Για τα AEI: Κολλημένη η βελόνα ή ιδεοληπτικός στραβισμός;

20 χρόνια, μονότονα, περί «βίας και ανομίας» στα πανεπιστήμια...

Αυτή είναι η συμβολή τους στην ανάλυση και μελέτη για τα ελληνικά πανεπιστήμια της μεταπολίτευσης...

Αλλά εάν το μόνο εργαλείο που διαθέτεις είναι "ένα σφυρί" τότε θα βλέπεις τα πάντα γύρω σου σαν καρφιά....

Με πολύ κόπο της πανεπιστημιακής κοινότητας και περιορισμένες δαπάνες, ανά πτυχίο, συγκριτικά με το σύνολο της Ε.Ε., τα ελληνικά πανεπιστήμια "κρατήθηκαν συγκριτικά όρθια", στα χρόνια της κρίσης και της γενικότερης διάλυσης...

Γυναίκες και άντρες που ερευνούν και δημοσιεύουν διεθνώς, οργανώνουν τόμους και ημερίδες, δουλεύουν από το ένα πρόγραμμα στο άλλο, διδάσκουν, προσπαθούν να κάνουν πράγματα με τους φοιτητές/τριες τους, τρέχουν σε συνέδρια με δικά τους έξοδα, βγαίνουν στο εξωτερικό, δικτυώνονται...

Αυτή είναι η πραγματική εικόνα του ελληνικού πανεπιστημίου, που καταφέρνει, σε τελική ανάλυση, να μην χειροτερεύει τη θέση του σε επίπεδο διεθνούς ανταγωνισμού, από ότι δείχνουν όλες οι διαφορετικές μέθοδοι αξιολόγησης των πανεπιστημίων στο κόσμο, συνεχίζοντας να κρατάει ένα αξιοπρεπές επίπεδο, σε σύγκριση με οποιαδήποτε άλλη παραγωγική ή θεσμική λειτουργία στη χώρα μας (ιδιωτικού και δημόσιου τομέα) και να τροφοδοτεί τις προηγμένες χώρες και προφανώς τη χώρα μας, με ικανότατους αποφοίτους...

Αναφερόμαστε για τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα... Με την συγκεκριμένη κουλτούρα των επιχειρηματιών, αλλά και την αντίληψη περί "επιχειρηματικότητας", με τη δεδομένη "ασέβεια" της πολιτείας προς την πανεπιστημιακή κοινότητα, όπως αυτά εκφράζονται από τους προϋπολογισμούς των δαπανών και ενίσχυσης τους...

Αν συνειδητοποιήσουμε τον αποπροσανατολισμό τότε θα μπορέσουμε να σκύψουμε και να λύσουμε υπαρκτά προβλήματα και αδυναμίες, ιεραρχώντας τα ορθολογικά χωρίς τον στραβισμό της όποιας ιδεοληψίας...