Αγροτικές κινητοποιήσεις: Η ωριμότητα για την επιλογή της στιγμής της "υποχώρησης".

Υπάρχουν αρκετοί/ες εκ των ψηφιακών ή και πολιτικών “φίλων” μου, που εκτιμώ λιγότερο ή περισσότερο, που επισημαίνουν ότι όποιος, σε αυτή τη στιγμή της εξέλιξης του αγροτικού κινήματος, αναφέρεται στο τρόπο και τα μέσα διεκδίκησης των αγροτών, “αντικειμενικά” αβαντάρει την κυβέρνηση…

Από την άλλη όλοι/ες εκείνοι/ες, γνωστοί/ες πλέον, που το μόνο που τους νοιάζει είναι η αντιμετώπιση κάθε φωνής ή δράσης, ανεξαρτήτως περιεχομένου, η οποία αντιπαρατίθεται ή κρίνει την κυβερνητική πολιτική.

Έχει σημασία εδώ να αναδείξουμε την αρκούντως υπεύθυνη στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, με αναφορά σε αυτά του συνταγματικού τόξου, σε αντίθεση με άλλες εποχές και μάλιστα όταν η Ν.Δ. ήταν στην αντιπολίτευση…

Να το ξεκαθαρίσουμε.

Κανένας σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα…

Όσο δίκιο και αν έχει κάποιος/οι στα αιτήματά τους, πολλώ δε μάλλον αν αφορά σε συλλογικές διεκδικήσεις που απαιτούν οργάνωση, σκέψη, φρονιμάδα και στέρεη στρατηγική, δεν υπάρχει καμιά λογική ανοχής σε ακραίες και παραβατικές συμπεριφορές…

Οι επιθέσεις σε όργανα της τάξης και όχι μόνον, οι βανδαλισμοί σε δημόσια περιουσία, οι τραυματισμοί αστυνομικών ή πολιτών και διάφορα αντίστοιχα που καταγράφονται στις αγροτικές κινητοποιήσεις, αμαυρώνουν και ακυρώνουν τον δίκαιο αγώνα τους.

Η παρεμπόδιση του δικαιώματος της κινητικότητας με αποκλεισμό εθνικών οδών, αεροδρομίων και λιμένων με αποτέλεσμα ακυρώσεις ταξιδιών των πολιτών και μεταφορών των εμπορευμάτων, με πτήσεις να χάνονται, δρομολόγια πλοίων να ακυρώνονται και οι είσοδοι/έξοδοι της χώρας να γίνονται υποκείμενα της ασφάλειας στις εθνικές και διεθνείς μεταφορές, είναι επιλογές εκβιασμού της κυβέρνησης με θύμα όμως την κοινωνία, που υφίσταται τις επιπτώσεις.

Η ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού θα είναι το αποτέλεσμα και η αλλοίωση της στέρεης βάσης του δίκιου τους θα είναι η χαρά των αντιπάλων του αγώνα των αγροτών…

Έχει σημασία αυτές τις στιγμές η ωριμότητά τους να τους επιβάλλει να είναι "οπλισμένοι" με ψυχραιμία και να μη παρασύρονται από συνειδητές ή ασυνείδητες προβοκάτσιες.

Οι αντιδράσεις της αστυνομίας, με χημικά και γκλομπ, είτε για λόγους αμύνης, όπως αναφέρουν, είτε και σκοπιμότητας, θα έλεγα τουλάχιστον για κάποιες περιπτώσεις, δεν πρέπει να εισπράττονται ως υλικό εμπρησμού, ώστε να επιτρέπεται στους «αψείς» να εξωθούν τις καταστάσεις στα άκρα.

Η αυτοσυγκράτηση και ο έλεγχος του αυθόρμητου, από την οργανωμένη εκπροσώπησης κάθε αγροτικής κινητοποίησης, είναι υποχρέωση όποιων θέλουν να ηγηθούν, διαμορφώνοντας ένα θερμοκήπιο ψύχραιμης δράσης.

Το πρόβλημα της πρωτογενούς παραγωγής, στον αγροτοκτηνοτροφικό τομέα, δεν είναι αποτέλεσμα της τελευταίας δεκαετίας ούτε παρουσιάστηκε τώρα. Η συζήτηση για το επαναλαμβανόμενο σύνθημα “αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου”, δεν έχει γίνει. Και αυτό είναι ευθύνη της κάθε “παρούσης” κυβερνήσεως. Σε αυτό το πεδίο η υστέρηση, συγκριτικά με τις άλλες ευρωπαϊκές κοινωνίες, είναι αδικαιολόγητη. Για αυτό έχουν ευθύνη οι εκάστοτε κυβερνήσεις και προφανώς η σημερινή, αλλά δεν υπολείπονται ευθυνών και η διαχρονική εκπροσώπηση των αγροτών και κτηνοτρόφων, με τις παρωχημένες απόψεις, τις περισσότερες φορές και τα αντίστοιχα με αυτές αιτήματά τους.

Προσπαθώ να βρω επεξεργασίες και απόψεις για την “δια βίου εκπαίδευση” των αγροτών και κτηνοτρόφων και αυτά που εντοπίζω, ως επί το πλείστον, είναι κάτι επιδοτούμενα προγράμματα “τρωκτικών” του δημοσίου χρήματος από “σεμιναριατζήδες” (σε κατανομή πελατειακού κράτους) και κάποιους που καμώνονται τους εκπαιδευόμενους, απλώς και μόνον για να εισπράξουν την όποια επιδότηση…

Οργάνωση λοιπόν της εισαγωγής “γνώσης και εκπαίδευσης” σε συγκεκριμένες τεχνολογίες και δυνατότητες παραγωγής, την εποχή που η τεχνητή νοημοσύνη προελαύνει και σε αυτούς τους τομείς.

Προγραμματισμένες και ιεραρχημένες προτεραιότητες χρηματοδότησης, με σαφή και προσυμπεφωνημένη διαδικασία αυστηρού ελέγχου και αξιολόγησής των αποτελεσμάτων τους. Ανά μονάδα εργασίας, ανά μονάδα παραγωγής με αναφορά στην απόδοση τους και τον εκσυγχρονισμό των εργαλείων και των λειτουργιών τους.

Προφανώς και η κάθε περιοχή θέλει το δικό της σχεδιασμό. Άλλη είναι η Θεσσαλία, άλλη η Κρήτη, η Πελοπόννησος, η Βόρεια Ελλάδα, άλλα τα νησιά του Αιγαίου και μεταξύ τους ιδιαίτερες και σημαντικές διαφορές, όπως αυτές της μαστιχοπαραγωγού Χίου.

Κυβέρνηση και αγροτικό κίνημα με τις εκφάνσεις του, ας διαχειριστούν την κρίση με ψυχραιμία και σχέδιο, αντιμετωπίζοντας τα ζέοντα θέματα της συγκυρίας με κατανόηση στο δίκιο των αγροτοκτηνοτρόφων και ας διαμορφώσουν ένα συνεκτικό “οδικό χάρτη”, για τα παραπάνω θέματα και όλα όσα απαιτούν ευρύτερο σχεδιασμό και να μη φύγουν από το τραπέζι αν δεν υπάρξει δέσμευση σε αυτόν τον " οδικό χάρτη", με την ευρύτερη δυνατή διακομματική συναίνεση…

Διαφορετικά, κάποια στιγμή, θα τελειώσουν τα «μπλόκα», με νικητές και ηττημένους ή συμβιβασμένους (μακάρι) και θα ξαναθυμηθούμε τα υπαρκτά προβλήματα που ταλανίζουν τον τομέα και τη χώρα, ξανά του χρόνου και κάθε χρόνο στην αντίστοιχη εποχή και με διαφορετική ένταση, που θα εξαρτάται από την απήχηση της κυβέρνησης εκείνης της εποχής…