Ο γενικός μηδενισμός
του κυβερνητικού έργου δεν είναι πολιτική κριτική.
Όπως προφανώς και δεν
ήταν η αντίστοιχη πρακτική, που είχε οργανωθεί για να συγκροτηθεί το
αντί-Σύριζα μέτωπο.
Είναι λόγος με
στοιχεία λαϊκισμού... αλλά το χειρότερο είναι ότι αντικειμενικά συμβάλει στην απαξία
και υπονόμευση κατακτήσεων της χώρας μας.
Υποστηρίζουμε ότι μετεκλογικά
θα έρθουν τα πολύ πιο δύσκολα για τη χώρα τα οποία αποσιωπώνται στα πλαίσια της
προεκλογικής υποσχεσιολογίας.
Ας επιχειρήσουμε να συμβάλλουμε
σε γόνιμη προγραμματική αντιπαράθεση, χωρίς να παραγνωρίσουμε τις ιδεολογικές
προσλαμβάνουσες, διευκολύνοντας τις επιλογές μεταξύ Πολιτών, περιθωριοποιώντας όσο
μπορούμε αντιλήψεις, εκφράσεις και πρακτικές τοξικού οπαδισμού...
Υποστηρίζαμε πριν ενάμιση
μήνα περίπου, με αφορμή το αυξημένο επιτόκιο δανεισμού του ομολόγου, ότι η αναβάθμιση
της χώρας σε επενδυτική βαθμίδα, προεκλογικά ήταν μύθος ενταγμένος σε
στρατηγική επικοινωνίας, που στρώνει προσδοκίες.
Αξιολογούσαμε τότε την
πιθανότητα αναβάθμισης πριν τις εκλογές και κρίναμε την σκοπιμότητα του
κυβερνητικού αφηγήματος, όπως το προέβαλαν μέσα επικοινωνίας και ενημέρωσης και
τυπικά ή άτυπα "εντεταλμένοι", δημοσιογράφοι.
Η μη αναβάθμιση λοιπόν
της χώρας την Παρασκευή 21 Απριλίου, αντί να οδηγήσει τουλάχιστον σε σιωπή, ανερυθρίαστα
συνοδεύτηκε έτσι χωρίς ντροπή από την αλλαγή αφηγήματος δια μέσω της πολιτικής διασποράς
προσδοκιών.
Εκφράζαμε, τότε, την
έντονη επιφύλαξη μας, με αναφορά στο συγκεκριμένο επιτόκιο, για το ενδεχόμενο
πιστοληπτικής αναβάθμισης, στο τέλος του Απρίλη.
Υποστηρίζαμε ότι δεν
θα υπάρξει αναβάθμιση παραμονές εκλογών, όπως κατέγραφε τότε η επικοινωνιακή
"διαρροή" στον φιλοκυβερνητικό μηχανισμό ενημέρωσης.
Προφανώς δεν
χρειάζεται παρά στοιχειώδεις βασικές γνώσεις μακροοικονομίας και όχι μαντικές
ικανότητες, για να προβλέψει κάποιος αυτό που τελικά συνέβη.
Ούτε και θα επιβεβαιωθεί
το νέο κυβερνητικό επικοινωνιακό αφήγημα που διαρρέει ότι "... η
αναβάθμιση είναι δεδομένη αλλά μετά τις δεύτερες εκλογές...".
Θα επιμείνουμε στην μη
δημοφιλή, αλλά τίμια, επιφύλαξη μας, σε αυτή την θετική προοπτική, για το
μεγάλο επόμενο διάστημα, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, όποια
και αν είναι η σύνθεση της κυβέρνησης, όποιος και αν είναι ο πρωθυπουργός.
Η Ελλάδα παραμένει η
δεύτερη πιο υπερχρεωμένη χώρα στον κόσμο ως ποσοστό ΑΕΠ (177%), με χρέος πάνω
από 400 δισ. ευρώ, αυξημένο σε πραγματικούς όρους πάνω από 10% στη διάρκεια της
παρούσας κυβερνητικής θητείας.
Αυτό και μόνο το
γεγονός είναι που σφραγίζει την όποια εξέλιξη και δυστυχώς δεν φαντάζει στους
οίκους αξιολόγησης ως θετική.
Σε έκθεση του Διεθνούς
Οργανισμού Ενέργειας για τη χώρα μας αναφέρεται ότι:
“… η Ελλάδα, δεν έχει
ακόμη μεταφέρει πλήρως τους κανόνες της ΕΕ για τις λιανικές αγορές ηλεκτρισμού,
ιδίως για την ενδυνάμωση και προστασία των καταναλωτών.
Οι λογαριασμοί
ηλεκτρικού ρεύματος εξακολουθούν να είναι περίπλοκοι και περιλαμβάνουν
ξεχωριστές χρεώσεις για ηλεκτρική ενέργεια, μεταφορά και διανομή δικτύου,
εισφορές, φόρους και χρεώσεις που δεν σχετίζονται με την ενέργεια, όπως η ΕΡΤ
και τα δημοτικά τέλη.
Στο πλαίσιο αυτό η
χώρα καλείται να εξετάσει το ενδεχόμενο απομάκρυνσης αυτών των χρεώσεων από
τους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας…”
Επισημαίνεται επίσης
-μεταξύ άλλων- ότι “…ο ανταγωνισμός στις ενεργειακές αγορές της χώρας παραμένει
περιορισμένος, με τα παλιά μονοπώλια να διατηρούν δεσπόζουσα θέση…”
“… Τόσο η κυβέρνηση
όσο και η ΡΑΑΕΥ πρέπει να συνεχίσουν την μεταρρυθμιστική προσπάθεια για να
διασφαλίσουν υψηλό επίπεδο ρευστότητας στις αγορές, διαφάνεια και
ανταγωνισμό…”.
Επί του προγραμματικού
πεδίου λοιπόν ο λόγος για την προεκλογική αντιπαράθεση.
Ζούμε στη χώρα τα τελευταία
στάδια της ηγεμονίας στις εθνικές πολιτικές του "Trickle down"… Ανεξαρτήτως
εκλογικών αποτελεσμάτων.
Τα εκλογικά
αποτελέσματα όμως θα επιταχύνουν ή θα επιβραδύνουν την δύση του.
Θα αφήσουν ή όχι
περιθώρια παρουσίας, δράσης και επιρροής στο δημόσιο χώρο, επιλογών και ατόμων, που, με φανατισμό και τοξικότητα, επέβαλαν τις υπονομευτικές για την κοινωνική
συνοχή πολιτικές.
- · Αξιοποίηση αδυναμιών του συνδικαλιστικού κινήματος, όχι για να τις διορθώσουν
αλλά για να συντρίψουν τον εργασιακό συνδικαλισμό.
- ·
Συντεχνιακή στόχευση σε φοροαπαλλαγές, με την γενικευμένη αναφορά υπέρ
των φοροελαφρύνσεων, υπονομεύοντας την αξία και σημασία της προοδευτικής
κλιμάκωσης της φορολογίας…
- ·
Ψευδώνυμος απορρύθμιση τομέων, που οδήγησε σε σκληρά ιδιωτικά μονοπώλια τα
αντίστοιχα κρατικά, αντί στο άνοιγμα της αγοράς με κάποιο επίπεδο ανταγωνισμού….
- ·
Συγκέντρωση τέτοιου πλούτου στα χέρια των ελάχιστων, που ιστορικά δεν έχει
ξαναδεί η χώρα και μάλιστα σε συνθήκες πολλαπλών κρίσεων…
- ·
Υπονόμευση στην πρόσβαση των φτωχότερων νοικοκυριών στην Παιδεία και την Υγεία με περιορισμό των προγραμμάτων Πρόνοιας…
- ·
Περεταίρω απόκλιση από τον μέσο ευρωπαϊκό μισθό όσο ποτέ από την μετάβασή μας από την
ΕΟΚ στην ΕΕ.
O μέσος πραγματικός μισθός το 2022 ΜΕΙΩΘΗΚΕ κατά 7,4% λόγω του πληθωρισμού
9,7%. Μείωση των πραγματικών μισθών μεγαλύτερη από 5,0% σημειώθηκε ΜΟΝΟΝ σε
εννέα χώρες: Εσθονία (-10,0%), Τουρκία (-8,8%), Ολλανδία (-8,3%), Ελλάδα
(-7,4%), Τσεχία (-7,0%), Μεξικό (-6,8%), Λιθουανία (-6,3%), Λετονία (-6,2%) και
Ισπανία (-5,3%)...
Θα έχουν ενδιαφέρον οι
συζητήσεις από εδώ κα πέρα, αλλά ιδιαιτέρως προεκλογικά, με θεματολογία που να
αναφέρεται:
- Στην αποδεδειγμένη
πλέον, παγκοσμίως, αδυναμία της αγοράς να κατανείμει τον πλούτο με κοινωνικά
ανεκτό ή κάπως δίκαιο τρόπο.
- Στην γεωστρατηγική
σημασία και τις επιδράσεις της απελευθέρωσης του εμπορίου. Η περίπτωση των
αντιπαραθέσεων Κίνας και δυνάμεων της Δύσης είναι χαρακτηριστική.
- Στις επιδράσεις στη χώρα
(στη κάθε χώρα) από επιλογές αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής που επέφερε η αλόγιστη
εκβιομηχάνιση χωρών και η οικονομική ανάπτυξη τους, σε βάρος του τρίτου κόσμου,
ενισχύοντας τις παγκόσμιες οικονομικές ανισότητες.
- Στο γεγονός ότι χρηματο-οικονομικές
παράμετροι σε πολλές περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν στρεβλά και υπονόμευσαν την
πραγματική οικονομία. Η περίπτωση της επίδρασης των μνημονίων στο ΑΕΠ της χώρας μας ήταν τέτοια που επιδείνωσε την κρίση χρέους.
