμένης υποχρηματοδότησης της εκπαίδευσης στη χώρα.

Για το άγαλμα λοιπόν, δεν αναφέρομαι στην ΟΛΜΕ, στην ΔΟΕ ή την ΠΟΣΔΕΠ.

Για την αναγνώριση, όμως, της συμβολής του “μέσου εκπαιδευτικού”, κάθε βαθμίδας, στο γίγνεσθαι της χώρας επιμένω...

Ελάχιστοι είναι οι θεσμοί και οι τομείς, στη χώρα μας, που η συμβολή τους είναι, ποιοτικά συγκρινόμενη σε διεθνές επίπεδο, καλύτερη σε απόδοση από τους τομείς εκπαίδευσης, με όλα τα προφανή προβλήματά τους, κυρίως κατά τη γνώμη μου λόγω υποχρηματοδότησης, με βάση όλα τα διεθνή δημοσιευμένα συγκριτικά στοιχεία.

Ας μου υποδειχθεί ένας άλλος τομέας της οικονομίας ή άλλος θεσμός, με καλύτερες επιδόσεις ποιοτικές και ποσοτικές στη χώρα μας. Βιομηχανία; Δικαιοσύνη; Σώματα Ασφαλείας; Υγεία; κλπ…. Κάθε αναφορά σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα δεκτή…

Εκτός και αν δεν έχουμε συνείδηση σε ποιο περιβάλλον εθνικό παρέχονται οι υπηρεσίες εκπαίδευσης

Τι άλλο αποδεικτικό στοιχείο θα μπορούσε να προστεθεί, στον πίνακα που παραθέτουμε και αφορά στο κόστος εκπαίδευσης συγκριτικά ανά μαθητή;

Έχουμε υποστηρίξει επανειλημμένως την αξία και συμβολή της χρήσιμης διαδικασίας της “αξιολόγησης”, για την άσκηση "Διοίκησης" όμως, στις σχετικές δομές και το αντίστοιχο προσωπικό τους.

Αλίμονο και αν πιστεύαμε ότι η “απόδοση” και “επίδοση” των δομών αυτών, στο ανταγωνιστικό πλαίσιο λειτουργίας τους, διασφαλίζεται με κάποια, την όποια, διαδικασία “αξιολόγησης” και μόνον...

Η κάθε διαδικασία αξιολόγησης στοχεύει στο να μπορέσει η κάθε αξιολογούμενη δομή να βγάλει συμπεράσματα και να βρει τρόπο να θεραπευθούν οι αδυναμίες και να ενισχυθούν περισσότερο τα δυνατά σου σημεία…

Υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία σε διεθνές επίπεδο για την συμβολή της διαδικασίας "αξιολόγησης" στο management…

Και για να συνεχίσω, από το 2008 και μετά, στα πανεπιστήμια γίνεται ετησίως εσωτερική έκθεση αξιολόγησης και κάθε 5ετια εξωτερική αξιολόγηση, την οποία και βρίσκουμε ανηρτημένη στην ιστοσελίδα της σχετικής αρχής πιστοποίησης (ΕΘΑΑΕ)...

Στο Scopus και στο Google sholar έχουμε, σε πραγματικό χρόνο, δεδομένα για κάθε πανεπιστημιακό διδάσκοντα και ερευνητή...

Χρήσιμες πληροφορίες για την διαχείριση του ανθρωπίνου δυναμικού των σχετικών δομών και της "Διοίκησης" τους…

Στο χωριό μου λένε "...ότι πληρώσεις, παίρνεις...".

Είμαι σίγουρος, από την εμπειρία των 33 ετών, σε ελληνικά και ξένα Πανεπιστήμια, ότι κατά μέσο όρο στην Ελλάδα, οι συνάδελφοι μου άντρες και γυναίκες, δίνουν περισσότερα από όσα παίρνουν και σε αυτούς οφείλεται ότι δεν έχει καταρρεύσει το σύστημα λόγω της μεθοδευμένης υποχρηματοδότησης όπως το ζει ο μέσος πολίτης στη χώρα μας στο τομέα της Υγείας…

Για την “απελευθέρωση” των ΑΕΙ στην Ελλάδα.

Αν κάτι προσδίδει αξία και αξιοπιστία στα πανεπιστήμια, στο πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού τους, είναι η αντοχή στο χρόνο και το άυλο περιουσιακό τους στοιχείο που είναι η “παράδοσή” τους.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί/ες που θεωρούν ως υπόδειγμα μια αλλαγή στην Κύπρο η οποία έχει διάρκεια μόλις 15 χρόνια. Εκεί που ήδη ξεκινούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα ποιότητας του συγκεκριμένου μοντέλου. “…Μπλόκο στην ίδρυση νέων πανεπιστημίων…” ενημερωνόμαστε ότι βάζουν στην Κύπρο. Το μήνυμα προς τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Κύπρου, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο, είναι σαφές: "Μόνο με τις κατάλληλες υποδομές για την εκπαίδευση και τη στέγαση των φοιτητών, θα εξετάζονται οι σχετικές αιτήσεις...".

Στόχος της Ανώτατης εκπαίδευσης σε όλο τον κόσμο, ήταν και θα παραμείνει η ενίσχυση και σε κάθε περίπτωση η διασφάλιση μηχανισμών, εξέλιξης της κοινωνικής κινητικότητας…

Μέριμνα δηλαδή ώστε οι οικονομικές, γεωγραφικές και κοινωνικές ανισότητες να μην συνεχίσουν, τουλάχιστον, να οξύνονται διαρκώς μέσα στο εκπαιδευτικό σύστημα κάθε χώρας.

Τι γίνεται όμως όταν τα γεγονότα και η αγορά “ξεροκέφαλα” μας ενημερώνουν για την απόκλισή τους από τον ιδεοληπτικό δογματισμό μας;

Μόνο σε τρεις χώρες -Βέλγιο, Κύπρο και Λετονία- βλέπουμε τους περισσότερους φοιτητές/τριες να επιλέγουν τα ιδιωτικά ιδρύματα…

Το 79,7% των σπουδαστών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ε.Ε. φοιτά σε δημόσια ιδρύματα και σε αυτά είναι που οι περισσότερες χώρες δίνουν τη μεγάλη έμφαση…

Σε 22 από τα 27 κράτη-μέλη τουλάχιστον τα 3/4 των φοιτητών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σπουδάζουν σε δημόσια πανεπιστήμια.

Είναι ώρα λοιπόν να υπάρξει μέριμνα για την “απελευθέρωση” και του δημόσιο Πανεπιστήμιο από τις αστοχίες του νόμου της κα Κεραμέως ( 51 συνολικά αλλαγές στο νόμο για τα ΑΕΙ (Ν.4957/2022), της πρώην υπουργού Παιδείας, ζητούν οι Πρυτάνεις από τον υπουργό Παιδείας Κ. Πιερρακάκη) και να σταματήσει η μεθοδευμένη υπονόμευσή του δια της διαρκούς υποχρηματοδότησής του, συγκριτικά με τον μέσο ευρωπαϊκό κόστος ανά πτυχίο.

Ας μην υποβαθμίζουμε τη συζήτηση για τις πραγματικές και ορθολογικές ανάγκες αντιμετώπισης της υποχρηματοδότησης των Ελληνικών Πανεπιστημίων και ας μην επιχειρούμε άλμα στο κενό συζητώντας, αποκλειστικά, για την θέσμιση λειτουργίας και άλλων πανεπιστημίων δια μέσω βημάτων "απελευθέρωσης" της συγκεκριμένης αγοράς.

Να επιδιώξουμε και την "απελευθέρωση" των ελληνικών ΑΕΙ από τα δεσμά του χαμηλότερου κόστους ανά πτυχίο στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης?..

Σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, το 2020, την καλύτερη αναλογία φοιτητών/διδασκόντων εμφανίζει το Λουξεμβούργο (5/1), η Αυστρία και η Γερμανία (7/1), η Μάλτα, η Νορβηγία και η Ελβετία (8/1) και η Κροατία (9/1). Στην Ελλάδα αντιστοιχούν 47 φοιτητές ανά διδάσκοντα...

Οι θέσεις που θα καλυφθούν φέτος από τις αποχωρήσεις λόγω συνταξιοδοτήσεων στα ΑΕΙ, εκτός των ιατρικών σχολών, είναι μόνον κατά 75%, παρά τις ελλείψεις από τα προηγούμενα χρόνια...

Στον προϋπολογισμό, που ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία, για την παιδεία δίνεται μόλις 2,8% του ΑΕΠ, ενώ ο Μέσος Ευρωπαϊκός όρος είναι 5-5,5%...

Ως ευρωπαϊστές επιμένουμε στην σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είμαστε ουραγοί και εδώ για μια ακόμη φορά, στην Ε.Ε....Τρίτοι από το τέλος… Όχι μόνον φέτος, αλλά και τα 5 χρόνια που κυβερνά ο κος Μητσοτάκης.

Ο κος Πιερρακάκης είπε ότι σε απόλυτους αριθμούς είμαστε καλύτερα από πέρσι. Απόλυτους αριθμούς όμως χρησιμοποιούν αυτοί που δεν θέλουν να συγκρίνουν και να συγκριθούν. Τους χρησιμοποιούν όσοι θέλουν να συσκοτίσουν και να αποπροσανατολίσουν.

Οι κοινωνία των πολιτών, κάθε φιλελεύθερης προέλευσης, δεν μπορεί παρά να αντιπαρατίθεται σε προϋπολογισμούς που υποβαθμίζουν τη δυνατότητα λειτουργίας των θεσμών εκπαίδευσης στη χώρα, με ποσοστό μικρότερο του 3% επί του ΑΕΠ...

Διαφορετικά και αυτή η ενδιαφέρουσα κατά τα λοιπά προσπάθεια μεταρρύθμισης, με την αποδυνάμωση της αποκλειστικότητας του κράτους στην Ανώτατη Εκπαίδευση, θα έχει όχι μόνο καταστροφικά αποτελέσματα για την Ανώτατη Εκπαίδευση στη χώρα, αλλά και την τύχη, σε αποτελέσματα, άλλων σχετικών μεταρρυθμίσεων...

Να θυμηθούμε προσδοκίες που έσπειραν και τι έχουμε θερίσει μέχρι στιγμής:

• ·       *Πανεπιστημιακή Αστυνομία
• ·       *Συμβούλια Διοίκησης
• ·       *Νέο σύστημα εκλογής πρυτανικών αρχών
• ·       *Βιομηχανικά διδακτορικά
• ·       *Το marketing των δαπανηρών επισκέψεων ομάδων εκπροσώπων αλλοδαπών πανεπιστημίων στους ιθαγενείς…
• και άλλα που η αποτίμησή τους στην καλύτερη περίπτωση παράγει μηδενική προστιθέμενη αξία υλική και άυλη...

Επιδίωξή μας, μαζί με αυτό το “άνοιγμα” στην αγορά, πρέπει να είναι και η διασφάλιση της χρηματοδότησης των κρατικών ΑΕΙ, σε τέτοιο επίπεδο, που να μην υπολείπεται τόσο, όσο σήμερα, του ευρωπαϊκού μέσου όρου ανά πτυχίο...

Απέναντι σε κάθε έγκλημα τρομοκρατίας, αλλά και πολέμου. Ναι στην εκεχειρία. Χρόνο στη διπλωματία.

Όχι στο όνομά μας...

Η υποστήριξη του δικαιώματος του Ισραήλ να αμύνεται, δεν σημαίνει ότι δεν θα το καταδικάζουμε για τα εγκλήματα πολέμου, που διαπράττει αυτές τις ώρες, στη Γάζα.

Ούτε ότι είμαστε συνοδοιπόροι του Νετανιάχου και των ακροδεξιών συμμάχων του...

Η σαφώς διατυπωμένη καταδίκη της τρομοκρατικής οργάνωσης της Χαμάς δεν σημαίνει, σε καμιά περίπτωση, ανοχή ή αποδοχή των εγκλημάτων αμάχων από την πολεμική μηχανή του Ισραήλ.

Η Ελλάδα πρέπει να αναδείξει τη λεπτή απόχρωση της καταδίκης των εγκληματικών ενεργειών από όπου και αν προέρχονται...

Είναι η ώρα για πιέσεις ώστε να υπάρξει κατάπαυση του πυρός και να δοθεί χώρος και χρόνος στη διπλωματία.

Αυτό να διαλέξουμε, γνωρίζοντας τις δυσκολίες επίλυσης και αντιπαρατιθέμενοι στο αποπροσανατολιστικό βιβλικό απόφθεγμα Νετανιάχου, ότι μεταξύ της ώρας του πολέμου και της ώρας της ειρήνης "...τώρα είναι η ώρα του πολέμου...".

Ο μανιχαϊστικός αποπροσανατολισμός στη μεγαλοπρέπειά του.

Τα εγκλήματα πολέμου στιγματίζουν όποιον τα προκαλεί...

Η επιστροφή στον μεσαίωνα δεν μπορεί να είναι επιλογή του δυτικού κόσμου.

Ολοένα και περισσότεροι στις ΗΠΑ ζητούν την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, προειδοποιώντας για φαινόμενα γενοκτονίας. 

Είτε από ζητήματα αρχής είτε επειδή δεν θέλει να επωμιστεί την παγκόσμια κατακραυγή, η διοίκηση Μπάιντεν τοποθετήθηκε σαφώς υπέρ μιας προσωρινής, τοπικής "παύσης" των εχθροπραξιών. Το ίδιο, προφανώς, ισχύει για τις κυβερνήσεις σε δύση και ανατολή.

Ο Μπάιντεν, ο Μακρόν και άλλοι ηγέτες της Δύσης με διάφορους τρόπους έχουν υποδείξει προς το Ισραήλ τις ευθύνες του...

Στο ψήφισμα του ΟΗΕ επισημάνθηκαν, παρά τις διαφορές στις διατυπώσεις...

Για το τι υποστήριξε κάθε χώρα, αυτό αφορά και τη δική μας, ας απολογηθούν οι κυβερνώντες στους πολίτες τους...

Όσο δεν θα υπάρχει κυρίαρχο Παλαιστινιακό κράτος θα διαιωνίζεται το ενδεχόμενο και η εξέλιξη πολέμου...

Θα εντείνεται η εξαθλίωση εκατομμυρίων κατοίκων, στιβαγμένων σε μερικά τετραγωνικά χιλιόμετρα γης...

Από την άλλη όσο, οι Παλαιστίνιοι, θα αρνούνται την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ, στην Παλαιστίνη, θα υπάρχουν οι επιπτώσεις του πολέμου στον λαό τους...

Η χρηματοδότηση των ΑΕΙ, η αξία της ευεργεσίας και ο κίνδυνος αθέμιτων επιδιώξεων των χορηγών...

Η υπονόμευση των αρχών της Έκθεσης Kalven, του 1967, που διαμόρφωσε τα πλαίσια λειτουργίας του Πανεπιστημίου του Σικάγο (και έκτοτε αποτέλεσε βάση και κυρίαρχη κουλτούρα για τα αμερικανικά πανεπιστήμια, με ευρεία επίδραση στον κόσμο) είναι μια σημαντική εξέλιξη των παράπλευρων επιδράσεων στο πόλεμο αυτό της μέσης ανατολής.

Μια από τις βασικές αρχές αυτής της Εκθέσεως είναι ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να "... δεσμεύονται στην ακαδημαϊκή ελευθερία και να επιμένουν στη θεσμική ουδετερότητα σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο θέματα...”.

Τις μέρες όμως αυτές σε πανεπιστήμια, όπως το Χάρβαρντ, το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το Στάνφορντ, ασκούνται πιέσεις από χρηματοδότες - χορηγούς για απόψεις που εκφράζονται για το μεσανατολικό και τις παρούσες εξελίξεις.

Είναι εξέλιξη που, με ιδιότυπο κυνισμό, αναδεικνύουν το εύρος της επιρροής των χορηγών στα συγκεκριμένα πανεπιστήμια. Ανοίγει έτσι μια αναγκαία αντιπαράθεση, όχι μόνο στην Αμερική αλλά σε όλο το δυτικό κόσμο και οπωσδήποτε πρέπει να εξελιχθεί και στη χώρα μας, για την ελευθερία του λόγου, τη χρηματοδότηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και τις δημόσιες ευθύνες των ακαδημαϊκών ηγετών.

Αν κάποιο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δομήσει τον προϋπολογισμό του εξαρτώμενο από κάποιους βασικούς χορηγούς και χρηματοδότες, ποια θα είναι η θέση του όταν, για διάφορους λόγους όπως στη περίπτωση μας, αποφασίσουν να αποσύρουν τα εκατομμύρια τους από τη προγραμματισμένη χρηματοδότηση, προκειμένου να «τιμωρήσουν», τα πανεπιστήμια, για τις απόψεις μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας, σε θέματα που οι χρηματοδότες χορηγοί διαφωνούν?

Φαντάσου αν, δημόσια, κάποιες νομικές ή επενδυτικές εταιρείες ή ακόμη, για τα ελληνικά δεδομένα, εταιρείες βιομηχανίας, τουρισμού ή ναυτιλίας απειλήσουν ότι θα ακυρώσουν τις προσφορές εργασίας που έχουν κάνει σε φοιτητές ή ότι δεν θα προσλάβουν, όταν αποφοιτήσουν, όποιον/α από τους φοιτητές συμμετέχουν σε σχετικές διαδηλώσεις, αντιθέτων με τις απόψεις των δικών τους σχολών σκέψεων και συμφερόντων.

Με τις σημερινές δυνατότητες της πληροφορικής και της πληροφόρησης είναι εύκολο να έχουμε το σχετικό φάκελο για τον καθένα τους χωρίς την ανάγκη του "σπουδαστικού της ασφάλειας"...

Στην αστική δημοκρατία δυτικού τύπου έχουμε συμφωνήσει ότι τα πανεπιστήμια είναι για να προετοιμάσουν τους φοιτητές στο πώς να ανταποκρίνονται στις δύσκολες απαιτήσεις της εποχής μας και να αντιμάχονται ιδέες οπισθοδρόμησης των κοινωνιών μας. Όχι για να κλείνουν τα μάτια και τα αυτιά τους σε ότι άδικο ή στρεβλό επιδιώκουν δομημένα συμφέροντα στον κόσμο και να σιωπούν σε ιδιοτέλειες στρατευμένων σχολών σκέψεων.

Το να κάνεις doxxing σε φοιτητές για να μην τους προσλάβουν ποτέ και να απειλείς με απόσυρση χρημάτων λόγω μιας άποψης, είναι αντίθετο με την υποστήριξη του δικαιώματος ελευθερίας του λόγου και της έρευνας, στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπως διασφαλίζεται από αυτό που ορίσαμε στο δυτικό κόσμο ως "πανεπιστημιακό άσυλο". Τα πανεπιστήμια, μετά τη Γαλλική επανάσταση, κατέκτησαν να λειτουργούν στη βάση της απεριόριστη αναζήτησης της αλήθειας και της ελεύθερης ανταλλαγής ιδεών. Είναι δεσμευμένα να διαφυλάσσουν και να προαγάγουν την ακαδημαϊκή ελευθερία και να επιμένουν στη «θεσμική ουδετερότητα σε θέματα με πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο”.

Η θεσμική ουδετερότητα είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασφαλιστεί ένα κλίμα ανοιχτής έρευνας και έντονης ανταλλαγής μεταξύ διαφορετικών πολιτικών και φιλοσοφικών προοπτικών.

Στη χώρα μας η ευεργεσία είναι αξία και θα ήταν λάθος να το απαξιώσουμε αυτό λόγω των παραπάνω...

Αλλά έχει όμως μεγαλύτερη αξία να σκεφτούμε, εδώ στην Ελλάδα, λίγο περισσότερο το θέμα, με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει η κυβέρνηση για τη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων και τη λειτουργία των σχετικών κολεγίων στη χώρα μας...

Στον κατήφορο της υπονόμευσης των Ανεξάρτητων Αρχών.

Η υπονόμευση και αμφισβήτηση της αξίας, της αξιοπιστίας και του ρόλου των ανεξάρτητων και Ρυθμιστικών Αρχών είναι ευθεία βολή στην φιλελεύθερη Δημοκρατία. 

Η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει κακό παρελθόν και βρίσκεται στον αντίποδα του Ευρωπαϊκού κεκτημένου.

Αφορά στην ουσία την άρνηση της αναγκαίας, για κοινοβουλευτική  διαδικασία, συναίνεσης, με την παντελή έλλειψη προηγούμενης διαβούλευσης για την επιλογή νέων μελών και στις δύο από τις πέντε συνταγματικά κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές. 

Αφορά στην προφανή παραβίαση της προβλεπόμενης κατά το Σύνταγμα πλειοψηφίας των 3/5 των μελών της: Το 16 δεν είναι τα 3/5 του 27, μιας και η στρογγυλοποίηση προς τα κάτω δεν μπορεί να νομιμοποιεί ποσοστώσεις για τέτοιας σημασίας, για το πολιτικό μας σύστημα, θεσμούς. 

Αφορά στην επιλογή ατόμων με τεκμηριωμένη κομματική ταυτότητα, άρα χωρίς την αναγκαία ανεξαρτησία τους, τουλάχιστον για ορισμένα από τα επιλεχθέντα μέλη των δύο αυτών ανεξάρτητων αρχών...

Στο πολιτικό μας σύστημα τέτοια ζητήματα, εκτός από την αναγκαία πολιτική αντιπαράθεση, πρέπει να διεκδικούν δικαίωση ή όχι και στους θεσμούς προστασίας της νομιμότητας. 

Το Συμβούλιο της Επικρατείας αποτελεί τον θεσμό που πρέπει να αποφανθεί επί της αντισυνταγματικής ή όχι επιλογής, άρα της όποιας ενδεχόμενης παράνομης σύνθεσης...

Ακόμη και αν, όπως συνηθίζεται σε αντίστοιχες περιπτώσεις, κριθεί ότι δεν παρεμβαίνει στην αυτοτελή αρμοδιότητα του Κοινοβουλίου (interna corporis).